Το πρώτο πράγμα που μου τράβηξε την προσοχή όταν ξεκίνησε να παίζει το “Death Revival” των Abyssus στα ηχεία μου ήταν τα φωνητικά. Φανταστείτε μια μίξη Marcel Schirmer και Mille Petrozza κι είστε μέσα. Το δεύτερο, ήταν το πόσο εξαιρετικά καλοπαιγμένο ήταν το thrash metal που άκουσα. Καημό το ‘χω που στο συγκεκριμένο ιδίωμα, εκτός των παλιότερων μεγάλων ονομάτων, έχω καιρό να ακούσω κάτι γρήγορο, εμπνευσμένο και πωρωτικό.
Αυτό μου το πρόβλημα ήρθε να διορθώσει ο δεύτερος δίσκος του κουϊντέτου, το οποίο αναφέρεται τόσο στο Δελτίο Τύπου, όσο και σε γνωστές διαδικτυακές σελίδες που αφορούν τον σκληρό ήχο, ως death metal μπάντα. Να ακούς thrash metal εν έτει 2021 και μάλιστα τόσο καλοπαιγμένο που θες να σηκωθείς από την θέση σου και να αρχίσεις να επευφημείς με φωνή Αλέξη Κωστάλα όταν σκάνε οι πρώτες νότες του “Uncertain Future” και να στο βαπτίζουν death… Ε, δεν γίνεται αυτό! Αλλά ο δίσκος είναι αρκετά καλός για να μην σας νοιάξει καν αυτή η λεπτομέρεια.
O συνδυασμός των λέξεων «καλό» και “thrash metal” είναι σαν τον συνδυασμό των λέξεων «καλή» και «μπίρα». Νομοτελειακά θα περίμενες να είναι Π.Ο.Π. των Γερμανών. Αλλά όπως η ελληνική ζυθοποιία έχει κάνει τα τελευταία χρόνια την έκπληξη, έτσι και οι ελληνικές μπάντες με μπροστάρηδες της σκηνής ονόματα όπως οι Suicidal Angels, αποδεικνύουν ότι αν ενημερωθείς κατάλληλα δεν χρειάζεται να ψάξεις μακριά για να βρεις ένα καλό προϊόν.
Τα μέλη των Abyssus έχουν τη δική τους προϊστορία στην εγχώρια σκηνή, με συμμετοχές σε γνωστά σχήματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους Soulskinner, Released Anger, Kawir και Lloth. Εμπειρία που αντανακλάται με πολλαπλούς τρόπους στις επτά συνθέσεις του δίσκου. Από τις στρατηγικά τοποθετημένες τσαχπινιές στις ενορχηστρώσεις του “The Beast Within” μέχρι την απρόσμενη ανατολίτικη εισαγωγή του “Genocide”, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις να κάνεις με μια μπάντα που ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Και αυτό που κάνει, το κάνει καλά.
7,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
