Oι power metallers Primal Fear μόλις κυκλοφόρησαν τον νέο τους δίσκο “Metal Commando” και έτσι ήρθα σε επικοινωνία με τον Ralf Scheepers, τραγουδιστή του συγκροτήματος, για να μάθω λεπτομέρειες σχετικά με το album αλλά και γενικότερα για την πορεία της μπάντας.
Καλησπέρα Ralf! Πώς είσαι φίλε μου; Συγχαρητήρια για το νέο album, “Metal Commando”, το δέκατο τρίτο στην καριέρα του συγκροτήματος. Πώς αισθάνεσαι τώρα, λίγο πριν την κυκλοφορία του;
Είμαι πολύ καλά. Αρκετά απασχολημένος βέβαια με τις συνεντεύξεις που δίνω όλη μέρα αλλά όλα καλά. Όσον αφορά την κυκλοφορία, είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος. Έχουμε κυκλοφορήσει ήδη ένα single από τον δίσκο, το “Hear Me Calling” και περιμένουμε να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Είμαστε πολύ περίεργοι.
Τι είδους σχόλια έχετε λάβει μέχρι στιγμής από τα μέσα ενημέρωσης και τους οπαδούς σας;
Είναι πάρα πολλές. Από το κοινό μας άλλες είναι θετικές, άλλες αρνητικές, δεν μπορείς να τους ικανοποιήσεις όλους. Ας πούμε όμως ότι το 99% είναι θετικές. Από τον Τύπο, οι κριτικές είναι φανταστικές και με κάνουν πολύ χαρούμενο.
Τι σας έκανε να διαλέξετε αυτόν τον τίτλο; Από την άλλη, είναι το motto της μπάντας για πολλά χρόνια.
Όταν πηγαίναμε για συναυλίες στην Αμερική για πρώτη φορά, μας έβλεπαν και έλεγαν «οι Γερμανοί metal commandos. Το έχουμε τυπώσει σε t-shirt αυτό και σκεφτήκαμε ότι ήρθε ο καιρός να βγάλουμε και ένα album με αυτόν τον τίτλο.
Ποιες είναι οι διαφορές που μπορείς να βρεις μεταξύ του “Apocalypse” και του “Metal Commando” σαν καλλιτέχνης αλλά και σαν ακροατής;
Από την μεριά του καλλιτέχνη, προσπαθείς να κάνεις τον έναν δίσκο καλύτερο από τον προηγούμενο χωρίς καμία πίεση. Υπάρχουν και αυτοί που νιώθουν κάποια δυσφορία εξαιτίας της επιτυχίας που έκανε το album τους και σκέφτονται πως θα καταφέρουν να κάνουν και τους επόμενους τόσο επιτυχημένους. Εμείς όμως δεν είμαστε έτσι, σκεφτόμαστε ότι πρέπει να μας αρέσει αυτό που θα δώσουμε στο κοινό μας. Προφανώς θέτουμε κάποια όρια κατά την διάρκεια της παραγωγής αλλά είμαστε απόλυτα χαλαροί.
Η βασικότερη διαφορά τους όμως είναι αλλαγή που έγινε στην σύνθεση της μπάντας. Ο Francesco Jovino αποχώρησε και την θέση του πήρε ο Michael Ehré. Ποιοι είναι οι λόγοι που έγινε αυτή η αλλαγή;
Υπήρχαν κάποιες προσωπικές διαφορές ανάμεσα στα μέλη και δεν σταθήκαμε τυχεροί. Αν δεν θέλει κάποιος να συνεχίσει, δεν μπορείς να τον κρατήσεις. Δεν θα τον κακολογήσουμε ούτε θα μας πάρει από κάτω από την στιγμή που μπορέσαμε να συνεχίσουμε την πορεία μας.
Ο Michael είναι αρκετά γνωστός στην γερμανική σκηνή εξαιτίας της συμμετοχής του σε πολλά ακόμα συγκροτήματα. Ήταν η πρώτη επιλογή ή τον επιλέξατε ανάμεσα σε άλλους;
Όχι, πέρασαν και άλλοι drummers από την τριήμερη ακρόασή μας. Στο τέλος, κάναμε μια σύσκεψη όλα τα μέλη της μπάντας και αποφασίσαμε από κοινού ότι ο Michael ήταν ο καλύτερος. Δεν λέω πως οι υπόλοιποι δεν ήταν καλοί απλά ταίριαξε καλύτερα.
Φαίνεται ότι ο Mat με τον Jacob Hansen είναι πολύ καλή ομάδα, όταν πρόκειται για την παραγωγή, τη μίξη και το mastering, σωστά; Αν θυμάμαι καλά αυτό είναι το πέμπτο album συνεχόμενα που συνεργάζεσαι μαζί του.
Ναι, είναι μια “win-win” ομάδα.
Όσο για τις ηχογραφήσεις, τα τύμπανα ετοιμάστηκαν στα Hansen Studios στη Δανία, πού ηχογραφήθηκε το υπόλοιπο album; Σε κάποιο home studio ή σε ένα κανονικό;
Δουλεύουμε χρόνια έτσι γιατί έχουμε βρει ο καθένας τον τρόπο του να λειτουργούμε στα studios με ηρεμία και χωρίς άγχος. Μερικές από τις ηχογραφήσεις των φωνητικών μου έγιναν στο δικό μου studio στο οποίο έχω την ελευθερία να κάνω κάποια πράγματα που πιστεύω καλύτερα. Θέτω πολύ υψηλούς στόχους για την ποιότητα τους οπότε τα κάνω μόνος μου, παίρνοντας τον χρόνο μου για να είμαι σίγουρος ότι θα βγούνε όπως θέλω. Τις επαναλαμβάνω μέχρι να είμαι χαρούμενος με το αποτέλεσμα. Στο τέλος όμως ο Jacob κάνει την μίξη και κάνει τον ήχο μοναδικό.
Υπάρχουν τραγούδια στο album όπως το “Halo”, “The Lost & The Forgotten”, “My Name Is Fear” και το αγαπημένο μου “Afterlife”, που προέρχονται από το παρελθόν του συγκροτήματος. Πόσο εύκολο ή πόσο δύσκολο είναι να συνθέσεις τραγούδια με τόσο χαρακτηριστικό άκουσμα μετά από τόσα χρόνια;
Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Είμαστε πέντε μέλη γεμάτα με ενέργεια χάρης τα riffs από τις κιθάρες καθώς έχουμε τρεις σπουδαίους κιθαρίστες.
Έχετε γράψει επίσης πολύ μεγάλες σε διάρκεια μελωδίες στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά ξεπεράσατε τον εαυτό σας με το “Infinity”. Κρατά πάνω από 13 λεπτά… Δεν είναι λίγο επικίνδυνο; Εννοώ ότι είστε μια καθαρά metal μπάντα, όχι ατμοσφαιρική ή proggresive. Δεν φοβάστε ότι κάποιοι θαυμαστές ίσως έλεγαν “αυτό είναι βαρετό, δώστε μας κάτι να κάνουμε headbanging”;
Όχι, γιατί αυτό το κομμάτι έχει τόσα πολλά μέρη που όλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι. Μετά από τόσα albums θέλαμε να έχουμε ένα κομμάτι τουλάχιστον με όλα αυτά τα ορχηστρικά μέρη και τις εναλλαγές στον ρυθμό. Όταν το ακούς δεν καταλαβαίνεις ότι περνάνε 13 λεπτά.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου τραγούδια του album;
Είναι δύσκολη απάντηση αυτή. Τα αγαπώ όλα, είναι σαν να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στα μωρά μου. Θα μπορούσε να είναι το “Hear Me Calling”, “Halo”, “Infinity”, “I Will Be Gone”… Δεν μπορώ να σταματήσω. Ακόμα και τα bonus κομμάτια τα λατρεύω.
Πόσα παραπάνω κομμάτια έχετε ηχογραφήσει για αυτό τον δίσκο;
Νομίζω όλα μαζί είναι 20 αλλά στο album βάλαμε τα 11. Κρατήσαμε μερικά και για το μέλλον. Δεν είναι τα καλύτερα κομμάτια μας αλλά τα κρατάμε μήπως ταιριάξουν σε κάποιο επόμενο δίσκο.
Στο παρελθόν έχετε συνεργαστεί με άλλους τραγουδιστές όπως η Simone Simons για παράδειγμα. Είναι κάτι που θα ήθελες να κάνεις ξανά στο μέλλον;
Ναι! Με τη Simone ήταν πολύ ωραία εμπειρία γιατί τα πράγματα ήταν τόσο ενδιαφέροντα. Οπότε ναι, στο μέλλον θα το ξανακάνουμε.
Το συγκρότημα, επίσης, επανακυκλοφορεί τα “New Religion”, “16.6 (Before the Devil Knows You‘re Dead)” και “Unbreakable”, δηλαδή τα τρία από τα πέντε studio albums που έχετε κυκλοφορήσει με την Frontiers Records, καθώς και το “Live in the USA”. Ποιος είχε την ιδέα για αυτό;
Μερικές φορές αλλάζεις ομάδα όπως και στο ποδόσφαιρο ή στα πολιτικά.
Θα άλλαζες δηλαδή την Schalke;
Όχι, όχι! Χρειάζεται να δουλέψεις με άλλη ομάδα. Εννοείται πως συμπαθούμε τους ανθρώπους της Nuclear Blast, χωρίς να λέω πως δεν συμπαθούμε της Frontiers, αλλά κάποιες φορές πρέπει να αλλάζεις. Όπως βλέπετε και εσείς η αλλαγή εταιρίας που κάναμε κύλησε πολύ ομαλά.
Τι να περιμένουν οι οπαδοί σας με αυτές τις επανακυκλοφορίες; Θα υπάρχει κάτι παραπάνω σε αυτά;
Τα digipacks θα έχουν τα bonus κομμάτια οπότε αυτό θα είναι το επιπλέον που θα πάρουν. Θα βγουν αρκετά βινύλια σε κόκκινη, μαύρη και λευκή εκδοχή. Δεν θα υπάρξει κάτι παραπάνω αυτή την φορά.
Ειδικά το “Unbreakable” ακόμα και εκείνα τα χρόνια, δεν μπορούσε κάποιος να το βρει εύκολα για να το αγοράσει. Πώς προέκυψε αυτό; Ήταν περιορισμένης έκδοσης;
Υπάρχουν φορές που δεν ξέρεις τι συμβαίνει από πίσω για αυτό και προηγουμένως ανέφερα ότι χρειάζεται να αλλάξεις ομάδα ανά διαστήματα. Είναι στιγμές που χρειάζεσαι ανθρώπους με διαφορετικό τρόπο σκέψης, ώστε να υπάρχει περισσότερο ενδιαφέρον τόσο για τους οπαδούς όσο και για την ίδια την ίδια την μπάντα.
Πολλές μπάντες δίνουν ζωντανές εμφανίσεις μέσω streaming που χρειάζεται να πληρώσεις για να τις παρακολουθήσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ποια είναι η γνώμη σου για το θέμα αυτό;
Δεν μου αρέσει να γίνονται metal συναυλίες μέσω streaming. Δεν λέω ότι δεν θα το κάνω, δεδομένης της κατάστασης αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το streaming όμως δεν μπορεί να μεταδώσει ακριβώς τον ήχο που έχουν οι μπάντες του είδους μας. Είναι σαν να ακούς απλά τον δίσκο στην ψηφιακή του μορφή. Επίσης, δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις με τους οπαδούς σου, έχεις μπροστά σου μια κάμερα και αυτό είναι όλο. Δεν νιώθεις το vibe μιας ζωντανής εμφάνισης. Ελπίζουμε όλα να πάνε καλά και ο κόσμος να κάνει το εμβόλιο για να μπορέσουμε να επανέλθουμε όσο περισσότερο γίνεται στην κανονικότητα.
Πριν από ένα χρόνο παίξατε στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη μετά από πάρα πολλά χρόνια στο πλευρό του Gus G. Τι θυμάσαι από αυτές τις εμφανίσεις;
Ήταν όλα υπέροχα! Η Ελλάδα είναι εξαιρετική! Αγαπάω τους Έλληνες (σ.σ.: όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην γλώσσα μας)! Μου λείπει η χώρα σας και αναρωτιέμαι γιατί δεν ερχόμαστε εκεί πιο συχνά. Είναι όμως θέμα των διοργανωτών, δεν είναι πάντα εύκολο.
Και μια πιο προσωπική ερώτηση… Είναι τόσο βαρετή η “leg day”; Την παρακάμπτεις καθόλου; Τι μουσική ακούς όταν γυμνάζεσαι; Σε βοήθησε καθόλου κατά την διάρκεια της καραντίνας;
(Γέλια) Δεν παρέλειψα σχεδόν τίποτα, μόνο λίγες φορές που με πονούσε η πλάτη μου. Ωστόσο, δεν ήταν βαρετά ακόμα και την περίοδο της καραντίνας. Όταν γυμνάζομαι έχω το μυαλό μου στη θέα που βλέπω και όχι στην μουσική. Όταν ακούσω όμως, θα είναι καινούργιες κυκλοφορίες metal δίσκων, κλασική μουσική και άλλα διάφορα. Ξέρεις, όταν φτιάχνεις την δικιά σου μουσική και είσαι αρκετές ώρες στο studio, μόλις τελειώσεις δεν θέλεις να ακούσεις κάτι άλλο, θέλεις απλά να χαλαρώσεις.
Έχετε κάποια σχέδια για το μέλλον ή περιμένετε να δείτε πως θα πάνε τα πράγματα;
Περιμένουμε. Ο manager μας κάνει εξαιρετική δουλειά και προσπαθεί να μας κανονίσει περιοδεία για το 2021 αλλά δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και για τους διοργανωτές. Είναι δύσκολο να κανονίσεις κάτι από τώρα.
Κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος. Σε ευχαριστώ πολύ Ralf για τον χρόνο σου! Τα τελευταία λόγια ανήκουν σε εσένα.
Σε ευχαριστώ πολύ Νίκο! Να είστε ασφαλείς και να προσέχετε!
Νίκος Σιγλίδης
Απομαγνητοφώνηση: Χριστίνα Γιαννούλη
http://www.primalfear.de/
https://www.facebook.com/PrimalFearOfficial
https://open.spotify.com/artist/1yfiDL3YUEJlQCgb5Pun6g?si=zaqQ7vdfQMaSrsG6pUNhpA
https://www.instagram.com/primalfearofficial/
Band Members
Ralf Scheepers – φωνητικά
Mat Sinner – μπάσο, φωνητικά
Tom Naumann – κιθάρες
Magnus Karlsson – κιθάρες
Alex Beyrodt – κιθάρες
Michael Ehré – τύμπανα
Discography
Primal Fear, 1997
Jaws of Death, 1999
Nuclear Fire, 2001
Black Sun, 2002
Devil’s Ground, 2004
Seven Seals, 2005
New Religion, 2007
16.6 (Before the Devil Knows You’re Dead), 2009
Unbreakable, 2012
Delivering the Black, 2014
Rulebreaker, 2016
Apocalypse, 2018
Metal Commando, 2020
