Chaostar, Siva Six, Άννα Στερεοπούλου
Παρασκευή 25 Απριλίου 2014, Fuzz Club, Αθήνα
Το βράδυ της Παρασκευής με βρήκε στο ανανεωμένο Fuzz Club, για να παρακολουθήσω αυτή την, ιδιόρρυθμη θα έλεγα, συναυλία. Η νέα διαμόρφωση του μαγαζιού μου έκανε θετική εντύπωση, με το ξύλινο πάτωμα, τα 2 μεγάλα πλαϊνά μπαρ, καθώς και τα 2 “μπαλκόνια” ακριβώς από πάνω τους. Επίσης η ύπαρξη καθισμάτων, έδινε περισσότερο την εντύπωση πως θα παρακολουθήσουμε μια θεατρική παράσταση, χωρίς φυσικά να το λέω με αρνητική διάθεση. Το αντίθετο, για μένα προσωπικά ήταν μια ευχάριστη αλλαγή σκηνικού.
Η αλήθεια είναι πως φτάνοντας στο μαγαζί κατά τις 20:30, η προσέλευση του κόσμου ήταν πολύ χαμηλή. Ωστόσο το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα, κι έτσι λίγο μετά τις 21:00, ανέβηκε στη σκηνή η Άννα Στερεοπούλου. Η ησυχία που επικρατούσε στο μαγαζί – πέρα από το αρχικό χειροκρότημα βέβαια – μου δημιούργησε μια αίσθηση ηρεμίας και χαλάρωσης. Κάτι το οποίο συνεχίστηκε μέσω της μουσικής που έπαιξε η Άννα, δείχνοντας “χαμένη” (με την καλή έννοια φυσικά) στους ήχους της. Πολύ όμορφες, ατμοσφαιρικές και μελαγχολικές μελωδίες, προκάλεσαν το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου όταν τελείωσε το πρόγραμμά της έπειτα από 30 λεπτά. Αθόρυβα και ταπεινά, με μια βαθιά υπόκλιση, ευχαρίστησε το κοινό και κατέβηκε από τη σκηνή.
Oι ετοιμασίες για τους Siva Six τελείωσαν πολύ γρήγορα, κι έτσι οι 2 μουσικοί εμφανίστηκαν στις 21:45. Η ένταση του ήχου (που ήταν γενικά καλός θα έλεγα) φυσικά ανέβηκε, ο κόσμος είχε αυξηθεί ελαφρώς, ενώ οι Ζ και Herr Khaos έβγαζαν πολύ ενέργεια και διάθεση πάνω στη σκηνή. Η σκοτεινή ηλεκτρονική μουσική τους έδωσε ένα αέρα πνοής στο Fuzz, ενώ και το κοινό (στο οποίο θα έλεγα πως υπήρχε.. “ποικιλία”) συμμετείχε ενεργά και έδειχνε να περνά καλά. Τα τραγούδια τους ήταν στιβαρά κατά την γνώμη μου, με γεμάτο ήχο και ρυθμό. Κάπως έτσι φτάσαμε στις 22:30 και το πρόγραμμα των Siva Six ολοκληρώθηκε, με τον κόσμο να τους χειροκροτεί θερμά.
Ακριβώς στις 22:50 (όπως έλεγε το πρόγραμμα δηλαδή!), τα φώτα χαμήλωσαν, δημιουργώντας πολύ καλή ατμόσφαιρα, το κοινό αναθάρρησε, ενώ ο Γιώργος Διαμαντόπουλος – ο οποίος παίζει τα παραδοσιακά όργανα των Chaostar – έκανε μια σύντομη αφηγηματική εισαγωγή. Ο πειραματικός, μυστήριος, ατμοσφαιρικός ήχος του συγκροτήματος μας ‘πήγε’ αλλού, ο κόσμος ήταν προσηλωμένος στη σκηνή και την Ανδρονίκη, η φωνή της οποίας δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Τα οπερετικά φωνητικά σε συνδυασμό με τους λαρυγγισμούς της, είναι πραγματικά υπέροχα, ενώ η μουσική άγγιξε (και ξεπέρασε) τα όρια συγκίνησης σε κάποιες στιγμές. Κυρίως έπαιξαν τραγούδια από το τελευταίο τους CD, “Anonima”, αλλά και μερικά από παλιότερες κυκλοφορίες τους. Όμορφες και ατμοσφαιρικές μελωδίες, καλός ήχος, γεμάτη σκηνική παρουσία, οπότε λογικό και το παρατεταμένο χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος κάθε τραγουδιού και ιδίως στη λήξη του προγράμματος των Chaostar, έπειτα από περίπου 1 ώρα.
Setlist: Ma, Sorrow Descending, Truth Will Prevail, Misery’s King, Lamentation, Canticles, Όμορφη Κόρη, Solo Λύρα, Sehnsucht, Un Pensiero per il Destino, The Scarlet Queen, Medea.
Προσωπικά πέρασα ένα όμορφο και διαφορετικό βράδυ, βλέποντας 3 σχήματα τα οποία είχαν λίγες ομοιότητες μεταξύ τους, σε έναν όμορφα διαμορφωμένο χώρο με πολύ καλό ήχο. Περίμενα ίσως λίγο περισσότερο κόσμο για να πω την αλήθεια, καθώς ούτε η ώρα, ούτε η τιμή του εισιτηρίου ήταν απαγορευτικά. Πέρα απ’ αυτό όμως, όσοι ήρθαν πέρασαν καλά και αυτό είναι που μετράει στο τέλος.
Διονύσης Τσέπας
