Αν και είναι από τα συγκροτήματα που η ιστορία τους πάει πολύ πίσω στο χρόνο, σίγουρα δεν είναι ούτε από τα πιο αναγνωρίσιμα, ούτε έγιναν από τις πιο μεγάλες δυνάμεις στο χώρο του “thrash metal”φάσματος. Παρ’ ολα αυτά οι Γερμανοί Warpath συνεχίζουν τη μουσική πορεία τους και η έκτη δουλειά τους με τίτλο “Filthy Bastard Culture” είναι πραγματικότητα, με τα δεκατέσσερα κομμάτια τους να γεμίζουν δυναμικά τα αφτιά μου από βαρύ και ρυθμικό ήχο, ένα ήχο όχι και τόσο κοντά σ’ αυτό που θεωρώ thrash, εξ’ ου και τα εισαγωγικά αρχικά παραπάνω στις λέξεις thrash metal.
ΟΚ, δε μπορώ να το κατατάξω αλλού, αλλά οι ταχύτητες σπανίως είναι γρήγορες και το album στο σύνολο του είναι κάπως δυσκοίλιο, σε κάνει να νιώθεις ότι σέρνεσαι κι ενώ περιμένεις το οποιοδήποτε ξέσπασμα, αυτό δεν έρχεται ποτέ.Ίσως σε όλο αυτό να ευθύνεται η κατά τ’ άλλα φωνάρατου τραγουδιστή της μπάντας Dirk “Dicker” Weissπου όπως είπα ναι μεν φωνάρα, αλλά πιο αργόστροφη πεθαίνεις. Ίσως να ταίριαζε σε μια άλλη δουλειά δε ξέρω, πάντως στο “Filthy Bastard Culture” μετατρέπει το όλο αποτέλεσμα σε κάτι το διαφορετικό. Σε ελάχιστα κομμάτια συνάντησα μια επιτάχυνση, όπως στο “Below The Surface”για παράδειγμα κι αυτό προς στο τέλος αυτού.
Παρολ’ αυτά υπάρχουν αρκετές καλές στιγμές σε ένα κατά τ’ άλλα μέτριο δίσκο με βάση την άποψη μου σαφώς, όπως το“Killing Fields”, κομμάτι που εμπνεύστηκε ο Soren Meyer μπασίστας της μπάντας κατά την επίσκεψη του σε αληθινά killing fields στη Καμπότζη, ή τα “Into The Dark”τραγούδι που αναφέρεται στο γνωστό Ινδιάνο Geronimo και “Violent Starr” το οποίο επίσης αναφέρεται στην ομώνυμη ταινία επιστημονικής φαντασίας που γυρίστηκε το 2018 (πιο b-movieπεθαίνεις, αλλά μάλλον άρεσε στους Γερμανούς για την ελαφροντυμένη και αμφισεξουαλική πρωταγωνίστρια του).
Δυστυχώς δεν άκουσα τίποτα το ενδιαφέρον και μάλλον πέραν ορισμένων καλών στιγμών δε θα πρότεινα σε κάποιον να χαρίσει το χρόνο του ακούγοντας το “Filthy Bastard Culture”.Ξεπεράστε άφοβα.
5/10
Μιχάλης “TheLoneWolf” Κανακουσάκης
[email protected]
