Ο χειμώνας έρχεται. Και οι δικοί μας Inmost Ego είναι άξιοι εκπρόσωποί του. Λίγη ώρα πριν από το live της μπάντας στα πλαίσια του release party για το πολύ καλό ντεμπούτο “…Το Τhe End”, βρέθηκα με τη Λίνα (φωνή) και τον Κώστα (drums) και συζητήσαμε για αυτή την εντυπωσιακή παρθενική τους εμφάνιση, που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.
Γεια σας, παιδιά! Πώς είστε;
Κώστας: Cool! Είμαστε έτοιμοι να τα σπάσουμε!
Λίνα: Είμαστε τέλεια! Μόλις τελειώσαμε το soundcheck για το αποψινό release live μας και έχουμε πάρα πολύ καλή διάθεση.
Πρώτα απ’ όλα, συγχαρητήρια για το ντεμπούτο σας, “…To The End”.
Λίνα: Σε ευχαριστούμε πολύ.
Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Δώστε μας μερικές σύντομες πληροφορίες για τους Inmost Ego.
Λίνα: Οι Inmost Ego δημιουργήθηκαν το 2005 από το Μίλτο, τον κιθαρίστα της μπάντας. Μετά από αρκετές αλλαγές στο line-up και τον ήχο της μπάντας, φτάσαμε σήμερα να έχουμε το αποτέλεσμα που ακούτε στο συγκεκριμένο δίσκο.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις που έχετε δεχτεί απ’ όλους όσους έχουν ακούσει μέχρι στιγμής το δίσκο;
Κώστας: Πολύς κόσμος έχει πει ότι είναι κάτι διαφορετικό. Ότι δεν περίμεναν να ακούσουν κάτι τέτοιο από ελληνική μπάντα. Βέβαια δε λέμε ότι δεν υπάρχουν αξιόλογες μπάντες, αλλά και εμείς βάσει της προσπάθειας που κάναμε να δώσουμε στον κόσμο να ακούσει αυτό που βγάλαμε από την ψυχή μας, πήραμε ό,τι πιο θετικό μπορούσαμε να πάρουμε από τον κόσμο.
Λίνα: Για την ακρίβεια έχει πάει παραπάνω από καλά, αν σκεφτείς ότι το CD κυκλοφορεί μόλις ενάμιση μήνα, και όχι επίσημα. Δηλαδή το βρίσκεις είτε από εμάς στο site μας, είτε από lives που κάνουμε. Έχουν φύγει ήδη πάρα πολλές κόπιες.
Τώρα που ο δίσκος έχει κυκλοφορήσει, πώς νιώθετε ακούγοντάς τον; Θα αλλάζατε κάτι όσον αφορά τα κομμάτια;
Λίνα: Κοίτα, τα κομμάτια δε γράφτηκαν από τη μία μέρα στην άλλη. Πιστεύω ότι κάναμε τόσες αλλαγές στην πορεία, όπου το “ψυρρίσαμε” μέχρι τέλους. Βέβαια, όταν έχεις το “μικρόβιο” κάθε τρεις και λίγο, με κάποιο τρόπο πάντα κάτι θες να κάνεις. Απλά, κάπου πρέπει να βάλεις μια τελεία, γιατί διαφορετικά δε θα βγει ποτέ δίσκος.
Μουσικώς, το “…To The End” μου παρουσίασε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες μελωδίες, οι περισσότερες εκ των οποίων προέρχονται από τη σκανδιναβική σκηνή. Άλλα κομμάτια μου θύμισαν Sentenced, άλλα Amorphis, ενώ κάποια άλλα περιέχουν μία Paradise Lost αισθητική. Μπορούμε να θεωρήσουμε το album και σαν φόρο τιμής όλων αυτών των ονομάτων;
Λίνα: Σίγουρα οι βασικές επιρροές της μπάντας είναι αυτές που ανέφερες, όπως και Anathema και Rammstein. Βέβαια επειδή είμαστε έξι άτομα τα οποία έχουμε ως ένα κοινό την ατμόσφαιρα, και επειδή ο καθένας μας ακούει και άλλα πράγματα, προσπαθήσαμε όλοι μαζί να βάλουμε και άλλα στοιχεία. Η βάση σίγουρα είναι αυτή. Από κει και πέρα, έχουμε μέσα στοιχεία hardcore, λίγο Μaiden…
Κώστας: …Και όχι μόνο. Power, death, progressive.
Υπάρχει κάποιος που είναι υπεύθυνος για τους στίχους των κομματιών, ή δουλεύετε ομαδικά;
Λίνα: Εγώ γράφω όλους τους στίχους, με εξαίρεση το “I Won’t Be There” που το είχε γράψει ο Μίλτος. Το βρήκα ήδη έτοιμο δηλαδή όταν ήρθα στη μπάντα. Οι στίχοι προέρχονται καθαρά από την καθημερινότητα, μιάς και το όνομα της μπάντας σημαίνει “το πιο κρυφό κομμάτι του εαυτού μας”. Μιλάμε για αυτά που δεν είναι εύκολο να εκφράσεις. Για αυτά που σκέφτεσαι, για αυτά που σε πνίγουν πολλές φορές, για αυτά που δεν τα λες εύκολα.
Κώστας: Ή για αυτά που δεν μπορείς να πεις καθόλου.
Η εναλλαγή ανάμεσα σε brutal και καθαρά φωνητικά, θα έλεγα πως ήταν αρκετά πρωτότυπη. Σαν ιδέα υπήρχε από την αρχή στο μυαλό σας, ή προέκυψε με το που μπήκατε στο studio;
Λίνα: Όχι, ήταν από την αρχή στο μυαλό μας. Είχα μάθει εκ των υστέρων ότι όταν ο Μίλτος ήθελε εμένα για τη φωνή, μου είπε ότι πρέπει να αλλάξω το φωνητικό ύφος. Δε θέλαμε να γίνει ούτε μόνο καθαρό, ούτε μόνο brutal. Οπότε αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια διαφορά και να είναι κάπου στη μέση.
Μερικές συνθέσεις του album, διαθέτουν ένα πιο heavy κιθαριστικό στυλ από τα υπόλοιπα. Νομίζετε πως αυτό επηρεάζει καθόλου το ατμοσφαιρικό του στοιχείο;
Κώστας: Δεν πιστεύω ότι χάνει καθόλου τη μελωδικότητα του. Ακόμα και το πιο σκληρό κομμάτι μας, αν το παρατηρήσεις, έχει αυτό το “cruel” μελωδικό το οποίο ναι μεν σε βγάζει από τα ρούχα σου και είσαι έτοιμος να τα σπάσεις όλα, αλλά ταυτόχρονα το ακολουθείς.
Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, αλλά ακούγοντας το “…To The End”, τα κομμάτια γίνονται σταδιακά πιο συναισθηματικά, με το αποκορύφωμα να έρχεται στο κλείσιμο με το “When Roses Fall”. Αποσκοπούσατε σε κάτι τέτοιο, ή η σειρά των κομματιών μπήκε τυχαία;
Λίνα: Δεν έγινε καθόλου τυχαία. Αν και όταν ηχογραφούσαμε δεν είχαμε concept album στο μυαλό μας, όταν βγάζαμε το tracklist του δίσκου είδαμε ότι βάζοντάς τα σε αυτή τη σειρά, δημιουργούν ένα μικρό concept. Είναι καθαρά η ιστορία ενός χωρισμού. Δεν το δηλώνουμε κάπου αυτό. Αλλά αν παρατηρήσεις από την αρχή, αναφέρεται σε όλα τα στάδια που περνάς. Χωρίζω, τσαντίζομαι. Μετά στεναχωριέμαι. Μετά τον θέλω πίσω. Μετά ξανατσαντίζομαι. Μετά κάτι μου λείπει. Όλες αυτές οι φάσεις που όλοι έχουμε περάσει. Είτε όλες μαζί, είτε την κάθε μία μόνη της.
Κατά τη γνώμη μου, το στοιχείο-κλειδί στους Inmost Ego -τουλάχιστον για τον πρώτο δίσκο- είναι αναμφίβολα ο άκρως καλογυαλισμένος ήχος. Ξέρω ότι την παραγωγή την έκανε ο Διονύσης των Sorrowful Angels. Πώς αποφασίσατε να ηχογραφήσετε στα CFN Studios; Υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σχέση με αυτή τη μπάντα;
Λίνα: Είναι σίγουρα φιλική μπάντα. Ο Διονύσης είναι φίλος δικός μου και τον σύστησα στα παιδιά, όπου αμέσως κόλλησαν σαν άτομα. Πράγμα που είναι πάρα πολύ σημαντικό για να μπορέσεις να φας χρόνο εκεί μέσα και να ξέρεις ότι συνεννοείσαι. Σε όλους μας άρεσαν οι δουλειές που έχει κάνει ο Διονύσης, και όχι μόνο στους Sorrowful Angels. Προσφέρει πάρα πολύ καλές τιμές, πολύ καλό εξοπλισμό και ασχολείται μέχρι τελευταία στιγμή με την ηχογράφηση. Δε σου κλείνει την ώρα και δε σου λέει: “Ωπ, ο χρόνος τελείωσε. Πρέπει να σταματήσουμε και ότι βγήκε”.
Κώστας: Πέρα από αυτό, ο Διονύσης ασχολήθηκε και μετά τα recordings, με πάρα πολύ λεπτομέρεια στη δουλειά. Είχε υπομονή. Πάρα πολύ υπομονή. Μην ξεχνάμε πως είχε να κάνει με έξι διαφορετικά άτομα, έτσι; Το καλό είναι ότι κατάφερε μόνος του (και με λίγη δική μας καθοδήγηση) να μας δώσει αυτό που μας άρεσε και αυτό που ακούτε.
Η διασκευή στο “Dead Skin Mask” των Slayer πώς προέκυψε;
Λίνα: Όπως σου είπα και πριν, όλοι μας ακούμε πάρα πολλά πράγματα. Δε σημαίνει ότι επειδή παίζουμε αυτό το είδος, ακούμε μόνο Sentenced και Paradise Lost. Με την ίδια ευκολία ακούμε Slayer, όπως με την ίδια ευκολία θα ακούσουμε και Thunder. Οι Slayer είναι μία μπάντα που αρέσει σε όλους μας. Ο Μίλτος πέταξε την ιδέα και είπαμε: “Γιατί όχι; Ας το δοκιμάσουμε”. Μετά το πρώτο μας live, είδαμε ότι άρεσε και στον κόσμο, οπότε το κρατήσαμε.
Υπάρχει μέχρι στιγμής κάποια πρόταση από κάποια δισκογραφική;
Κώστας: Κοίτα, πιστεύω ότι ακόμα είναι πολύ νωρίς καθώς, όπως είπε και η Λίνα, ο δίσκος έχει κυκλοφορήσει μόνο ενάμιση μήνα. Σίγουρα ευελπιστούμε αν γίνει κάτι να γίνει σύντομα, γιατί θα μας λυτρώσει από πολλά. Από σκέψεις, από κυνηγητό και άλλα. Καλώς ή κακώς, δεν ξέρουμε ακόμα. Ο χρόνος που έχουμε είναι μεγάλος. Οι προσδοκίες μας είναι επίσης μεγάλες. Περιμένουμε.
Λίνα: Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα δεχτούμε να υπογράψουμε σε οτιδήποτε αν δε μας καλύπτει. Αν βρούμε κάτι αξιοπρεπές που εκφράζει αυτά που θέλουμε, έχει καλώς. Διαφορετικά, συνεχίζουμε και μόνοι μας.
Σκοπεύετε να γυρίσετε κάποιο κομμάτι του album σε video; Γιατί μπορώ να προτείνω και 2-3 καλές περιπτωσούλες. Χαχαχα!
Λίνα: Χαχαχα! Πρώτα απ’ όλα, να μας προτείνεις και εσύ. Μας ενδιαφέρει να ακούμε τι αρέσει στον κόσμο.
Προσωπικά θα πρότεινα “Cold” ή “When Roses Fall”.
Λίνα: Ναι, είναι από τα κομμάτια που έχουν την περισσότερη απήχηση. Θα γυρίσουμε σίγουρα ένα videoclip. Είναι η κύρια προτεραιότητά μας. Δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα ποιο κομμάτι. Θέλουμε όπως να κάνουμε video clip κάτι το οποίο θα είναι το πιο αντιπροσωπευτικό. Δηλαδή όχι ένα κομμάτι με καθαρά, όχι ένα κομμάτι με brutal, ούτε ένα κομμάτι που υστερούν τα πλήκτρα ή οι κιθάρες. Θέλουμε ένα που να έχουν όλα εξίσου βασικό ρόλο.
Κώστας: Θέλουμε ένα κομμάτι που θα αντιπροσωπεύει πλήρως όλο τον ήχο και το συναίσθημα των Inmost Ego. Στο σημείο αυτό, πρέπει να πούμε πως έχει βρεθεί ο άνθρωπος που θα μας κάνει το videoclip.
Λίνα: Ναι, είναι ο Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, ο οποίος είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει και είναι και καλός άνθρωπος, πάνω απ’ όλα. Να είστε σίγουροι ότι θα γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά.
Ποια είναι τα σχέδιά σας στον τομέα “lives”;
Λίνα: Να κυνηγήσουμε όσα περισσότερα μπορούμε και να γίνει όσο καλύτερη δουλειά γίνεται. Εντάξει, ξέρουμε ότι οι καταστάσεις είναι γενικά δύσκολες γιατί, ξέρεις, δε βρίσκεις εύκολα να παίξεις σε καλό χώρο ή να κάνεις ένα καλό deal, οι ώρες δε βολεύουν. Μην ξεχνάς ότι δουλεύουμε κιόλας. Δε ζούμε από τη μπάντα προφανώς. Δεν έχουμε κάτι κανονισμένο αυτή τη στιγμή πέρα από το release party, αλλά σίγουρα θα θέλαμε να κυνηγήσουμε κάποιο mini-tour και οποιοδήποτε support μπορεί να βρεθεί. Είμαστε ανοιχτοί σε όλα αυτά.
Τελευταία ερώτηση. Από τις πρώτες πρώιμες demo μέρες των Inmost Ego, μέχρι και την κυκλοφορία του “…To The End”, ποιές θα λέγατε ότι είναι οι σημαντικότερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
Λίνα: Λοιπόν. Πρώτα να σου πω εγώ, μιάς και είμαι από εκείνη την εποχή στη μπάντα και μετά να σου πει και ο Κώστας, το πιο νέο μέλος. Το πρώτο “πρόβλημα” που είχαμε, ήταν το γεγονός ότι αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε κάποια μέλη της μπάντας. Οπότε αν υποθέσουμε ότι ήμασταν -μέχρι ένα σημείο- έτοιμοι εκείνη τη στιγμή, ξαφνικά έπρεπε να το πάμε πάλι από την αρχή. Να ξαναδεθούμε με όλα τα άτομα, να δέσουμε τα κομμάτια, να βάλουν και εκείνοι μέσα τις δικές τους ιδέες. Μετά από αυτό, ήρθαν αυτές οι εποχές που είναι πάρα πολύ δύσκολες οικονομικά για όλους μας. Από κει που λέγαμε ότι θα βγάλουμε το album τότε, τα οικονομικά μας πήγαν ένα βήμα πίσω. Απ’ ό,τι φαίνεται όμως, άξιζε!
Κώστας: Πέρα από τις δυσκολίες που ανέφερε η Λίνα και που πιστεύω ότι είναι οι βασικότερες, είχαμε και κάποια ατυχήματα που μας καθυστερούσαν. Εγώ π.χ. έβγαλα τον ώμο μου. Ευτυχώς είχα τελειώσει τις ηχογραφήσεις, αλλά όπως και να το κάνεις, έστω και ψυχολογικά, αυτό άφησε τη μπάντα πίσω. Είχαμε κάποιες διαφωνίες στην αρχή. Ξέρεις, να το κάνουμε έτσι, να το κάνουμε αλλιώς. Όλες οι κλασικές διαδικασίες που έχει μία μπάντα. Για να βγάλουμε αυτό το αποτέλεσμα, θέλαμε να εξαντλήσουμε κάθε παραμικρή λεπτομέρεια για να μπορέσει να βγει αυτό που ακούς.
Λίνα: Συν ότι ήταν και όλα τα ανθρώπινα, έτσι; Η καθημερινότητα του καθενός. Όπως, ας πούμε, όταν ένας χάνει τη δουλειά του. Ή όταν κάποιος μπορεί να χάνει κάποιο δικό του πρόσωπο. Κάποιος άλλος μπορεί να χώρισε. Οτιδήποτε απ’ όλα αυτά παίζουν κάποιο ρόλο. Δεν είμαστε μία μπάντα που τα λέμε μόνο για το studio. Δε είναι “μαζευόμαστε, παίζουμε και γεια σου…τα ξαναλέμε όταν έχουμε δουλειά με τη μπάντα”. Είμαστε και φίλοι. Αυτό είναι και το βασικότερο που το κάνει να λειτουργεί. Δεν αδιαφορούμε για το πρόβλημα του άλλου. Του δίνουμε όσο χρόνο χρειάζεται.
Κώστας: Με λίγα λόγια, το ζούμε κανονικά.
Παιδιά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που μου διαθέσατε! Σας εύχομαι τα καλύτερα για τη συνέχεια. Κλείστε αυτή τη συνέντευξη όπως εσείς θέλετε.
Λίνα: Ελπίζουμε απλά να αγαπήσετε αυτό το δίσκο όσο τον αγαπήσαμε και εμείς, γιατί πραγματικά έχει γραφτεί με πάρα πολύ αγάπη. Και προς μεταξύ μας και με προς αυτό που θέλουμε να περάσουμε στον κόσμο. Το κάνουμε καθαρά από συναισθηματικής άποψης. Δεν πάμε να το κάνουμε καθαρά εμπορικά, για να δούμε αν θα πουλήσει. Είναι αυτά που έχουμε μέσα μας. Αυτά που μας “τρώγανε”. Ελπίζω να σας αγγίξουν.
Κώστας: Επίσης, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλοι τους ανθρώπους που ήταν στο πλευρό μας μέχρι να βγει ο δίσκος και φυσικά όλους αυτούς που συνεχίζουν μέχρι και τώρα να μας υποστηρίζουν και που θα μας υποστηρίζουν και στην πορεία. Ευχαριστούμε και εσάς για την προβολή, γιατί και αυτό είναι πολύ σημαντική βοήθεια.
Λίνα: Φυσικά μπράβο και σε εσάς, που ασχολήστε και με μπάντες που δεν είναι υπογεγραμμένες σε μεγάλες εταιρείες όπως Nuclear Blast ή Century Media. Και αυτό, γιατί δυστυχώς στη Ελλάδα υπάρχει σαν φαινόμενο αυτή η διάκριση.
Κώστας: Παρ’ όλα αυτά, σας ευχαριστούμε και να ξέρετε πως θα συνεχίσουμε να ανταποκρινόμαστε στις προσδοκίες σας και θα εξακολουθήσουμε να σας προσφέρουμε, σαν μουσικοί, ότι επιθυμείτε.
Χάρης Μπελαδάκης
Band
Miltos – κιθάρες
Lina – φωνητικά
Abraham – πλήκτρα
Anton – κιθάρες
Johnny – μπάσο
Costas – τύμπανα
Discography
…To The End, 2012
