Υπάρχουν συγκροτήματα που σχηματίζονται και μέσα σε δέκα χρόνια βγάζουν τρεις και τέσσερις και πέντε ολοκληρωμένες κυκλοφορίες, και υπάρχουν συγκροτήματα που βγάζουν μόλις και μετά βίας μία. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι Χιλιανοί Suppression που από το 2012 κυκλοφόρησαν δύο demo, το 2012 και το 2020, κι ένα EP το 2019, με τίτλο “Repugnant Remains”. Φέτος, στην επέτειο των δέκα χρόνων ύπαρξης οι Suppression μας παρουσιάζουν το ντεμπούτο album τους, με τίτλο “The Sorrow of Soul Through Flesh”, το οποίο περιέχει δέκα κομμάτια.
Οι Χιλιανοί παίζουν υπό το λάβαρο του κλασσικού, με old-school διάθεση, death metal, οπότε θα πρέπει να προετοιμαστείτε για ένα δυνατό και βαρύ ταξίδι προτού ξεκινήσετε την ακρόαση. Και σκέφτηκα αυτή τη φορά αντί να σας παρουσιάσω το δίσκο, αναφερόμενος στα καλά στοιχεία, ώστε μετά να φτάσω στο «αλλά», να αντιστρέψω λίγο την κατάσταση και να σας πω από τώρα ότι το “The Sorrow of Soul Through Flesh” δεν είναι ένας δίσκος που πατάει σε πρωτότυπα μουσικά μονοπάτια.
Αυτό σημαίνει πως δεν είναι κάτι που δεν έχει ξανακουστεί. Πρόκειται για έναν τυπικό death metal δίσκο με τα γρήγορα ξεσπάσματα του, τα αργά και mid-tempo κοψίματα του, τα καταιγιστικά του τύμπανα, τις βαριές του κιθάρες και τη γενικότερη βαρύτητα και επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τις κυκλοφορίες αυτού του είδους, προς τέρψη των σβέρκων μας.
Αλλά… υπάρχουν κάποια πράγματα που κάνουν την εμπειρία μας με αυτό το δίσκο πιο ενδιαφέρουσα και πιο ευχάριστη, Πρώτο και κύριο το μπάσο. Μιλάμε για ένα μπάσο πυροβόλο, το οποίο έχει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και είναι πλήρως ευδιάκριτο ακόμα και στις πιο γρήγορες και βαριές στιγμές του δίσκου, όπου τα τύμπανα και οι κιθάρες σαρώνουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Είναι πραγματικά ωραίο να μπορείς να το ακούς και να το απολαμβάνεις και να μην είναι απλά κάπου στο βάθος σε δευτεραγωνιστικό ρόλο.
Έπειτα, έχει γίνει ωραία δουλειά στα σόλο της κιθάρας, τα οποία είναι πιο αργά και μελωδικά, σε σύγκριση με την υπόλοιπη μουσική, κι έτσι κάνουν τη διαφορά και καταφέρνουν να προσελκύσουν το αυτί σου σε αυτά και να τα προσέξεις. Επίσης, όπως συμβαίνει στα περισσότερα death metal album, έτσι κι εδώ υπάρχουν εναλλαγές ανάμεσα στις ταχύτητες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, συναντώνται σε πολλά τραγούδια συνεχόμενες και απανωτές εναλλαγές, κυρίως ανάμεσα σε γρήγορους και μεσαίους ρυθμούς, και αυτό, σε συνδυασμό με τα riffs και το παίξιμο της κιθάρας, δίνει μια σαγηνευτική αίσθηση τρέλας και χάους στη μουσική.
Τέλος, ο γενικότερος ήχος του δίσκου είναι αρκετά σκοτεινός και βαρύς, που σε συνδυασμό με το βαρύ παίξιμο και τα βαθιά death φωνητικά, κάνουν την ατμόσφαιρα πιο πνιγηρή και ασφυκτική, που προσωπικά εμένα δεν με χάλασε, καθώς το βρήκα αρκετά ταιριαστό.
Όπως ανέφερα, το “The Sorrow of Soul Through Flesh” δεν είναι ένας δίσκος που θα σας εκπλήξει με την πρωτοτυπία του, είναι όμως ένας δίσκος που θα σας κάνει να περάσετε καλά μαζί του, στα τριανταοχτώ λεπτά της διάρκειάς του. Είναι ένα καλό και δυνατό ντεμπούτο, όπου οι Suppression καταφέρνουν να μας δώσουν να καταλάβουμε ποιοι είναι σαν συγκρότημα και ποιος είναι ο ήχος τους. Ας ελπίσουμε πως η επόμενη κυκλοφορία τους δεν θα αργήσει άλλο τόσο, ώστε να εξελίξουν ακόμα περισσότερο τον ήχο τους μέσα από τις επόμενες δουλειές τους.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
