Οι Εσθονοί Wolfredt μπορεί να γράφουν ορχηστρική μουσική, όσον αφορά την κουβέντα για το νέο του άλμπουμ “Tides” όμως είναι πολύ ομιλητικοί. Μάλιστα, σε κάποιες από τις ερωτήσεις απάντησαν και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος. Πάμε να δούμε τι μας είπαν.
Πρώτα απ’ όλα συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ “Tides”. Πώς νιώθετε με το τελικό αποτέλεσμα;
Margus Voolpriit: Σε ευχαριστούμε πολύ! Είμαι πολύ χαρούμενος με το τελικό αποτέλεσμα. Είμαι τυχερός που περιτριγυρίζομαι από αυτούς τους σπουδαίους μουσικούς. Όταν γράφω πρώτα τη μουσική κατά κάποιο τρόπο γνωρίζω στο κεφάλι μου πώς θα έπρεπε να ακούγεται αλλά μετά προσθέτουν τη μαγεία τους και γίνεται ακόμα καλύτερο.
Τι διαφορές διακρίνετε μεταξύ του “Tides” και των δύο προηγούμενων άλμπουμ;
Margus Voolpriit: Τα δύο πρώτα άλμπουμ φτιάχτηκαν ως τα solo project μου, έπαιξα όλα τα μέρη μόνος μου. Το καινούργιο το κάναμε ως συγκρότημα, όλα τα μέλη συνεισέφεραν στη μουσική. Ήταν ένα προφανές ταξίδι. Το πρώτο άλμπουμ ήταν μια απόπειρα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό από τις εμπειρίες με τα προηγούμενά μου συγκροτήματα. Είμαι κυρίως drummer από τότε αλλά δε χρησιμοποίησα καθόλου drums στο “Lullabies To Vilhelmine”. Αλλά ενώ μπορούσα να παίξω τα τραγούδια live χρειαζόμουν ανθρώπους να με βοηθήσουν σε αυτό. Στο “Neverno” υπάρχει το τραγούδι, το “Night Has Eyes”, στο οποίο ζήτησα από τους Andres και Pertti να δημιουργήσουν τα δικά τους μέρη. Υποθέτω αυτό ήταν κάτι σαν είδος δοκιμαστικού και το πέρασαν (γέλια). Τότε είχαμε ήδη τον πρώτο drummer στο συγκρότημα, μας έδωσε ένα λίγο βαρύτερο ήχο και το λάτρεψα. Οπότε φτάσαμε μέχρι εδώ.
Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα για το artwork;
Margus Voolpriit: Το artwork σχεδίασε η σύζυγός μου Nelly. Είχαμε ήδη το όνομα Tides και προσπάθησε να το προσεγγίσει με μια μινιμαλιστική προσέγγιση. Κατά κάποιο τρόπο είναι μια ημιτονοειδής εικόνα των κυμάτων, της πλημμύρας και της άμπωτης. Ήμουν κάπως επιλεκτικός με τα χρώματα, ξόδεψε πολύ χρόνο για να τα πετύχει, έφτιαξε πολλές εκδόσεις του. Επίσης, ήταν κάπως πρόκληση να διατηρηθεί η εικόνα από την κανονική ζωγραφιά στην εκτύπωση. Είμαι αρκετά χαρούμενος με το πώς κατέληξε, τα χρώματα, η δομή… Επίσης κάναμε τη χρωματιστή έκδοση του βινυλίου να ταιριάζει με τα χρώματα του εξωφύλλου όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούσαμε και δείχνει πανέμορφο.
Έχετε να μας διηγηθείτε μια αγαπημένη ή αστεία στιγμή από τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Margus Voolpriit: Πάντα απολάμβανα τη διαδικασία των ηχογραφήσεων, είτε αυτές γίνονταν στο σπίτι είτε στο studio. Πιστεύω πως αυτήν τη φορά η αγαπημένη μου στιγμή ήταν όταν ηχογραφούσαμε τα κρουστά με τον Kallervo. Έχουμε πολλά από αυτά στο “Tides”, πιθανόν να μη μπορείς να τα ακούσεις όλα αλλά δίνουν στα τραγούδια μια ειδική διάθεση. Για παράδειγμα στο “The Forgotten Man” ηχογραφήσαμε μεγάλες σιδερένιες αλυσίδες τις οποίες πετούσαμε στο πάτωμα.
Pertti Johanson: Σε μία από τις διαδικασίες ηχογράφησης του μπάσου, εγώ και ο Magnus ξοδέψαμε σχεδόν δύο ώρες προσπαθώντας να βγάλουμε το σωστό “oomph” ήχο για το μπάσο. Μόνο που αργότερα ανακαλύψαμε ότι ήταν low-cut ρυθμισμένο στα 80hz…
Kallervo Karu: Για μένα ήταν η πρώτη φορά που ηχογράφησα καθαρά instrumental μουσική με μορφή άλμπουμ. Επίσης, μόλις είχα προσχωρήσει στο συγκρότημα, οπότε τα πρώτα τραγούδια που ηχογράφησα ήταν μόλις δύο εβδομάδες στο project. Ένα αστείο γεγονός είναι πως δεν αντέγραψα σε χαρτί κανένα από τα τραγούδια για δύο λόγους: ήταν υπερβολικά δύσκολο να τα περάσω σε χαρτί και όλα μου ακούγονταν λογικά από την αρχή. Οπότε απλά έκανα γρήγορα και το αποτέλεσμα μου ακούστηκε καλό.
Andres Soosaar: Δε θυμάμαι κάτι αστείο από την διαδικασία της ηχογράφησης. Υπάρχει τίποτα αστείο στο post rock; Δε ξέρω. ΟΚ (γέλια). Παρόλα αυτά το πιο αστείο ήταν ίσως όταν μαγνητοσκοπούσαμε το βίντεο για το “The Forgotten Man”. Δύο τύποι (μιας ηλικίας) τρέχουν μόνοι τους μέσα στο δάσος, ο ένας από αυτούς μισόγυμνος και ο άλλος με μια κάμερα, προσπαθώντας να αποφύγουν τυχαίους ανθρώπους που μάζευαν μούρα. Ήταν ένα εκπληκτικό θέαμα. Ειδικά αν σκεφτούμε την αντίθεση με το τελικό βίντεο.
Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα σχετικά με τη μαγνητοσκόπηση και το concept για το βίντεο του “The Forgotten Man”; Γιατί επιλέξατε αυτό το τραγούδι;
Margus Voolpriit: Πιστεύω πως ο τίτλος μου έδωσε την κεντρική ιδέα για το βίντεο. Έχει να κάνει με έναν άνθρωπο που προσπαθεί να ξεφύγει από τη ρουτίνα και το βάρος της αστυφιλίας. Υπάρχουν εκατομμύρια που ζουν στις πόλεις κι όμως οι περισσότεροι από αυτούς είναι μόνοι τους στην καθημερινότητά τους. Άφησα το τελείωμα επίτηδες ανοιχτό. Πέφτει στους βράχους ή πετάει μακριά; Εσύ αποφασίζεις.
Παρ’ όλο που η μουσική είναι instrumental, μας παρέχει πολλές πληροφορίες. Τι σας οδήγησε στην απόφαση να μην έχετε τραγουδιστή; Πιστεύετε ότι η instrumental μουσική παρέχει κάποιου είδους δημιουργικές ελευθερίες που αλλιώς δε θα υπήρχαν;
Margus Voolpriit: Στην αρχή ξεκίνησα να γράφω μουσική στο σπίτι, το πρώτο άλμπουμ ήταν κυρίως μια προσπάθεια να φτιάξω ηλεκτρονική μουσική. Όταν βγήκε το άλμπουμ πολλοί το έβαλαν κάτω από την ταμπέλα του post-rock. Αυτό με έκανε πιο περίεργο για τη σκηνή και για τα συγκροτήματα που με συνέκριναν. Πιστεύω πως ήταν ευκολότερο για μένα να μη γράψω στίχους καθώς δεν είμαι πολύ καλός σε αυτό. Η instrumental μουσική έχει να κάνει με τη διάθεση. Τη διάθεση του συγγραφέα και τη διάθεση του ακροατή. Και δε χρειάζεται απαραίτητα να επικαλύπτονται καθόλου.
Δυσκολεύτηκα κάπως να κατατάξω κάπου το άλμπουμ, όσον αφορά το είδος και το στυλ (κάτι το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό). Σε τι είδους ακροατές θα έλεγες πως απευθύνεται;
Margus Voolpriit: Δεν το σκέφτομαι αυτό, προσπαθώ να γράφω μουσική που αρέσει σε εμένα να ακούω. Δεν ακολουθώ τη metal μουσική από τα 16 μου οπότε ήμουν πολύ έκπληκτος που τα metal blogs ξεκίνησαν να γράφουν κριτικές για το άλμπουμ μας και να μας αποκαλούν post metal. Αλλά υποθέτω ότι οι αγαπημένοι της παιδικής μου ηλικίας βρίσκονται ακόμα κάπου μέσα μου.
Από τι είδους μουσική και συγκροτήματα αντλείς έμπνευση;
Margus Voolpriit: Πιστεύω πως εμπνέομαι κυρίως από το alternative και το space rock των 90’s, εκεί είναι οι ρίζες μου. Συγκροτήματα όπως οι Pixies, Sonic Youth, This Will Destroy You, Mono, Jesu κλπ. με εμπνέουν στη σύνθεση.
Είναι εποχές σαν αυτή, με την όλη κατάσταση με το Covid-19 και τις παραμέτρους του, όπου παγκοσμίως υπάρχει πολύ χάος και αρνητικότητα, μια καλή πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες;
Margus Voolpriit: Πιστεύω πως η έμπνευση έρχεται στους ανθρώπους όταν δουλεύουν. Και αυτές τις εποχές δεν υπάρχουν και πολλά να κάνεις παρά να γράψεις νέα μουσική. Οπότε με έναν τρόπο είναι μια πηγή. Πιθανόν δε θα δούμε πολλά live shows στο κοντινό μέλλον αλλά θα υπάρχει έκρηξη καινούργιας μουσικής.
Pertti Johanson: Πιστεύω πως είναι δύσκολο να γράψεις οτιδήποτε που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ post rock σε τέτοιες εποχές (γέλια).
Kallervo Karu: Πιστεύω πως ο ελεύθερος χρόνος είναι πάντα πηγή για έμπνευση για να ξεκινήσεις κάτι. Από τη στιγμή που έχει περάσει ένας χρόνος από τις live συναυλίες, το να μαζευόμαστε στο studio είναι ο τέλειος τρόπος για να διατηρήσουμε την ενέργειά μας.
Ποια πιστεύετε πως είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ένα συγκρότημα σήμερα;
Margus Voolpriit: Η κύρια πρόκληση είναι να μη διαλύσεις το συγκρότημά σου και να φτιάχνεις μουσική ενώ ακολουθείς τους περιορισμούς της πανδημίας. Ευτυχώς έχω ένα επάγγελμα που απαολαμβάνω αλλά πολλοί μουσικοί δεν είναι τόσο τυχεροί.
Pertti Johanson: Ναι, η αιώνια πρόκληση να ισορροπείς μεταξύ συγκροτήματος και επαγγέλματος το οποίο είναι το μόνο που φέρνει ψωμί στο τραπέζι.
Kallervo Karu: Πιστεύω πως είναι το να διατηρείς την αυθεντικότητα, από τη στιγμή που υπάρχει τόση ηχογραφημένη μουσική. Επίσης το να διατηρείς την εργατικότητα και απλά να δουλεύεις στη μουσική αφού ηχογραφήσεις τα τραγούδια, απλά για να τα βελτιώσεις και να τα εξελίξεις για τις live εμφανίσεις.
Σας ευχαριστούμε για τη συνομιλία και καλή τύχη στις προσπάθειές σας. Υπάρχουν μελλοντικά πλάνα που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ή κάτι άλλο που θα θέλατε να αναφέρετε;
Margus Voolpriit: Είναι πραγματικά δύσκολο να κάνουμε πλάνα αυτήν τη στιγμή, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Οπότε απλά μείνετε ασφαλείς και υγιείς και ελπίζουμε να συναντηθούμε κάποια μέρα σε κάποιο club.
Συνέντευξη: Χρύσα Γιουρμετάκη
Μετάφραση: Σταύρος Πισσάνος
Facebook
Bandcamp
Soundcloud
Instagram
Band Members
Margus Voolpriit – Κιθάρες
Andres Soosaar – Κιθάρες
Pertti Johanson – Μπάσο
Kallervo Karu – Τύμπανα
Discography
Lullabies To Vilhelimine, 2013
Neverno, 2016
Tides, 2021
