Οι Thoughts Factory ύστερα από πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου τους album “Lost”, επιστρέφουν με πιο ώριμο και προσεγγίσιμο ήχο. Στα τραγούδια τους κυριαρχεί η heavy metal αισθητική εμπλουτισμένη με σύγχρονα παιξίματα στα όργανα με ένα υποβόσκον progressive άγγιγμα. Η κιθάρα είναι επιθετική και το αρμόνιο από δίπλα δίνει την αρμόζουσα μελωδία και εφέ στα δυναμικά τους τραγούδια. Κάτι πολύ σπουδαίο που θέλω να μοιραστώ εδώ στην εισαγωγή, είναι πως η μπάντα εκεί που αρχικά μου έδωσε μια σκληρή εικόνα για το τι έπεται παρακάτω, απρόσμενα διέθετε και πιο χαλαρά κομμάτια. Αυτό, με έκανε να απολαύσω καλύτερα και την επιθετικότητα τους, αλλά και την χαλαρότητα τους, όπου άκουγα την κάθε μια.
Το ξεκίνημα του album, έγινε με το “Mind Odyssey”, που μας εισάγει στο προοδευτικό στοιχείο της μπάντας στο τελείωμα του, με το αρμόνιο να ηχεί σαν σε βιντεοπαιχνίδι, προσθέτοντας ένα νοσταλγικό τεχνολογικό ύφος 90s. Το τρίτο κομμάτι “Frozen Planet” ήταν ένα απολαυστικό πεντάλεπτο χωρίς φωνητικά, με τα πλήκτρα να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις αυξομειώσεις του και δεν κατάλαβα καν πότε τελείωσε. Το πέμπτο “Nightfall” είχε την ίδια διάθεση, μόνο που τώρα τα φωνητικά συνέβαλαν και αυτά στην απόδοση μιας εξίσου απολαυστικής σύνθεσης. Στο έκτο “The Shores Of Sand And Time” η ταχύτητα έπεσε και άκουσα την αυθεντική μπαλάντα του album, το οποίο δίνει την σκυτάλη στο δυναμικότερο “Dawn Pt. 1”, το οποίο διατηρεί μια γαλήνια διάθεση με το αρμόνιο, παρά την heavy βάση του. Από την άλλη μεριά, το “Dawn Pt. 2” έχει γρηγορότερο και εντονότερο παίξιμο. Το τελείωμα όμως, θα έρθει με ήπιο τρόπο, όπως ακριβώς κινήθηκε το μεγαλύτερο μέρος του συνολικού υλικού.
Το album είχε εξαιρετική ροή με τα τραγούδια να έχουν ποικιλία στην δυναμικότητα και να έρχομαι σε μια διαρκή ευχάριστη έκπληξη κάθε φορά που έμπαινε το επόμενο. Σίγουρα, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια και αποτυπώνει την εξέλιξη τους στα πέντε χρόνια που πέρασαν από την προηγούμενη κυκλοφορία τους. Μου άρεσε που τα πλήκτρα ήταν συνετά, αλλά και κυρίαρχα στο παίξιμό τους όπου χρειαζόταν. Οι συνθέσεις μου κράτησαν το ενδιαφέρον σε όλη την διάρκεια των έργων και ήταν επενδυμένες με ευχάριστες πινελιές σολιστικής δεξιότητας και από την κιθάρα και από τα πλήκτρα. Τα συναισθήματα που μου άφησε το “Elements” ήταν γαλήνια και θα το σύστηνα σε ακροατές που βρίσκουν ενδιαφέρον τον προοδευτικό ήχο και θα πρότεινα να το ακούσουν ως ηρεμιστικό, όταν επιστρέψουν στο σπίτι μετά από το τέλος της μέρας.
7,5/10
Νίκος Καρβουνόπουλος
[email protected]
