Οι Poverty’s No Crime είναι μια progressive metal μπάντα από τη Γερμανία, με μια πολύχρονη παρουσία στον χώρο. Πέντε χρόνια μετά το “Spiral Of Fear” επιστρέφουν με το εξαιρετικό “A Secret To Hide”. Μιλήσαμε με τον frontman Volker Walsemann για να μάθουμε περισσότερα.
Γεια σου Volker, καλώς ήρθες στο GreekRebels.gr. Ακολουθώ το συγκρότημα από τις πρώτες μέρες σας και είμαι πολύ χαρούμενος με τη νέα σας δουλειά! Σας ευχαριστούμε που αφιερώσατε χρόνο για να απαντήσετε στις ακόλουθες ερωτήσεις. Πώς νιώθεις τώρα που πρόκειται να κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ; Ποιες είναι οι αντιδράσεις του τύπου και των θαυμαστών μέχρι τώρα;
Γεια σου Μιχάλη. Πρώτα απ’ όλα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, το εκτιμούμε πραγματικά. Η κυκλοφορία είναι πολύ κοντά και είμαστε φυσικά πολύ ενθουσιασμένοι. Αυτή τη φορά όλα είναι λίγο διαφορετικά. Σίγουρα δεν θα υπάρξει release party, τα δισκοπωλεία θα παραμείνουν κλειστά – δεν έχουμε καν επαφή μεταξύ μας μέσα στο συγκρότημα. Η επικοινωνία εκτελείται πλήρως μέσω ψηφιακών μέσων, αλλά δεν πειράζει. Αυτή τη φορά έχουμε κυκλοφορήσει συνολικά τρία singles ως βίντεο και μέχρι στιγμής, υπήρξαν μόνο θετικές αντιδράσεις τόσο από τους θαυμαστές μας όσο και από τον τύπο.
Έχουν περάσει ήδη πέντε χρόνια από την τελευταία σας κυκλοφορία. Τι κάνατε σε αυτό το μεσοδιάστημα; Μέχρι το 2007 είχατε μια κάπως σταθερή ροή κυκλοφοριών. Ωστόσο, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια μας δώσατε μόνο δύο, πολύ καλά άλμπουμ. Γιατί αυτό;
Έχουν συμβεί πολλά σε αυτά τα 15 χρόνια. Όλα τα μέλη της μπάντας έχουν ξεκινήσει οικογένειες με την πάροδο των ετών και ήταν επίσης πολύ απασχολημένοι στη δουλειά. Συχνά δεν υπήρχε πολύς χρόνος για το συγκρότημα. Αλλά δεν υπήρξε ποτέ πραγματικός χρόνος διακοπής, γιατί εργαζόμασταν συνεχώς πάνω σε νέα τραγούδια.
Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον για τα άλμπουμ σας είναι η ροή μεταξύ κάθε κυκλοφορίας. Ακούγοντας το “A Secret To Hide” σκέφτηκα ότι «αυτό θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει εύκολα σαν ένα χρόνο μετά το “Spiral of Fear”» και ούτω καθεξής. Πώς καταφέρνετε να διατηρήσετε τέτοια συνέπεια μεταξύ κάθε άλμπουμ ακόμα και με μεγάλες παύσεις μεταξύ των κυκλοφοριών;
Η συγγραφή για ένα νέο άλμπουμ ξεκινά συνήθως πριν από την κυκλοφορία του τελευταίου, οπότε για εμάς δεν υπήρξε ποτέ παύση. Ο ακροατής παρατηρεί μόνο το μεγάλο διάλειμμα μεταξύ δύο άλμπουμ, αλλά τα περισσότερα από τα τραγούδια στο “A Secret To Hide” είναι ήδη τριών – τεσσάρων ετών. Αυτός είναι ίσως ο λόγος για τον οποίο υπάρχει αυτή η «ροή» από άλμπουμ σε άλμπουμ. Αυτό που παίρνει πολύ καιρό είναι το αρχικό πλάνο για τις ηχογραφήσεις. Είναι πολύ σπάνιο γενικά να ηχογραφείς μια ιδέα τραγουδιού από νωρίτερα. Το “The Ballad Of 91” από το τελευταίο άλμπουμ ήταν ένα από αυτά τα τραγούδια. Στην πραγματικότητα χρονολογείται από τις πρώτες μέρες των Poverty’s No Crime. Ξεκινήσαμε με το τραγούδι “Flesh And Bone” λίγο μετά την ολοκλήρωση του “Spiral Of Fear”. Τα υπόλοιπα τραγούδια γράφτηκαν σιγά-σιγά. Το φθινόπωρο του 2019 οι συνθέσεις ήταν έτοιμες για να ξεκινήσουμε με τις ηχογραφήσεις. Αυτήν τη στιγμή εργαζόμαστε και πάλι για νέα τραγούδια, τα οποία κανείς δεν γνωρίζει αυτή τη στιγμή πότε ή αν θα κυκλοφορήσουν.
Πώς συνθέτει η μπάντα; Η μουσική έρχεται πρώτη ή οι στίχοι;
Συνήθως η βασική ιδέα προέρχεται από μένα, τον Marco και μερικές φορές τον Jörg. Πριν από μερικά χρόνια δουλεύαμε μαζί στα τραγούδια κατά τη διάρκεια των προβών, αλλά από το “Spiral Of Fear” και μετά το κάναμε ο καθένας μόνος του. Αρχικά, ζούμε πιο μακριά ο ένας από τον άλλο από ό,τι στο παρελθόν και ο χρόνος μας είναι εξαιρετικά περιορισμένος λόγω της οικογένειας και της εργασίας. Από αυτή την άποψη, η πανδημία βοήθησε στο να μπορέσουμε να αφιερώσουμε πολύ χρόνο στο άλμπουμ. Για εμάς, όλα ξεκινούν με τη μουσική. Οι στίχοι έρχονται πάντα αργότερα. Μερικές φορές, ωστόσο, υπάρχει μια πρόταση ή μια συγκεκριμένη μελωδία που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της συγγραφής και παραμένει μέχρι το τέλος. Ανάλογα με το ποιος έχει την ιδέα για το τραγούδι, υπάρχουν διαφορετικές διαδικασίες: η σύνταξη του τραγουδιού του Marco βασίζεται περισσότερο σε riff, ενώ εγώ πάντα αναπτύσσω τα τραγούδια από τη μελωδία.
Σας ανάγκασε η πανδημία να αλλάξετε τον τρόπο που εργάζεστε; Πόσο κράτησε η διαδικασία ηχογράφησης;
Η αλήθεια είναι πως όχι … Ακόμα και πριν από αυτό, δεν κάναμε πρόβες τακτικά κάθε εβδομάδα. Δυστυχώς, αυτό δεν ήταν εφικτό εδώ και χρόνια, επειδή τα μέλη της μπάντας ζουν σήμερα σε απόσταση 100 χιλιομέτρων. Η ανταλλαγή ιδεών πραγματοποιείται κυρίως μέσω mp3. Τον Δεκέμβριο του 2019 ξεκίνησα με τις ηχογραφήσεις των τυμπάνων. Οι άλλοι ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο/Μάρτιο 2020. Λόγω του lockdown και των σχετικών περιορισμών, σίγουρα κερδίσαμε κάποιο χρόνο που μπορέσαμε να χρησιμοποιήσουμε για τη μουσική. Σε σύγκριση με το “Spiral Of Fear” χρειαστήκαμε περίπου έξι μήνες λιγότερο για την πλήρη διαδικασία ηχογράφησης.
Υπάρχουν σχέδια για την προώθηση του άλμπουμ με ζωντανές παραστάσεις μόλις ηρεμήσει η κατάσταση;
Δεδομένου ότι όλοι έχουμε οικογένειες και κανονικές δουλειές, δεν είναι τόσο εύκολο να κάνουμε περιοδεία για δυο – τρείς εβδομάδες. Αλλά θα προσπαθήσουμε ακόμα να παίξουμε μερικές συναυλίες τον επόμενο χρόνο.
Αρκετά από τα τραγούδια του νέου άλμπουμ μου άφησαν μια γλυκιά γεύση της «ελπίδας». Συμφωνείτε σε αυτό; Σας επηρέασε η πανδημία όταν συνθέτατε στίχους;
Το βρήκες. Αυτή είναι ακριβώς η αίσθηση που ήθελα να μεταφέρω. Το μήνυμα του άλμπουμ είναι: Ακόμα κι αν στέκεστε στην άβυσσο και όλα φαίνονται γκρίζα και απελπιστικά, η ζωή συνεχίζεται κάπως. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσετε να γεμίζετε τη ζωή σας με κάτι σημαντικό. Και ναι, πράγματι, η πανδημία μου έδειξε για άλλη μια φορά τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή.
Ως συγκρότημα υπάρχετε περίπου τριάντα χρόνια τώρα και είχατε πολύ λίγες αλλαγές στη σύνθεση. Ποιο είναι το μυστικό σας για να μένετε μαζί;
Νομίζω ότι το «μυστικό» είναι μια σχεδόν παρόμοια ιδέα για το τι υποτίθεται ότι θα επιτύχει η μπάντα. Εάν αυτές οι ιδέες είναι πολύ διαφορετικές, τότε η μπάντα δεν μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα. Για εμάς πρόκειται μόνο για τη δημιουργία καλής μουσικής και την κυκλοφορία της και ίσως να παίζουμε μερικές καλές συναυλίες εάν προκύψει η ευκαιρία.
Χαζή ερώτηση: Έχουν σταματήσει οι άνθρωποι να σας πειράζουν για το “Terminator song”; Ναι, ακολουθώ το συγκρότημα από τότε! (γέλια)
Φυσικά εννοείς το intro του “Ghost Of A Stone”. Δεν μπορώ να θυμηθώ αν κάποιος μας πείραξε ποτέ… Αλλά αυτό θα μπορούσε επίσης να οφείλεται στο γεγονός ότι το “Autumn Years” δεν είναι πλέον τόσο παρόν, αφού δεν είναι διαθέσιμο στο Spotify κ.λπ. Παίρνουμε την πρωτοβουλία κάθε τόσο για να παίρνουμε μελωδίες από γνωστά τραγούδια και να τα βάλουμε σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το παρατηρούν καν. Υπάρχει και ένα τέτοιο απόσπασμα στο νέο άλμπουμ – η μελωδία ενός pop ύμνου της δεκαετίας του ‘80, αλλά μέχρι στιγμής μόνο ένα άτομο το έχει παρατηρήσει.
Πριν από την πρώτη επίσημη κυκλοφορία είχατε δύο demos. Τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια κατέληξαν στο “Symbiosis” αλλά νομίζω ότι υπάρχουν κάποια που δεν τα κατάφεραν. Έχετε άλλα τραγούδια από τις πρώτες μέρες σας κάπου; Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα λατρέψουν να τα ακούσουν.
Αν θυμάμαι σωστά, υπήρχαν δυο – τρία ακόμη τραγούδια, αλλά δεν ηθογραφήθηκαν ποτέ και σίγουρα δεν θα ταίριαζαν με τον ήχο των Poverty’s No Crime σήμερα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα υπάρχουν τρία τραγούδια που δεν μπήκαν σε κάποιο κανονικό άλμπουμ μας, το εναρκτήριο κομμάτι του πρώτου μας demo, “The Tide Is Turning” εμφανίστηκε μόνο ως κομμάτι μπόνους στο “Symbiosis” στην Ιαπωνία και το τραγούδι “State Of Greed” ως μέρος μιας συλλογής με την ονομασία “Peace Eater Vol IV”.
Κοιτάζοντας πίσω σε μια τόσο μακρά καριέρα… Υπάρχουν πράγματα που θα θέλατε να κάνετε με άλλο τρόπο, αν είχατε την ευκαιρία;
Με τη μετάβαση στην Inside Out και την κυκλοφορία του “Slave To The Mind”, θα έπρεπε να έχουμε κάνει τεράστιες περιοδείες. Δυστυχώς, η Inside Out αποφάσισε εκείνη τη στιγμή να μην ξοδέψει περισσότερα χρήματα για την υποστήριξη της περιοδείας από ό, τι τα προηγούμενα χρόνια. Επιπλέον, η αλλαγή μπασίστα και πληκτρά ήταν ήδη εμφανής εκείνη την εποχή, η οποία δεν έκανε ευκολότερη την κατάσταση…
Ως λάτρης του βινυλίου θα ήθελα να πάρω ένα βινύλιο από εσάς. Σκέφτεστε να κυκλοφορήσετε κάποιο από τα παλαιότερα άλμπουμ σας σε βινύλιο τώρα που η ζήτηση είναι υψηλή;
Εάν υπάρχει μια αρκετά μεγάλη ζήτηση, μπορούμε σίγουρα να σκεφτούμε μια έκδοση βινυλίου από άλλα παλαιότερα άλμπουμ. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το φανταστώ.
Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου! Παρακαλώ κλείσε αυτήν τη συνέντευξη με ένα μήνυμα σε όλους τους φίλους σας εδώ στην Ελλάδα!
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους Έλληνες οπαδούς μας για την υποστήριξη και την πίστη τους για αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα. Πάντα θεωρούσα τους Έλληνες οπαδούς απίστευτα συμπαθητικούς και ειλικρινείς ανθρώπους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συναυλία μας το 1996 στο Rodon Club στην Αθήνα με τους Virgin Steele, όπου μας απόλαυσαν τόσο πολύ για ένα σχετικά άγνωστο συγκρότημα. Και ποιος ξέρει, ίσως ξαναδούμε κάποια στιγμή την Ελλάδα, θα το ήθελα πραγματικά ….
Συνέντευξη: Μιχάλης Νταλάκος
Μετάφραση: Θανάσης Γκότοβος
Official Website
Facebook
Youtube
Spotify
Band Members
Andreas Tageler – Τύμπανα
Marco Ahrens – Κιθάρες
Volker Walsemann – Φωνητικά, Κιθάρες
Heiko Spaarmann – Μπάσο
Jörg Springub – Πλήκτρα
Discography
Symbiosis, 1995
The Autumn Years, 1996
Slave To The Mind, 1999
One In A Million, 2001
The Chemical Chaos, 2003
Save My Soul, 2007
Spiral Of Fear, 2019
A Secret To Hide, 2021
