Για να είμαι ειλικρινής πρόκειται για μια περίεργη μπάντα που όταν ξεκίνησαν τα πρώτα δευτερόλεπτα του The Furthest Shore θεώρησα ότι πρόκειται για μια metalcore κατασκευή αλλά κοιτώντας προσεκτικά το εξώφυλλο της μπάντας και αφήνοντας το κομμάτι να προχωρήσει κατάλαβα ότι πρόκειται για μια epic/power κατάσταση που δεν είναι καθόλου άσχημη μιας και οι τυπάδες χώνουν άσχημα. Τι εννοώ με αυτό? Εννοώ ότι τα κομμάτια τους δεν είναι χαρούμενα πράγμα που σιχαίνομαι, κοπανάνε και έχουν ωραία riffs και ωραίο drumming. Να φανταστείτε δεν έπαιζε με τίποτα να καταλάβω ότι πρόκειται για κάτι επικό αν δεν έμπαιναν τα καταπληκτικά φωνητικά για να πλαισιώσουν ένα αρκετά ωραίο σύνολο. Να αναφέρω απλά ότι είναι η τρίτη κυκλοφορία της μπάντας και η πρώτη που έρχομαι σε επαφή και να σημειώσω ότι θα συναντήσετε και κάποια progressive στοιχεία μέσα που δένουν ωραία με το όλο σύνολο. Τα κομμάτια τους είναι μεγάλα αλλά αυτό δεν κουράζει καθόλου. Πρόκειται για ένα ταξίδι και όχι για ένα απλό δίσκο, αυτή είναι η άποψη μου παρόλο που δεν είναι από τα είδη που γουστάρω τρελά αλλά το 8 το κέρδισαν για την ατμόσφαιρα και την ταξιδιάρικη απόχρωση του δίσκου.
8/10
Θοδωρής Μακρής
