Οι Lonewolf κυκλοφόρησαν άλλη μια σταθερά άξια δουλειά, το “ Army of the Damned” και ο frontman και ηγέτης της μπάντας, Jens Borner, βρήκε χρόνο για να κάνουμε ωραία κουβεντούλα!
Γεια σου Jens! Πως είναι τα πράγματα εκεί στην Γαλλία?
Μια χαρά! Τουλάχιστον σε σχέση με την Ελλάδα από ότι φαντάζομαι. Παρακολουθώ τα της κρίσης σας όσο μπορώ από την τηλεόραση και πραγματικά ελπίζω να καλυτερεύσουν σύντομα τα πράγματα. Ξέρεις πόσο αγαπάω την χώρα σας και τους ανθρώπους εκεί. Τα προβλήματα που έχετε και οι συμπλοκές με στεναχωρούν. Μερικές φορές, φίλοι από το Facebook με ενημερώνουν για τις εξελίξεις.
Την πρώτη φορά που έπεσα πάνω στην μουσική σας, ήταν στο Up the Hammers, τον Απρίλιο του 2008! Αυτό μάλλον ήταν και ένα από τα δυνατότερα UTH Festivals που έχουν γίνει… Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από εκείνη την βραδιά?
Αυτή είναι μια από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω με τους Lonewolf, ειλικρινά… Η συναυλία ήταν εκπληκτική, όλο το festival ήταν, υπήρχε μια μαγεία στον αέρα. Επίσης το να παίζεις με τους Omen και τους Manilla Road ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο για εμένα. Για αυτή την συναυλία δεν είχαμε τον μπασίστα μας και για αυτό είχαμε δανειστεί τον Jan από τους Paragon. Καθώς ήμουν από πριν φανατικός οπαδός των Paragon, ήταν κάτι μοναδικό και η αρχή μιας πραγματικής φιλίας με τον Jan και εμένα. Από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει στον χώρο. Όσο για το κοινό… θυμάμαι ένα τελείως τρελό κοινό, να τραγουδάει ακόμα και τα solos!!! Για όλους αυτούς τους λόγους το βράδυ εκείνο παραμένει πολύ ιδιαίτερο για εμένα. Λίγες πραγματικά συναυλίες είναι τόσο χαραγμένες στην καρδιά μου όσο εκείνη. Μερικές φορές συναντάω fans που ήταν σε εκείνο το UTH και μου λένε και αυτοί ότι ήταν από τα καλύτερα UTH που έχουν δει. Όλα ήταν τέλεια. Το αστείο είναι ότι τότε γνώρισα και τον Rikki – άλλη μια σπουδαία φιλία- που έγινε ο μπασίστας μας 2 χρόνια αργότερα!
Ok, λοιπόν πάμε στο νέο σας album! Έχει κυκλοφορήσει εδώ και 2 μήνες περίπου, ποιες οι εντυπώσεις από οπαδούς και κριτικές?
Οι περισσότερες κριτικές είναι καλές ως πολύ καλές, είναι η πρώτη φορά που έχουμε τόσο καλό feedback νομίζω. Φυσικά έχουμε όχι τόσο καλές ή ακόμα και κακές αλλά είναι μειοψηφία. Είμαστε ικανοποιημένοι με το feedback πίστεψε με! Μερικοί προτιμούν το “The Dark Crusade” και έτσι γινόταν όταν είχε βγει το “The Dark Crusade” μερικοί έλεγαν ότι προτιμούν το “Made in Hell”. Αυτά είναι καλά σημάδια για εμένα. Προτιμώ να έχει ο καθένας το δικό του αγαπημένο Lonewolf album από το λένε για μόνο ένα συγκεκριμένο. Πάντα προσπαθούμε να στηρίξουμε κάθε δίσκο μας στο σανίδι ακόμα και αν μετά από 5 δίσκους αυτό γίνεται πιο δύσκολο. Για παράδειγμα στην τελευταία περιοδεία για πρώτη φορά από το πρώτο μας album δεν παίξαμε κάτι από εκεί. Το θέμα είναι ότι είχαμε βέβαια και λίγο χρόνο και θέλαμε να επικεντρωθούμε στις 2 τελευταίες κυκλοφορίες μας.
Στο 8ο κομμάτι του δίσκου το “The One you Never See” είχατε τον Blaze Bayley να συμμετέχει. Πως προέκυψε αυτό?
Συναντήσαμε τον Blaze, όταν ήμασταν support σε αυτόν για την “Tour That Would Not Die” περιοδεία. Μας άρεσε πολύ η νοοτροπία του, τελείως anti-star και πορωμένος με τον underground χώρο. Ο χρόνος πέρασε, δεν προορίζαμε να έχουμε guest στον δίσκο, όπως ο Alex είχε την ιδέα να επικοινωνήσει με την γυναίκα του που είναι και manager του για να δει αν θα μπορούσαμε να τον έχουμε στο album. Ένα μήνα μετά ήρθε στην πόλη μας, στο Grenoble!! Όλα κανονίστηκαν πολύ εύκολα, ο τύπος είναι το ακριβώς αντίθετο από έναν υπεροπτικό μπάσταρδο!! Ξοδέψαμε 2 μέρες μαζί, και εντυπωσιαστήκαμε πραγματικά από τον επαγγελματισμό και αφοσίωση του. Ακόμα και στους στίχους με βοήθησε!
Αποδέχεστε τον όρο “Οι Γάλλοι Running Wild” που σας έχει δοθεί? Προσωπικά πιστεύω ότι κάποιος στην Γερμανία θα έπρεπε να ακούσει τον δίσκο σας και να τα παρατήσει… (γκουχ-γκουχ!!)
Χαχα! Αυτός ο όρος εμφανίζεται σε σχεδόν το 70% των κριτικών για εμάς, οπότε και να μην μας άρεσε θα πρέπει να ζήσουμε με αυτό. Όχι φυσικά και δεν είναι πρόβλημα για εμένα. Εννοώ δεν είναι μυστικό ότι είμαι τρελός Running Wild οπαδός από το 1987 και είναι φυσικό αυτή η μπάντα να επηρεάζει τον τρόπο που γράφουμε. Ξέρεις πιστεύω ότι πέρα από αυτή την επιρροή, και άλλες όπως Grave Digger ή Iron Maiden ή οτιδήποτε, έχουμε δική μας ταυτότητα από το “Made in Hell”. Φυσικά και θα “ακούσεις” μερικούς Running Wild αλλά όχι μόνο. Λίγα χρόνια πριν πίστευα ότι δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε την ετικέτα “Γάλλοι Running Wild” αλλά σήμερα πιστεύω είναι δυνατό χαχα! Ειλικρινά, δεν μας θεωρώ τους “Γάλλους Running Wild”, καθώς οι Running Wild είναι μοναδικοί, έγραψαν ιστορία, είναι μεγάλο κομμάτι της σκηνής και δεν υπάρχει χώρος για γάλλους ή για άλλους Running Wild. Αλλά παραμένει τιμή για εμένα να συγκρίνεται η μπάντα με αυτό το όνομα. Όπως είπα και στο “Legacy of the Wild” (από το “Dark Crusade”) οι Running Wild είναι “ο μεγάλος αδερφός που δεν είχα, μέσα στο σκοτάδι και μέσα στο φως” και αυτό είναι πραγματικά αληθινό! Οκ, από την μια ήθελα να βγάλουμε την ταμπέλα και από την άλλη έγραφα tribute χαχα! Αυτό δείχνει ότι δεν έχω θέμα πραγματικά. Και για να είμαι ειλικρινής προτιμώ να με συγκρίνουν με τους Running Wild από οτι ας πούμε με τους Metallica, παρά το γεγονός ότι περισσότερες μπάντες είναι επηρεασμένες από τους τελευταίους!
Ξέρω ότι είναι πάντα δύσκολη ερώτηση για έναν μουσικό αλλά ποιο είναι το αγαπημένο σου Lonewolf album?
Χαχα, ναι είναι δύσκολο να πω! Εάν με ρώταγες για το αγαπημένο μου τραγούδι θα ήταν εύκολο, θα είναι για πάντα το “Viktoria” (από το προηγούμενο πόνημα, “The Dark Crusade”) καθώς αυτό το τραγούδι είναι για την κόρη μου και είμαι προσωπικά πολύ δεμένος με αυτό. Τώρα για album.. ας πω το “March into the Arena” καθώς ήταν το πρώτο και αυτό είναι κάτι ιδιαίτερο φυσικά. Έχει αρκετά “αφελή λάθη” , η παραγωγή δεν είναι καλή αλλά το γουστάρω full!
Jens, θέλω να μας πεις λίγα πράγματα για αυτόν τον ιδιαίτερο δεσμό με το Ελληνικό κοινό, πως επετεύχθη και μερικά λόγια για τον μικρό ύμνο “Hellenic Warriors”!
Όλα άρχισαν το 1996 με το εφτάρι μας “Holy Evil” νομίζω. Το EP είχε καλή ανταπόκριση αλλά από την Ελλάδα ήταν πάνω από κάθε προσδοκία! Όταν ήρθαμε το 2001 περιοδεία για το “March into the Arena” ήταν πολύ ωραίο που η Ελλάδα δεν μας ξέχασε και αυτός ο δεσμός δεν χάλασε. Δεν μπορώ να πω ακριβώς γιατί και πως αλλά πίστεψε είναι τιμή μας που μπορούμε να πούμε πως η Ελλάδα είναι το δεύτερο μας σπίτι. Έχουμε συναντήσει και ξέρουμε πολλά σπουδαία άτομα στην Ελλάδα… Η νοοτροπία και η νοημοσύνη σας είναι μοναδική, παθιασμένη και αληθινή… Νιώθουμε τόσο καλά ανάμεσα στα ελληνικά αδέρφια μας, πιστεύω καταλαβαινόμαστε πολύ καλά επειδή ήμαστε και στο ίδιο επίπεδο όσον αφορά το πώς πρέπει να παίζεται να ζει κανείς το metal. Ένας από τους κυρίους στόχους μετά από κάθε μας κυκλοφορία είναι να μην εξαπατήσουμε ποτέ τους Έλληνες οπαδούς. Μερικοί προτιμούν το ”Made in Hell”, άλλοι το “The Dark Crusade” και άλλοι το “March into the Arena” αλλά σαν σύνολο πιστεύω τους δώσαμε ότι περίμεναν από εμάς. Όσον αφορά το “Hellenic Warriors”, είχα την ιδέα όταν γύριζα με το αεροπλάνο πίσω την Ελλάδα, μετά την πρώτη φορά που παίξαμε εκεί. Ήθελα να κάνω ένα tribute στην Ελλάδα, καθώς τότε πέρασα τις καλύτερες metal στιγμές εκεί. Είχα εντυπωσιαστεί πραγματικά από την στήριξη και ήθελα να το δείξω. “We are bound to metal-forever we hail Hellenic warriors” , νομίζω αυτός ο στίχος από το κομμάτι λέει όλα….
Μια ερώτηση που κάνω πάντα σε μουσικούς είναι τι ακούνε αυτή την περίοδο. Έχεις νέες μπάντες που σου αρέσουν πολύ ή κάποια παλιά/νέα μουσική ανακάλυψη?
Ακούω τόσο πράγματα από το underground τόσο και πιο μεγάλα. Τον τελευταίο καιρό ακούω πολύ Pokolgep (τα 3 πρώτα albums), Pretty Maids, Steel Assassin, Blizzard, Accept, Stormhunter, Powerwolf ή και μπάντες που δεν υπάρχουν πλέον όπως τους γερμανούς Tyrant, Teutonic, Warfare. Άκουσα επίσης Crush πολύ αυτή την εβδομάδα. Αυτά με θυμάμαι να ακούω τώρα τελευταία. Σίγουρα θα ξεχνάω και μερικά καθώς ακούω πολύ μουσική κάθε μέρα… Φυσικά και το “Shadowmaker” των Running Wild αλλά είμαι πιο πολύ στην “Masquarede” περίοδο τώρα.
H Γαλλία μας έχει δώσει αρκετούς κρυμμένους heavy metal θησαυρούς με μπάντες όπως Blaspheme, Last Prophecy, Lust, Malediction φυσικά, Psychose, Slaughter και τους θρυλικούς Sortilege! Υποθέτω θα είσαι fan των περισσοτέρων αυτών συγκροτημάτων σωστά?
Η αγαπημένη μου γαλλική μπάντα είναι οι H-Bomb. Είμαι μεγάλος fan των Sortilege φυσικά! Υπάρχει και αρκετό “revival” κύμα τα τελευταία χρόνια με μπάντες όπως Elvenstorm, Hürlement, Resistance και Sanctuaire. Είμαι οπαδός αυτών των συγκροτημάτων. Ίσως μερικές μπάντες να γράψουν ιστορία στην γαλλική σκηνή, ποιος ξέρει. Είναι πραγματικά καλοί και είναι ωραίο πράγμα να έχεις τέτοια σχήματα στην σκηνή. Δείχνουμε σαν Γάλλοι ότι μπορούμε να υποστηρίξουμε μια heavy σκηνή με νοοτροπία χωρίς να ντρεπόμαστε για το τι συμβαίνει στις άλλες χώρες. Τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα από ότι πριν 10 χρόνια που η σκηνή ήταν σχεδόν νεκρή και θαμμένη.
Γενικότερα, πως είναι η σκηνή στην Γαλλία? Πάει ο κόσμος σε συναυλίες? Τα οικονομικά δεν είναι καλά σχεδόν παντού και υποθέτω αυτό επηρεάζει και την ανταπόκριση έτσι?
Όπως προείπα τα πράγματα πάνε καλά λόγω των καλών συγκροτημάτων και των μανιακών με το γαλλικό underground. Επίσης βοηθάνε πολύ εταιρίες με πραγματικό “heavy metal attitude” όπως η “Inferno” και “Emanes” που κάνουν πολλά πράγματα με συναυλίες και με μπάντες που δύσκολα βρίσκεις κτλ. Δεν είναι θέμα λεφτών αλλά πάθους. Και όλα αυτά κάνουν το γαλλικό underground να μεγαλώνει και να δυναμώνει. Μερικές φορές ο κόσμος πάει σε συναυλίες, άλλες όχι… δεν ξέρεις πραγματικά, είναι σαν ρωσική ρουλέτα. Η κρίση είναι και εδώ φυσικά… αλλά συνολικά τα πράγματα πάνε καλύτερα. Μην ξεχνάς πως πριν 10 χρόνια, η σκηνή εδώ ήταν νεκρή! Σηκωθήκαμε στα πόδια μας και είδαμε πως και μάτια από το εξωτερικό κοιτάνε την Γαλλία χωρίς να λένε “Ωχ είναι από την Γαλλία, θα είναι σκατά!” Και αυτό πριν 10 χρόνια ήταν αλήθεια… Είχαμε κακές μπάντες που έφτυναν τις άλλες κτλ. Από τα λάθη σου όμως μαθαίνεις και τώρα η σκηνή είναι και πάλι εδώ. Οι Nightmare επίσης βοήθησαν πολύ την σκηνή όταν ξανασχηματίστηκαν. Έχουν πολύ καλό όνομα και ήταν ένας από τους λόγους που μπήκαμε ξανά στο παιχνίδι.
Ποια είναι τα σχέδια των Lonewolf για το προσεχές μέλλον τώρα? Θα σας ξαναδούμε από τα μέρη μας?
Το ελπίζω! Αλλά ίσως αργήσουμε λιγάκι και λόγω της κρίσης. Κοστίζει πάντα στις εταιρίες για να έρθουμε, πτήσεις, ξενοδοχεία κτλ δεν είναι φθηνά. Όποτε είναι εφικτό όμως θα έρθουμε σίγουρα. Θα ήθελα να “υπερασπιστώ” το “Army of the Damned” και να παίξουμε περισσότερα πράγματα από το “March into the Arena” χαχα!
Jens σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου, μπορείς να κλείσεις όπως θέλεις!
Ευχαριστώ για την συνέντευξη και το ενδιαφέρον για τους Lonewolf! Λέγεται συχνά αλλά θέλω να το πω ξανά: δόξα και τιμή σε εσάς τους τρελούς Έλληνες που μας στηρίζεται τόσα χρόνια, έχετε παίξει σπουδαίο ρόλο στο γεγονός ότι οι Lonewolf είναι ακόμα ζωντανοί και καλά σήμερα. Ρίξτε μια ματιά στους στίχους του “Lonewolf” από το τελευταίο μας album. Είναι τελείως εσείς!! Mighty Hails from France brothers and sisters!!
Παναγιώτης Αποστολόπουλος
http://www.facebook.com/lonewolfdivision
http://www.myspace.com/metalonewolf
Band Members:
Jens Borner – Κιθάρα/Φωνητικά
Alex Hilbert – Κιθάρα
Antoine “Tonio” Bussiere – Τύμπανα
Rikki Mannhard – Μπάσο
Discography:
2002 March into the Arena
2003 Unholy Paradise
2008 Made in Hell
2009 The Dark Crusade
2012 Army of the Damned
