Για τους Big Scenic Nowhere τα είχαμε ξαναπεί πριν μερικούς μήνες, τότε που κυκλοφόρησαν το πρώτο τους full-length album, το “Vision Beyond Horizon”. Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε με το νέο τους ΕΡ “Lavender Blues”, πρώτα όμως μερικές πληροφορίες για την μπάντα. Οι Big Scenic Nowhere είναι το νέο project του Bob Balch των Fu Manchu και του Gary Arce των Yawning Man. Το full-length και το ΕΡ αυτό αποτελούν τη μέχρι τώρα δισκογραφία τους.
Ο δίσκος περιέχει τρία κομμάτια που η διάρκειά τους ξεκινάει από τα τέσσερα και καταλήγει στα δεκατρία λεπτά. Σε κάθε τους δουλειά έχουν διάφορους καλλιτέχνες ως καλεσμένους. Εδώ συμμετέχουν οι Per Wiberg (Opeth, Spiritual Beggars) στο synthesizer και στο πιάνο, Daniel Mongrain (Voivod) και Chris Goss (Masters Of Reality) στις κιθάρες. Ο ήχος τους είναι μεταξύ του psychedelic/space/desert rock με μερικά hard rock riffs.
Όπως κάθε δίσκος του συγκεκριμένου είδους, έτσι και αυτός έχει τη γνωστή «βαρεμάρα» των πολύ μεγάλων κομματιών, των λίγο-πολύ μονότονων μελωδιών. Σε αντίθεση με το album τους, το ΕΡ είναι πολύ καλύτερο. Για την ακρίβεια είναι πιο ανεκτό. Περιέχει μόλις τρία τραγούδια οπότε η ακρόασή του γίνεται αυτόματα πιο εύκολη. Αν ήταν περισσότερα, όσα στο album για παράδειγμα, θα ήταν στα όρια του ανυπόφορου με κουραστικού. Τώρα όμως είναι όλα καλά.
Κατά τα άλλα δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Η παραγωγή είναι ολόσωστη, τουλάχιστον άριστη και μεταξύ μας, από τη στιγμή που την επιμελήθηκε ο Chris Goss δεν υπήρχε περίπτωση να μην είναι όπως πρέπει. Φωνητικά έτσι και έτσι αλλά αυτό είναι και το γούστο του καθενός.
Για να ολοκληρώνουμε λοιπόν, ελπιδοφόρο φαίνεται το μέλλον των Big Scenic Nowhere. Θεωρώ πως αν ήταν πιο σύντομα τα κομμάτια, θα ήταν πιο αξιοπρόσεκτα. Δεν είμαστε όλοι της υπομονής με τη μουσική είναι η αλήθεια αλλά όπως και να έχει σίγουρα αξίζει αυτά τα είκοσι πέντε λεπτά που διαρκεί.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
