Είναι αυτό που λέμε “παιδί μάλαμα”. Ο λόγος για τον Χρήστο Τσίτση, τον νέο κιθαρίστα των thrashers Suicidal Angels, ο οποίος πρόσφατα εντάχθηκε στις τάξεις της μπάντας. Μας μιλά για τον εαυτό του σε μια αναδρομή στο παρελθόν του αλλά και για τον καιρό που συμμετέχει στην πιο αναγνωρίσιμη Ελληνική thrash μπάντα αυτή τη στιγμή.
Γεια σου Χρήστο, τι κάνεις? Που σε πετυχαίνω?
Γεια σου Άγγελε, είμαι πολύ καλά και με πετυχαίνεις σπίτι μου προφανώς μιας και δεν μένει πολύς χρόνος για έξω.
Είσαι έτοιμος να μπεις κάτω από το μικροσκόπιο?
Ναι μπορούμε να ξεκινήσουμε την εξέταση!
Λοιπόν, ας αρχίσουμε από τα βασικά… Που γεννήθηκες και πότε?
Γεννήθηκα με την έννοια του μεγάλωσα, γιατί προφανώς δεν έχει μεγάλη σημασία το σε ποια μαιευτική κλινική βγήκα (γέλια). Σε ένα χωριό κοντά στην Έδεσσα! Ναι, η πόλη με τους καταρράκτες είναι αυτή και το επισημάνω διότι πάντα λαμβάνω αυτή την ερώτηση ως προσδιορισμό για αυτή την πόλη! Βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης για όσους δεν γνωρίζουν, μια ώρα δρόμος!
Ποια ήταν η πρώτη ενασχόληση σου με τι μουσική και σε τι ηλικία?
Σαν μικρός αδερφός και εγώ έκανα ότι ο μεγαλύτερος, αφού λοιπόν άρχισε να ακούει ο Πάνος Maiden από τον σταθμό του 1055 rock, να ηχογραφεί σε κασέτες ωραία τραγούδια που πετύχαινε για δεύτερη φορά και να παρακολουθεί σε ηλικία 11-12 τα μεσάνυχτα εκπομπή σε επανάληψη με metal video clips άρχισα και εγώ! Έτσι ξεκίνησα σαν ακροατής να έχω επαφή με την καλύτερη μουσική στον πλανήτη μας περίπου στην ηλικία των 12-13.
Τι όργανα έμαθες να παίζεις από τότε?
Κιθάρα και drums έχω μάθει να παίζω, αυτοδίδακτος στο πρώτο, μαθητής φιλαρμονικής όσων αφορά το δεύτερο. Η επαφή με τα τύμπανα που υπήρχαν με βοήθησε να ξεκινήσω και να μάθω βασικά πράγματα με τον τότε καθηγητή.
Πότε άρχισες να παίζεις κιθάρα και τι σ’ εκανε να την προτιμήσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα?
Χάρη στην απαίτηση του μεγάλου αδερφού (να ‘τος πάλι!), να του αγοράσει κιθάρα ο πατέρας μας, καθότι δεν άντεχε άλλο ήθελε να παίξει αυτό το “The Trooper” και το “Aces High” (χαχα), ξεκίνησα και εγώ μετά από λίγο καιρό βλέποντας τον να παίζει με την κλασσική, η μάλλον να προσπαθεί να παίξει ακόμα. Αν θυμάμαι καλά βοηθηθήκαμε πολύ στο να κατανοήσουμε την κιθάρα και να μάθουμε ακόρντα κλπ από ένα βιβλίο ενός συμμαθητή του αδερφού μου ο οποίος πήγαινε κανονικά σε ωδείο. Αυτό μας έκανε την ζωή πιο εύκολη μπορώ να πω και μας έβαλε σε μια πορεία χωρίς γυρισμό! Τώρα το αν την προτίμησα εξ αρχής δεν είμαι και πολύ σίγουρος διότι ξέρω ότι επηρεάστηκα απ τον αδερφό και ξεκίνησα και εγώ, αλλά στην πορεία σίγουρα την λάτρεψα, κακά τα ψέματα βλέποντας τα clip των Maiden και των Metallica τότε οι κιθαρίστες μου έκαναν την εντύπωση όπως προβάλλονταν και αυτοί έμεναν στο μυαλό οπότε μάλλον γι αυτό δεν την παράτησα, είχα κατασταλάξει στο ότι θέλω να γίνω κιθαρίστας. Σημαντικό γεγονός στο να ενταχθούμε και στο ομαδικό πνεύμα βοήθησε πολύ το ότι φτιάχναμε μπάντες με τα 2-3 παιδιά απ τα 10 γύρο χωριά που έπαιζαν και αυτοί κάποιο όργανο!
Όλοι ξεκίνησαν με κάποιες επιρροές… Ποιες ήταν οι δικές σου? Ποιος σ’ έκανε να πεις: «Έτσι θέλω να παίζω μια μέρα!»
Σίγουρα οι Iron Maiden έπειτα οι Megadeth/Metallica και οι AC/DC στα πρώτα ακούσματα, κλασσικά ξεκίνησα με αυτούς και χαίρομαι ιδιαίτερα που είχα την τρομερή πραγματικά αυτή ευκαιρία να ξεκινήσω με heavy metal/hard rock και όχι με screamo/metalcore όπως οι κατά πενταετίας και βάλε μικρότεροι από εμένα. Δεν θίγω τα ήδη αυτή την στιγμή ούτε τα παιδιά που για κάποιο λόγο ξεκίνησαν έτσι, απλά αν δεν έχεις ακούσει τις ρίζες αυτής της μουσικής δεν μπορείς να ξέρεις τι σημαίνει metal. Βλέποντας live dvd όπως “Live Shit/San Diego-Seattle” και “Rude Awakening” (ψάχτε τα όσοι δεν σας λένε κάτι οι τίτλοι!) ήμουν πλέον σίγουρος ότι μετά από τόση ανατριχίλα (με την καλή έννοια πάντα) θέλω να προσπαθήσω να κάνω το ίδιο με αυτούς τους τύπους εκεί πάνω στην σκηνή.
Και με τον καιρό ήρθαν οι μπάντες. Σε ποιες έχεις παίξει και σε τι πόστα?
Ακριβώς, ήρθαν οι μπάντες και ήρθαν όλες μαζί! Ξεκίνησα με μια μαθητική μπάντα που είχα στο λύκειο, δεν ήταν κάτι σοβαρό αλλά ήταν η πρώτη επαφή με άλλους μουσικούς. Αργότερα το 2009 μπήκα στο πρώτο μου αμιγώς metal συγκρότημα. Μια αθηναϊκή λοιπόν black metal μπάντα ονόματι Reclaim, προσεγγίζαμε το πιο τεχνικό κυρίως θέμα με αυτούς. Έπειτα γνωρίστηκα με τον Χρήστο και τον Γιώργο από το Κιάτο (λόγω του ότι έμενα Κόρινθο για 3 χρόνια) οι οποίοι έψαχναν μέλη για να ξεκινήσουν μια thrash μπάντα. Εντάχθηκα και σε αυτούς, αρχίσαμε πρόβες, αλλάξαμε μέλη κατασταλάξαμε στο όνομα, γράψαμε κομμάτια και σας παρουσιαστήκαμε ως Exarsis! Σε όλο αυτό έρχεται να προστεθεί μια 3η μπάντα οι Diablery (ατμοσφαιρικό Black πλέον προσεγγίζει το avant garde/majestic) οι οποίοι μόλις έψαχναν να αντικαταστήσουν τον κιθαρίστα τους αποδέχτηκα την πρόταση τους. 3 μπάντες μέχρι στιγμής να τρέχουν παράλληλα και σε όλες να έχω το πόστο του κιθαρίστα. Έρχεται όμως και μια 4η πρόταση (μην τρομάζετε τελειώνει εδώ!) από μια raw black μπάντα, τους ArchDaeva, για την θέση του drummer, δέχτηκα να παίξω και σε αυτούς γιατί πάντα ήθελα να συνεχίσω με τα drums και αφού μου δόθηκε η ευκαιρία την αποδέχτηκα. (δεν έμεινα πάνω από χρόνο απ’ ότι θυμάμαι διότι ο χρόνος και τα χρήματα δεν έφταναν για 4 μπάντες! Με όλα τα παιδιά ήμασταν γνωστοί και φίλοι και αν δεν ήμασταν με κάποιους γίναμε με την πάροδο του χρόνου!
Τι σου άρεσε πιο πολύ σε ολη τη φάση και τι σε κούρασε?
Εμπειρίες… Μου άρεσε το πάθος που υπάρχει από κάποιες μπάντες, παίζουν και βλέπεις ότι είναι και αυτοί τρελαμένοι σαν και σένα και θέλουν να το φτάσουν όπου μπορούν. Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω στην underground σκηνή που αξίζουν συγχαρητήρια και για την πρόοδο τους και για την ανοχή των εκάστοτε κακών συνθηκών που μπορεί να κληθούν να προσαρμοστούν και να τα βγάλουν πέρα καθώς όλα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι και ξέρεις ότι θα τα συναντήσεις. Αυτά που με κούρασαν ήταν κυρίως προχειρότητες από διοργανώσεις (ευτυχώς δεν υπήρξαν παντού), αδιάφορη αντιμετώπιση στις πολύ αρχές και η έλλειψη γνώσης και από μουσικούς και από ηχολήπτες για ζωτικά θέματα ήχου. Εντάξει να μην ξέρει ο τύπος που παίζει drums πχ για το πώς κάθεται ένα μικρόφωνο πάνω στον κώνο της καμπίνας αλλά να μην το ξέρει και ο τεχνικούς του ήχου είναι απαράδεκτο. Εμπειρίες υπάρχουν αρκετές και θα ήταν ανώφελο να μπω σε λεπτομέρειες, θα σημειώσω μόνο ότι υπάρχουν τόσες καλές όσο και κακές, τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως τα περιμένεις για αυτό πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι και να βγάζεις το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, να μην επαναπαύεσαι ποτέ και μην κατηγορείς τους άλλους, κοίτα την δουλειά σου να την κάνεις σωστά πρώτα και μετά όλα τ’ άλλα.
Πόσα χρόνια είσαι «μες τα πράγματα» πάνω κάτω, δηλαδή?
Απ την στιγμή που ξεκινήσαμε τα live με Exarsis κυρίως στην Αθήνα με πρώτο το Thrasher United 1 το 2010. Οπότε υποθέτω απ τότε, δηλαδή 2 χρόνια μέχρι σήμερα έχω ενεργή συμμετοχή στα πράγματα.
Και πάμε στο νέο κεφάλαιο της ζωής σου… Suicidal Angels! Πως έκατσε και σε πλησίασαν?
Ένα απόγευμα καθώς ήμουν στο laptop μου έρχεται ένα μήνυμα στο facebook απ’ τον Ορφέα το οποίο έλεγε εν ολίγοις ότι αναζητούν νέο κιθαρίστα και μου πρότεινε να τα πούμε από κοντά αν ενδιαφέρομαι κλπ. Βγήκαμε λοιπόν, τα είπαμε και.. Here I am!
Πρέπει να έπαθες ένα σοκ, έτσι? Πως ένιωσες? Περίμενες ποτέ κάτι τέτοιο?
Μόλις διάβασα το μήνυμα παίζει να είχα και ταχυπαλμία όταν έπιασα το νόημα του κειμένου! Φρίκαρα προφανώς, πήρα αμέσως τηλέφωνο τον αδερφό μου γιατί έπρεπε κάπου να το πω και το διάβασα 3-4 ακόμα φορές μέχρι να ξεκινήσω να γράψω απάντηση! Είμαι από τους ανθρώπους που περιμένουν τα πάντα σε αυτή τη ζωή, δηλαδή αν αύριο σκάσει U.F.O έξω απ το σπίτι μου και βγουν εξωγήινοι να με χαιρετίσουν θα μου φανεί cool, (χαχα) τέτοια φάση! Όμως πρέπει να ομολογήσω ότι κάτι τέτοιο δεν το περίμενα.
Φαντάζομαι είσαι γνώστης της δισκογραφίας τους και της δουλειά τους, έτσι?
Ναι σαφώς και είμαι και όσοι με γνωρίζουν και απ’ το Facebook ξέρουν ότι το τελευταίο 8μηνο για έναν περίεργο λόγο είχα κολλήσει με τα 2 τελευταία albums της μπάντας, τα “Dead Again” και το νεότερο “Bloodbath”. Οπότε ανέβαζα πολλές φορές κομμάτια τους στο profile μου και άκουγα παράλληλα και την υπόλοιπη δισκογραφία.
Ποια ήταν η άποψη σου για τους Suicidal Angels, ως οπαδός? Υπήρχε κάτι που δεν σου άρεσε σε αυτούς?
Οι Suicidal είναι κάτι σαν πρότυπο δουλειάς για μένα, όλες οι μπάντες θα ήθελαν να καταφέρουν να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο κάτι το οποίο γίνεται με πολύ κόπο, δουλειά και υπομονή. Σαν οπαδός είχα αρκετά θετική άποψη γιατί δεν είχα λόγο να έχω αρνητικές σκέψεις, μουσική που γουστάρω, μπάντα που είναι σοβαρή και σέβεται τον εαυτό της και χαμός στα live.
Όταν σου έγινε η πρόταση, απάντησες αμέσως, ή το σκέφτηκες αρκετά?
Όταν μου έγινε η πρόταση απάντησα μετά από κάνα τέταρτο, 20λεπτο ως προς το να βρεθούμε και να τα πούμε από κοντά. Το αν θα έλεγα τελικά το ναι μου πήρε μια μέρα ολόκληρη χάρις την προθεσμία που είχα καθώς τα πράγματα ήταν κάπως βιαστικά λόγω του ότι υπάρχει πρόγραμμα στην μπάντα το οποίο ξεκινάει από Ιανουάριο οπότε ο χρόνος είναι λίγος και πρέπει να γίνουν πολλά μέσα σε αυτό το περιθώριο των 2 μηνών!
Πως σε υποδέχθηκαν οι Suicidal Angels? Τους γνώριζες προσωπικά, από πριν?
Πολύ φιλικά, με αντιμετώπισαν απ την αρχή σαν κανονικό μέλος της οικογένειας Suicidal, τεράστια βοήθεια και κατανόηση. Δεν έχω κανένα παράπονο όπως καταλαβαίνεις. Μόνο ο χρόνος ήταν αυτός που τρέχει οπότε από αυτό πιέστηκα πολύ ώστε να έχω έτοιμο το set list σε 2-3 βδομάδες με καθημερινές πρόβες κλπ Προσωπικά όχι δεν γνώριζα κανέναν απ την μπάντα, ονομαστικά μόνο ο καθένας απ την πλευρά του.
Ήταν εύκολο το ν’ αφήσεις τις άλλες μπάντες σου για χάρη της νέας σου ιδιότητας? Πως σε αντιμετώπισαν τα παιδιά?
Καθόλου εύκολο μπορώ να πω διότι αυτή η μέρα που είχα στην διάθεση μου για να σκεφτώ την απάντηση ήταν εφιαλτική οφείλω να ομολογήσω. Αυτό λοιπόν για τον λόγο του ότι αν τελικά έμπαινα στους S.A θα έπρεπε να αφήσω τις 2 official μπάντες και μία ακόμα που έτρεχα και να αφιερωθώ μόνο στην μία λόγο συμβολαίου κλπ Και εδώ θέλω να ευχαριστήσω τον Νίκο τον φίλο μου που τον έπρηξα μια μέρα ολόκληρη μιλώντας για το τι είναι καλό να κάνω τελικά. Επανέρχομαι και συμπληρώνω ότι αργότερα κατάλαβα πως και τέτοιος όρος αποκλειστικότητας να μην υπήρχε ο χρόνος που θα μου έμενε για τις άλλες 3 μπάντες θα ήταν τόσο λίγος που θα έκανα στην ουσία κακό ΚΑΙ στις 3 γιατί θα τους κράταγα πίσω. Ευτυχώς τα παιδιά έδειξαν τεράστια κατανόηση για το δίλημμα στο οποίο βρισκόμουν και την ευκαιρία που μου δινόταν να πάω σε κάτι ανώτερο. Μπορώ να πω ότι μπήκα στην μπάντα και με την ευχή τους! Είμαστε φίλοι πάνω απ όλα και μεταξύ μας πάντα υπήρχε κατανόηση και σεβασμός οπότε δεν περίμενα διαφορετική αντίδραση όταν τους είπα για το νέο!
Τι είπαν οι γονείς σου και οι στενοί σου φίλοι, όταν τους το ανακοίνωσες?
Η μητέρα μου αργότερα κατάλαβε το μέγεθος αυτής της ευκαιρίας που μου δόθηκε (λογικό κιόλας) και χάρηκε πολύ αν και φοβάται και πολύ που θα λείπω εξωτερικό κλπ. Κλασσική Ελληνίδα μάνα! Οι στενοί μου φίλοι όπως ανέφερα και πριν είναι τα παιδιά απ τις μπάντες που ήμουν οπότε ξέρετε ήδη ότι χάρηκαν και εκτίμησαν πολύ αυτό το γεγονός.
Υποθέτω τώρα θα πρέπει να στερηθείς πολλά για ν’ ακολουθήσεις το βεβαρημένο τους πρόγραμμα… Ίσως αλλάξει τελείως η ζωή σου σε πολλά, θυσίες, μειωμένος προσωπικός χρόνος κλπ. Είσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο?
Πάντα ήμουν έτοιμος για κάτι τέτοιο. Πρωταρχικός στόχος μου αφ’ ότου συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω στην ζωή μου no matter what είναι η αφιέρωση σε αυτό. Τίποτα δεν θα μου σταθεί εμπόδιο καθώς θεωρείτε χάσιμο χρόνου για μένα το να μην ασχολείσαι με αυτό που αγαπάς και να σπαταλάς τις ώρες απ την ζωή σου χαζολογώντας από δω και από κει. Όχι ότι δεν έχω την ανάγκη να βγω και να περάσω καλά με τους φίλους μου απλά εννοώ ότι δεν νιώθω ότι στερούμαι κάτι όταν αφιερώνω χρόνο στην κιθάρα και στην μπάντα.
Έχεις αρχίσει να εξοικειώνεσαι με τα κομμάτια? Έχετε κάνει κάποια πρόβα, όλοι μαζί?
Ναι μετά από έναν μήνα (όλος ο Νοέμβρης σχεδόν) έχω μπει για τα καλά στο κλίμα και έχω εξοικειωθεί με τα κομμάτια του set list. Όπως κατάλαβες πρόβες έχουμε κάνει πολλές απ την στιγμή που έμαθα τα κομμάτια παρέα με τον Νίκο για αρχή και έπειτα όλοι μαζί.
Σου έχει ανακοινωθεί το τι θα κάνεις στο άμεσο μέλλον με την μπάντα, πέρα από φωτογραφίσεις και συνεντεύξεις?
Δεν μου έχει ανακοινωθεί κάτι συγκεκριμένο, η μπάντα έχει κάποιες υποχρεώσεις οι οποίες μοιράζονται στα μέλη οπότε όταν έρχεται η ώρα πραγματοποιούνται.
Πες κάτι στους οπαδούς – μέλη μπαντών, που έχουν ένα αντίστοιχο όνειρο και ίσως κάποια στιγμή τα καταφέρουν…
Στους οπαδούς οφείλουν όλοι οι μουσικοί να τους ευχαριστούν για την υποστήριξη τους και τον χαμό που κάνουν στις συναυλίες. Χωρίς αυτούς καμία μπάντα δεν υπάρχει. Να είναι όλοι καλά και να συνεχίζουν να υποστηρίζουν όπως κάνουν την μουσική που αγαπάνε. Στα μέλη μπαντών που θέλουν όντως να πάνε μπροστά την δουλειά τους και να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους έχω να πω ως συμβουλή αυτό που κάνω και εγώ. Εξάσκηση και να μην τα παρατάνε ποτέ, η σωστή στιγμή θα υπάρξει για όλους που το αξίζουν. Και επιτέλους ας σταματήσει η καραμέλα με το : δεν κάναμε τίποτα γιατί μας φάγαν τα κυκλώματα!
Καλώς πήγες στη νέα σου οικογένεια, λοιπόν! Σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία και ό,τι καλύτερο.
Σε ευχαριστώ πολύ Άγγελε, να είσαι καλά και εύχομαι τα καλύτερα και στο Greek Rebels. Ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη αυτή.
Άγγελος “Kilmistered”
http://www.suicidalangels.com/
http://www.facebook.com/SuicidalAngels?fref=ts
http://www.youtube.com/suicidalangelsgreece
Band Members
Νίκος – Κιθάρα/Φωνή
Χρήστος – Κιθάρα
Ορφέας – Τύμπανα
Άγγελος – Μπάσο
Discography
2007: Eternal Domination
2009: Sanctify the Darkness
2010: Dead Again
2012: Bloodbath
