Συνομιλήσαμε με Ρωσία για να επικοινωνήσουμε με το μοναδικό μέλος των Tragedy In Hope για το πρώτο τους άλμπουμ. Ο Sasha Giller ήταν πολύ ομιλητικός και έφτασε σε σημείο να μοιραστεί πολλά βαθειά προσωπικά πράγματα. Πάμε να δούμε τις μας είπε.
Συγχαρητήρια για το ντεμπούτο σας. Ποιό είναι το feedback που έχετε λάβει μέχρι τώρα από το κοινό και τον τύπο;
Γεια σου Γιώργο. Σε ευχαριστούμε! Είναι πραγματικά περίεργο για μένα, αλλά το feedback είναι κυρίως θετικό και από το κοινό και από τον τύπο. Ακόμα και αυτοί που έδωσαν μέτρια βαθμολογία τείνουν να παραδεχτούν ότι είναι μια αρκετά καλή δουλειά. Τουλάχιστον, δεν έχω δει ειλικρινά μισητό ή τελείως αρνητικό feedback. Ίσως να μην το έχω βρει ακόμα.
Κατά τη γνώμη σου πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να παραμείνει one-man band; Τι δυσκολίες έπρεπε να ξεπεράσεις για να μας δώσεις αυτήν την κυκλοφορία;
Δεν είναι αδύνατον κατά τη γνώμη μου. Στην πραγματικότητα έτσι λειτουργούν οι DIY καλλιτέχνες στις μέρες μας, κυρίως στα είδη της ηλεκτρονικής μουσικής. Η μόνη διαφορά είναι ότι ένας άνθρωπος πρέπει να τελειοποιήσει το όργανο που παίζει στο metal και θα του πάρει χρόνο μέχρι να ηχογραφήσει κάτι. Οι ικανότητές μου, μου επιτρέπουν να το κάνω αυτό στο επίπεδό μου. Μπορώ να ζήσω με αυτό. Η λίστα με τις δυσκολίες θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλη, αλλά θα αναφέρω κάποιες αστείες, όπως για παράδειγμα το PC μου χάλασε δύο φορές και κατά λάθος πέταξα το audio interface ενώ ηχογραφούσα τις κιθάρες, οι οποίες επίσης χάλασαν. Μπορεί να ακούγονται ασήμαντα, αλλά μου κόστισαν ένα μήνα.
Σε αυτό το άλμπουμ, όσον αφορά τα drums τουλάχιστον, βλέπω ότι προτίμησες τον Alexander Dovgan. Σκέφτεσαι να τον κρατήσεις ως κανονικό μέλος, ή προτιμάς να συνεχίσεις να συνεργάζεσαι με guests για τις μελλοντικές σου κυκλοφορίες;
Ο Alexander κι εγώ δουλεύουμε μαζί εδώ και καιρό. Δεν είναι σταθερό μέλος, επειδή προτιμάμε ένα μοντέλο συνεργασίας, όπου είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που μας ταιριάζει. Για τώρα, είμαστε εντελώς εντάξει. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτό. Και σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι guests για τις μελλοντικές κυκλοφορίες είτε πρόκειται για κιθαρίστα, είτε για τραγουδιστή είτε ακόμα και για συνθέτη.
Πέρα από το ντεμπούτο, ακούσαμε τα πρώτα κομμάτια μουσικής μέσω του πρώτου ΕΡ και του demo. Τι πιστεύεις ότι άλλαξε με αυτήν την κυκλοφορία;
Αυτό το άλμπουμ είναι αρκετά πιο περίπλοκο όσων αφορά τη μουσική δομή σε σχέση με το ΕΡ και το demo. Άφησα τον εαυτό μου να πειραματιστεί λίγο παραπάνω με αυτό. Για παράδειγμα, στο κομμάτι “Lucid Dream” έκανα μια μετάβαση σε άλλο τραγούδι στο μέρος όπου η γέφυρα θα έπρεπε να βρίσκεται μετά το δεύτερο ρεφραίν. Επίσης, αυτό είναι ένα conceptual άλμπουμ κάτι που το κάνει να διαφέρει από τα προηγούμενα. Η ιστορία είναι αρκετά προσωπική, κάτι που δεν ισχύει για τις προηγούμενες κυκλοφορίες. Και όπως ίσως παρατήρησες υπάρχουν κάποια τραγούδια από το demo σε αυτήν την κυκλοφορία. Επανηχογραφήθηκαν εξ’ ολοκλήρου, άρα έγιναν και remixed και re-mastered. Κάποια από αυτά αναδιαρθρώθηκαν και έγιναν καινούργια μουσικά κομμάτια. Για παράδειγμα, το “Insomnious Autumnal Night”, το οποίο ήταν το “We Are Already Dead” στο demo.
Όπως ανέφερα έχεις αναλάβει το μπάσο, τα φωνητικά και τις κιθάρες. Ποιο είναι το αγαπημένο σου όταν ηχογραφείς;
Oh man… Μπορώ ξεκάθαρα να πω ποιο είναι το λιγότερο αγαπημένο μου (γέλια). Το να ηχογραφείς κιθάρες είναι μια πραγματικά επίπονη διαδικασία διότι ηχογραφώ κάθε μέρος τέσσερις φορές, ακόμα και τα solos. Δεν ακούγεται αρκετά καλό αν δεν είναι αρκετά σφιχτό, οπότε η ηχογράφηση ενός πολύ μικρού κομματιού μπορεί να πάρει δύο ώρες. Παρ’ όλα αυτά, πραγματικά εξαρτάται από το τι πρέπει να παιχτεί, μπορεί να είναι δέκα λεπτά απλά. Το μπάσο δεν είναι τόσο δύσκολο να ηχογραφηθεί, αλλά τα δάχτυλα μπορούν να πονάνε για λίγες μέρες στην αρχή, διότι δεν παίζω μπάσο τόσο συχνά πέρα από τις ηχογραφικές διαδικασίες. Τα φωνητικά πάντως είναι αρκετά διασκεδαστικά στην ηχογράφηση.
Αυτό το ντεμπούτο μου θύμισε πολλά πράγματα. Αλλά κυρίως είναι η όλη η εμπειρία που πήρα από την κυκλοφορία. Είναι κάτι που συνέβη επίτηδες; Πώς κατάφερες να δημιουργήσεις αυτήν την ατμοσφαιρική διαδραστικότητα σε όσους την ακούνε;
Πιστεύω πως έχω αναπτύξει πολλά μουσικά στυλ γραφής διαμέσου των χρόνων. Χρησιμοποιώ συγκεκριμένα chords, chord progressions, πλήκτρα κ.α. για να δημιουργήσω μια συγκεκριμένη ατμόσφαιρα. Επίσης, ο Vladimir Lehtinen, ο οποίος δούλεψε ως μηχανικός ήχου κάνοντας τη μίξη και το mastering στο άλμπουμ, είχε μεγάλη επιρροή στη γενική ατμόσφαιρα. Πιστεύω ότι ευθύνεται η ομαδική προσπάθεια.
Ποια είναι τα πράγματα που σου έδωσαν έμπνευση για να γράψεις αυτό το άλμπουμ; Εντός και εκτός των πλαισίων της μουσικής.
Υπήρξε μια συγκεκριμένη περίοδος της ζωής μου όπου πάθαινα υπνοπαράλυση κάθε δύο ή τρεις μέρες. Το συνήθισα σε τέτοιο βαθμό που άρχισα να απομνημονεύω οτιδήποτε μου συνέβαινε σε αυτήν την κατάσταση. Για παράδειγμα, όταν ένιωθα την έλλειψη του αέρα, ένιωθα να προσπαθώ να αναπνεύσω κάτω από τη θάλασσα. Ή συχνά πίστευα ότι επιτέλους ξυπνούσα στο διαμέρισμά μου, αλλά αυτό δεν ήταν αληθινό. Κοιμόμουν ακόμα παράλυτος περπατώντας μέσα στο όνειρο. Ήταν ένα όνειρο μέσα στο όνειρο. Οπότε, κάθε φορά που το συνειδητοποιούσα, ο κύκλος άρχιζε ξανά από την αρχή μέχρι που τελικά ξυπνούσα μερικά λεπτά αργότερα. Αλλά η πιο έντονη ανάμνηση που έχω ήταν όταν αποφάσιζα να κοιταχτώ στον καθρέφτη μέσα στο όνειρο. Στην αρχή υπήρχε απλά η αντανάκλασή μου, αλλά μετά από λίγο σταματούσε να αντιγράφει τις κινήσεις μου και να στριφογυρίζει μόνο του, κάνοντας περίεργα πράγματα. Η όλη περίοδος ήταν μια τρομακτική εμπειρία που με ενέπνευσε να γράψω ένα άλμπουμ γι αυτό. Όσο για τα μουσικά πλαίσια, ακούω πολλά διαφορετικά είδη, από κλασικό Νορβηγικό black metal όπως Gorgoroth ή Emperor μέχρι Lingua Ignota. Ακόμα και pop μουσική. Οπότε, δε μπορώ πραγματικά να πω τι με ενέπνευσε περισσότερο.
“Sleep Paralysis”, με τι έχει να κάνει; Είναι μια κανονική υπνοπαράλυση ή απλά μια μεταφορά η οποία μέσα από φιλοσοφικά πλαίσια περιγράφει κάτι άλλο;
Ναι, είναι μια μεταφορά, η οποία χρησιμοποιείται για την ιστορία ενός ανθρώπου, ο οποίος κοιμάται παράλυτος βλέποντας εφιάλτες, τους οποίους ένα τέρας της υπνοπαράλυσης του δείχνει. Έχουν και οι δύο τον ίδιο στόχο, να απελευθερωθούν από τον ονειρικό κόσμο των εφιαλτών, Μπορούν να το καταφέρουν μόνο αν συνεργαστούν. Το τέρας της υπνοπαράλυσης προτείνει στον πρωταγωνιστή είτε να πάρει το χέρι του και να δραπετεύσουν παρέα από τον ονειρόκοσμο ή να γυρίσει την πλάτη του και έτσι να μείνει για πάντα φυλακισμένος σε ένα ασταμάτητο κύκλο ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο. Αλλά αυτοί οι δύο είναι το ίδιο πρόσωπο. Το τέρας της υπνοπαράλυσης είναι απλά μια ψυχική αντανάκλαση του πρωταγωνιστή. Για να γίνουν τα πράγματα πιο ξεκάθαρα, υπάρχουν στίχοι στο title track που λένε:
“My eyes are still closed, but I’ve never seen so clear.
The real world has always been here…
…I couldn’t stay and reach out my hand,
I couldn’t turn my back and go away.
I was there alone.”
Το οποίο απλά σημαίνει ότι δεν υπάρχει ονειρόκοσμος. Δεν υπήρχε ποτέ. Όλο το άλμπουμ είναι μια μεταφορά για τη ζωή, η οποία είναι γύρω από τον πρωταγωνιστή. Πώς ξυπνάει κάθε πρωί, βλέποντας το πρόσωπο το οποίο αρνείται να είναι στον καθρέφτη και πώς προσπαθεί πάντα να αποδεχτεί τον εαυτό του απλά για να αποδράσει στη γκρίζα πραγματικότητα στην οποία είναι κολλημένος. Οπότε ναι, είσαι σωστός. Ήθελα να αφηγηθώ ένα μέρος της προσωπικής μου ιστορίας μέσω μιας μπλεγμένης ιστορίας. Θέλω να πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος που δυσκολεύεται με τα πράγματα που περιγράφονται στο άλμπουμ, οπότε πήρα το κουράγιο να τα μοιραστώ. Το τέλος της ιστορίας είναι ανοικτό. Ο χρόνος θα δείξει εάν “ο πρωταγωνιστής” θα καταφέρει να δραπετεύσει από τον κόσμο των εφιαλτών ή όχι.
Πώς και κυκλοφόρησες το άλμπουμ μόνος σου αντί να ψάξεις για εταιρία; Από αυτό το γεγονός κατανοώ ότι η πανδημία του Covid-19 δεν σε επηρέασε.
Για να είμαι ειλικρινής, δε σκέφτηκα να δουλέψω με μια εταιρία. Πέρα από αυτό, το να μάθω μόνος μου όλα τα βασικά μου φάνηκε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Πιστεύω πως αυτοί οι παράγοντες επηρέασαν την απόφασή μου να κυκλοφορήσω μόνος μου τη μουσική μου. Παρ’ όλα αυτά, αν δεν έχω αρκετές πηγές για να κυκλοφορήσω κάτι μόνος μου ή όταν και εγώ και μια εταιρία έχουν κάτι ενδιαφέρον να προσφέρουν ο ένας στον άλλον, πιστεύω πως μπορώ να αλλάξω την απόφασή μου. Η πανδημία του Covid-19 πάντως σίγουρα με επηρέασε. Εάν δε συνέβαινε, ο δίσκος θα είχε κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2020.
Όλες οι κυκλοφορίες, ακόμα και το demo, έχουν πραγματικά εξαιρετικό artwork. Θα μπορούσες να μας δώσεις λίγες πληροφορίες σχετικά;
Τα artwork για το demo και τα δύο single σχεδιάστηκαν από μια φίλη μου, τη Maria Budasova. Σπουδάσαμε στο ίδιο πανεπιστήμιο. Είδα το λογαριασμό της στο Instagram με τις δουλειές της και απλά την προσέγγισα σε μία από τις τάξεις της λέγοντας: “Πραγματικά μου αρέσει το στυλ σου! Μπορείς να ζωγραφίσεις κάτι για μένα σε παρακαλώ;” Τα πρώτα artwork τα σχεδίασε με ένα μολύβι και ένα στυλό σε χαρτί. Έχω ακόμα αυτά τα σχέδια στο σπίτι μου. Η Maria έκανε επίσης τα δύο artwork για τα single από το ΕΡ, αλλά αυτά ήταν digital. Για το ΕΡ ήθελα να δοκιμάσω κάτι καινούργιο και ο Vladimir Lehtinen με συμβούλεψε να μιλήσω στον Aleh Zielankievič. Η συνεργασία μαζί του ήταν μια καλή εμπειρία. Δουλεύουμε ακόμα μαζί όσων αφορά το σχεδιασμό των artwork. Με τον Alexander Moroz γνωριστήκαμε επίσης στο πανεπιστήμιο. Πρώτα έκανε δύο σχέδια για τα “Grim Love Story” και “Alone In The Woods” στο ΕΡ. Η ποιότητα των artwork ήταν εκπληκτική. Οπότε, του ζήτησα αν θα μπορούσε να φτιάξει σχέδια για κάθε τραγούδι στο επερχόμενο LP μαζί με το εξώφυλλο του άλμπουμ. Μπορείς να δεις μερικά κομμάτια της δουλειάς του στο εξώφυλλο και στα σχέδια των single. Τα υπόλοιπα σχέδια είναι διαθέσιμα αποκλειστικά στο booklet του CD.
Βλέποντας της σελίδα σου στο Facebook, πριν λίγο καιρό προσπάθεις να δημιουργήσεις κάτι σαν live performance. Πώς πήγε; Σκοπεύεις να βρεις περισσότερα μέλη να σε υποστηρίξουν κατά τη διάρκεια των live;
Ένας από τους ακροατές μου είπε κάποτε “θα ήταν ενδιαφέρον να έβλεπα τη διαδικασία ηχογράφησης των φωνητικών!”. Οπότε αποφάσισα να πάρω ένα κομμάτι από τις πρόβες μου καθώς κάνω κυριολεκτικά το ίδιο πράγμα ηχογραφώντας φωνητικά. Όσον αφορά τους session μουσικούς, ναι, πιστεύω πως αν υπάρξουν live θα πρέπει να βρω μουσικούς που θα με βοηθήσουν σε αυτό.
Τι μπορούμε να περιμένουμε για το μέλλον των Tragedy In Hope; Υπάρχει κάτι με το οποίο να ασχολείσαι τώρα γι αυτό το project ή για κάποιο άλλο;
Νέες κυκλοφορίες. Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω στην επόμενη για τους Tragedy In Hope. Δε μπορώ ακόμα να πω πώς θα ακούγεται, αλλά ελπίζω να κυκλοφορήσει αυτό το φθινόπωρο ή τον επόμενο χειμώνα.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Μπορείς να ολοκληρώσεις όπως θες.
Σε ευχαριστώ που με ρώτησες τόσο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Ευχαριστήθηκα πολύ να τις απαντήσω. Εάν δεν έχετε ακούσει ακόμα το “Sleep Paralysis” και για κάποιο λόγο διστάζετε, κάντε μια προσπάθεια, αλλά να είστε προσεκτικοί, ρισκάρετε να κολλήσετε μέσα σε ένα όνειρο…
Συνέντευξη: Γιώργος Χατζηιωαννίδης
Μετάφραση: Σταύρος Πισσάνος
Bandcamp
Facebook
Instagram
SoundCloud
Spotify
YouTube
Band Members
Sasha Giller – Φωνητικά, όλα τα όργανα
Discography
Sleep Paralysis, 2021
