Νέο αίμα στην εγχώρια σκηνή καθώς οι Black Stone Machine έρχονται από την Αθήνα και ξεκίνησαν μόλις λίγους μήνες πριν. Φαίνονται αρκετά δραστήριοι καθώς είναι λίγο καιρό στον χώρο και ήδη μας παρουσιάζουν την πρώτη τους δουλειά. Μπορεί να αποτελείται μόνο από δύο κομμάτια αλλά όπως και να ‘χει, κάνουν μια πολύ καλή αρχή. Σίγουρα έχουν περιθώρια εξέλιξης, αυτό που άκουσα όμως ήταν αρκετά καλό. Το γεγονός πως και τα τρία μέλη του σχήματος έχουν υπάρξει σε προηγούμενες μπάντες τους δίνει αρκετά μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με κάποιο άλλο σχήμα που αρχίζει τα πάντα από το μηδέν.
Ο συνδυασμός της country με το metal και τoυ blues με το southern rock μπορεί να ακούγεται…άκυρος σε κάποιος, όμως τα παιδιά τα ταίριαξαν με έναν υπέροχο τρόπο. Στην αρχή, ναι, δεν τους πήρα με καλό μάτι γιατί σκέφτηκα αυτό που θα σκεφτόταν ο καθένας, πώς μπορεί δηλαδή μια νέα μπάντα να τα δέσει όλα αυτά μεταξύ τους και να βγάλει ένα ομαλό και ομοιόμορφο αποτέλεσμα. Περίμενα να ακούσω κάτι μέτριο προς άθλιο. Αντιθέτως, είχε απίστευτο ενδιαφέρον και θα ήθελα πολύ να τους ακούσω στο κάθε είδος ξεχωριστά. Ωστόσο, πιστεύω πως αν στις εισαγωγές τους είχαν dark country θα ταίριαζε καλύτερα. Δεν είμαι απόλυτα βέβαιη για αυτό, ίσως να μην ταιριάζει και καθόλου, στις σκέψεις μου όμως είναι ο απόλυτος συνδυασμός. Όσοι ακούτε Blues Saraceno και Graveyard Train για παράδειγμα, θα τους λατρέψετε και βάζω το χέρι μου στην φωτιά.
Όσον αφορά το εξώφυλλο, η αλήθεια είναι πως δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Κλασική Χριστίνα θα πείτε οι περισσότεροι και άδικο δεν θα έχετε. Αυτή την φορά όμως δεν θα το ακυρώσω τελείως όπως συνηθίζω με τα περισσότερα σχήματα. Δεν είναι από τα αγαπημένα μου αλλά σίγουρα δεν ανήκει στην προσωπική μου λίστα με τα χειρότερα εξώφυλλα. Η δουλειά που έχει γίνει εδώ είναι προσεγμένη και φαίνεται. Δεν γίνεται να μην τους αναγνωρίσω αυτό. Απλώς κάτι δεν μου έκατσε καλά στο μάτι για ακόμα μια φορά.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
[email protected]
