Moντέρνο hard rock, με μπόλικα metal στοιχεία διάσπαρτα σε όλο το δίσκο, σε σημείο που δεν ακούγεται ξεκάθαρο πώς θέλουν να ακουστούν και τι ακριβώς θλεουν να παίξουν. Όλο αυτό σε
συνδυασμό και με κάποια πιο hardcore στοιχεία σε κοφτά ριφ στις κιθάρες. Τα καθαρά και μελωδικά φωνητικά, είναι προσαρμοσμένα σε hard rock φόρμες και σε αρκετά από τα δώδεκα
κομμάτια του δίσκου αλλάζουν και γίνονται πιο επιθετικά και brutal, κοντά στο core ίσως. Δε ξέρω κατα πόσο ταιριάζει το τελευταίο, αφού άκουσα και όλο το δίσκο ξανά. Σε κάθε
περίπτωση δε μου άρεσε και πιστεύω γινόταν και χωρίς αυτό. Γενικά μια κυκλοφορία που αν εξαιρέσεις μερικά ψιλοκαλά bridge/refrain σε κομμάτια όπως τα “The Blackout”, “Dead And
Buried”, “Midnight”, (ίσως και το video clip “Poisonous” αλλά λίγα πράγματα γενικά) δε με ενθουσίασε ούτε είχε να μου πει το κάτι παραπάνω. Αυτά θεωρώ ότι είναι και οι καλύτερες ή
από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου μαζί και με τη μπαλάντα “Bedside Sorrow”. Οπωσδήποτε ακούγοντας το δίσκο θα διαπιστώσετε την εμπορική προσέγγιση που ακολουθούν οι Αμερικάνοι αλλά και πιασάρικα refrain και σημεία σε σχεδόν όλα τα κομμάτια. Αυτά. Μέχρι εκεί. Εμένα προσωπικά δε με άγγιξε τόσο… Από την άλλη το συνολικό αποτέλεσμα σε κάποιους μπορεί να
αρέσει περισσότερο.
5,5/10
Πέτρος Μυστικός
