Η σχέση μου με τους Trick Or Treat ξεκινά όταν πρωτοήρθα σε επαφή μαζί τους προ δέκα ετών, όταν αυτοί κυκλοφορούσαν τον τότε τρίτο δίσκο τους, ονόματι “Rabbits’ Hill Pt. 1”, έναν πραγματικά εξαιρετικό δίσκο. Fast forward στο σήμερα που το Ιταλικό πενταμελές σχήμα κυκλοφορεί κατά την γνώμη μου τον πιο ώριμο δίσκο του, με τον τίτλο αυτού “Creepy Symphonies”, τον έβδομο της δισκογραφικής του πορείας. Όσοι δεν γνωρίζετε το σχήμα, αυτού ηγείται ο Alessandro Conti (Lione/Conti, Twilight Force, ex–Luca Turilli‘s Rhapsody), οπότε περιμένετε να ακούσετε έναν ΦΑΝΤΑΣΙΚΟ power metal δίσκο στο ύφος των Helloween, Gamma Ray, Freedom Call μαζί με κάποια μικρά ψήγματα από Edguy, Avantasia & Sonata Arctica.
Μετά από ένα ταιριαστό, creepy intro (βλ. “Trick Or Treat”), σκάει μύτη το ομώνυμο “Creepy Symphonies” το οποίο είναι λες και έχει βγει μέσα από το “The Dark Ride” (σ.σ.: δεν νομίζω να ρώτησε κανείς ποιανών; Έτσι μπράβο!), με ερμηνευτή τον Michael Kiske. Απλά κάντε το εικόνα. Ακολουθεί το “Have A Nice Judgment Day”, το οποίο λοξοβλέπει την μελωδική ατμόσφαιρα των Edguy, προσεγγίζοντας παράλληλα τους Place Vendome. Διαθέτει ένα εξαιρετικό ρεφραίν, το οποίο σου μένει για πάντα μέσα στο μυαλό.
Το “Crazy” με τον ξέφρενο, ξεσηκωτικό ρυθμό και ένα χαρούμενο ρεφρέν, φέρνουν στο μυαλό Freedom Call ενώ η στοιχειωτική μελωδία της κιθάρας στο “Peter Pan Syndrome (Keep Alive)” σου φέρνει κάτι από Sonata Arctica των “Reckoning Night” (2004) & “Unia” (2007), όμως περί τα μέσα του κομματιού οι φανταστικές μελωδίες και solos στο κομμάτι «δίνει πόνο». Οι ταχύτητες ανεβαίνουν και πάλι στο “Escape From Reality”, κομμάτι το οποίο εύ-κο-λα θα ήθελε να είχε γράψει ο Tobias Sammet για τους Avantasia του “The Scarecrow”(2008) άλμπουμ, αφού αν το συνδυάσεις με το “No Shelter From The Rain” θα μπορούσαν να ήταν “must play” hits! Μην παρεξηγηθώ. Αν οι Trick Or Treat ΔΕΝ το βάζουν στο playlist των ζωντανών εμφανίσεων τους, θα έχουν κάνει ύψιστη χαζομάρα!
Το “Falling Over the Rainbow” ήταν ομολογουμένως για εμένα η στιγμή του δίσκου που δεν με έπιασε καθόλου όμως εν αντιθέσει λάτρεψα το επόμενο κομμάτι, το “Queen Of Likes”, στο οποίο είναι διάχυτο το πνεύμα του “Keeper Of The Seven Keys Part I”. Αυτή η γέφυρα με τα breakdowns στα μέσα προς τέλος του κομματιού «σπάει κόκκαλα» και θες να κάνεις ανελέητο head banging. Λίγο πριν το τέλος συναντάμε το “April”, εύκολα επηρεασμένο από τους Place Vendome & Avantasia, το οποίο έχει ένα αξιοπρεπές sing-a-long ρεφρέν, κάνοντας του ένα από τα πλέον «χαρούμενα» κομμάτια τους!
Από την άλλη, είναι πραγματικά δύσκολο να μην αγαπήσεις ένα συγκρότημα που τελειώνει το άλμπουμ του με ένα έντεκα λεπτό έπος με τίτλο “The Power Of Grayskull”. Ποιος από εσάς τους αναγνώστες ηλικίας 35-45 ετών δεν γούσταρε να βλέπει He–Man and the Masters of the Universe; Τα θεαματικά, πομπώδη πλήκτρα, διαμορφώνουν το όλο σκηνικό, προτού το συγκρότημα «καλπάσει» στη γη της επαγγελίας.. ε, του power metal ήθελα να πω, στην οποία συναντά για ακόμα μια φορά όλα τα χαρακτηριστικά του ιδιώματος: υψηλά φωνητικά, εξαιρετικά riffs, ταχύτητες και άφθονα σόλο.
Και για να σας το κάνω πιο λιανά… Οι παραθέσεις σε σχήματα, άλμπουμ και κομμάτια παραπάνω μονάχα τιμή αποτελεί για την μπάντα. Όχι, οι Trick Or Treat δεν είναι tribute μπάντα ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Όχι, οι Trick Or Treat δεν είναι κλώνοι των άνωθεν. Είναι μια μπάντα που με περίσσια παλικαριά γράφει φα-ντά-στι-κές συνθέσεις που τους κατατάσσουν εύκολα στις καλύτερες κυκλοφορίες για φέτος τουλάχιστον και πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί η αξία τους. Και πέραν αυτού, έχεις και μια φανταστική παραγωγή που υπογράφει ο εξαιρετικός Simone Mularoni (DGM, Empyrios, Lione/Conti). Έχεις και έναν φανταστικό τραγουδιστή, που σου κάνει και τα θεματικά σου εξώφυλλα; Δηλαδή τι άλλο να θέλει κανείς; Ανακαλύψτε τους πριν να είναι αργά!
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
