Οι Burning Gloom (σ.σ.: πρώην My Home On Trees) έρχονται ανανεωμένοι με το καινούργιο τους άλμπουμ , με έναν rock stoner ήχο. Για όσους όμως δεν τους ήξεραν ως My Home On Trees, ας κάνουμε μια μικρή παρουσίαση. Οι Burning Gloom είναι μια hard rock/stoner/doom female fronted μπάντα από την Ιταλία. Για να δούμε τι έχουν να μας πούνε αυτή τη φορά.
Μπορώ να πω ότι το άλμπουμ ξεκινάει σχετικά αδύναμα. Το “Tower I” είναι σχετικά αδιάφορο και κουραστικό. Για να σώσει την παράσταση έρχεται όμως το sequel του (σ.σ.: “Tower II”), το οποίο μας ξυπνάει λίγο από το επαναλαμβανόμενο πρώτο μέρος του. Όχι κάτι το αξιοθαύμαστο, αλλά αρκετά καλύτερο από το προηγούμενο. Το “Eremite” ρίχνει τους ρυθμούς και δίνει ένα βάρος στο άλμπουμ. Ότι πιο heavy έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής. Αυτό που με χάλασε σε αυτό το τραγούδι είναι ότι υπήρχαν πολλές ευκαιρίες να μπει και να γίνει πιο γρήγορο. Υπήρχαν πολλές ωραίες στιγμές για αλλαγές που πήγαν χαμένες. Ακολουθεί το “Modern Prometheus” που παρότι είχε μια πολύ ωραία μελωδία, πέρασε τελείως αδιάφορο.
Στη συνέχεια έχουμε το “Nightmares”, μάλλον το πιο ιδιαίτερο και ωραίο κομμάτι του άλμπουμ. Μια υπέροχη μπασογραμμή και μια τρομερή μελωδία στο ρεφραίν. Ότι καλύτερο έχω ακούσει μέχρι τώρα. Δυστυχώς οι Burning Gloom δεν θα συνεχίσουν έτσι, καθώς το “Warden” είναι νανουριστικό μέχρι τα τρία λεπτά, ενώ ακόμα και μετά την αλλαγή δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Μόνο προς το τέλος ανεβάζει λίγο τους ρυθμούς και μας ξυπνάει. Το “Beyond The Wall” θυμίζει πολύ (σ.σ.: ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ) το ένα και μοναδικό “End Of The Beginning” από Sabbath. Το θυμίζει σε σημείο που αναρωτιόμαστε αν είναι διασκευή ή όχι. Ουδέν σχόλιο. Τέλος έχουμε το “Obsessive Compulsive Disorder”. Ωραίο riff και μελωδία, αλλά σίγουρα όχι για οχτώ λεπτά.
Το “Amygdala” δεν είναι ένα κακό άλμπουμ. Απλώς δεν είναι του στυλ μου και οι τόσες επαναλήψεις για εμένα καταντάνε εύκολα κουραστικές από ένα σημείο και μετά. Ωραία φωνητικά ωραία riffs αλλά θα ήθελα περισσότερες αλλαγές.
4/10
Θανάσης Γκότοβος
[email protected]