Πολλά συγκροτήματα θα ζήλευαν την πορεία των Βρετανών που φέτος κλείνουν τα 24 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, αν και σαν σχήμα υπήρχαν αρκετά χρόνια πριν δώσουν δείγματα γραφής. Επίσης είναι απορίας άξιο πως όχι μόνο άντεξαν της αλλεπάλληλες αλλαγές μελών, τρεις τραγουδιστές δεν τους λες και λίγους, αλλά κανείς δεν μπορεί να βρει έστω και μια μέτρια δουλειά στην πορεία τους.
Το “Legends Of The Shires” έρχεται λοιπόν τρία χρόνια μετά το καταπληκτικό “For The Journey” και βρίσκει το σχήμα με… αλλαγές στο line up του, πάλι! Από το πουθενά αποχωρεί ο τραγουδιστής Damian Wilson αλλά την θέση του αναλαμβάνει ο Glynn Morgan που μας είχε δώσει με το συγκρότημα το τιτάνιο “Psychedelicatessen”! Δεν τον λες και κακή επιλογή…
Το “Legends…” λοιπόν δείχνει να είναι ένα μεγάλο στοίχημα για το συγκρότημα. Όχι μόνο είναι το μεγαλύτερο χρονικά σε διάρκεια άλμπουμ τους είναι επίσης και concept. 80+ λεπτά μουσικής μας προσφέρουν και αυτό συνήθως μεταφράζεται σε φλυαρία όταν μιλάμε για progressive. Εδώ όμως δεν έχουμε τέτοια περίπτωση. Ένα από τα χαρακτηριστικά των Threshold είναι η δυνατότητα τους να γράφουν μεστά, δυνατά τραγούδια τα οποία συνδυάζουν τον μεταλλικό ήχο με πιο μελωδικές φόρμες. Αν και υπάρχουν αρκετά τραγούδια που περνούν τον μέσο όρο σε χρονική διάρκεια κάποιος θα δυσκολευτεί πολύ να προσπεράσει κάποιο από αυτά. Το σχήμα δίνει χρόνο στα τραγούδια του να αναπνεύσουν χωρίς να κουράζει με σόλο στην νιοστή.
Έτσι λοιπόν συνυπάρχουν αρμονικά τραγούδια όπως το “Small Dark Lines” και “Subliminal Freeways” τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως “εμπορικά” με κουπλέ που καρφώνονται στο μυαλό με τραγούδια όπως το “The Man Who Saw Through Time” και “Lost In Translation” στα οποία το συγκρότημα κάνει το prog «καθήκον» του!
Όσον αφορά τον Glynn Morgan. Προσωπικά τον θεωρώ έναν πιο “heavy” τραγουδιστή από τον προκάτοχο του και αυτό βγαίνει στην επιφάνεια στα πιο στακάτα κομμάτια του δίσκου.
Οι Threshold λοιπόν προσφέρουν άλλον ένα δίσκο διαμαντάκι για την μουσική μας ο οποίος για εμένα δεδομένα βρίσκεται μέσα στα καλύτερα άλμπουμ του 2017. Σεμνά και ταπεινά όπως πρέπει.
9/10
Μιχάλης Νταλάκος
[email protected]
