Οι Damage S.F.P. είναι μία μπάντα που ξεκίνησε πίσω στο μακρινό 1989, αλλά για άγνωστους λόγους, έπρεπε να φτάσουμε στο 2019 για να δει το πρώτο full-length του σχήματος το φώς του ήλιου. Οι Φινλανδοί δεν ακολουθούν τον παραδοσιακό δρόμο που χάραξε η πατρίδα τους (σ.σ.: τον black/death δηλαδή) και μας παρουσιάζουν έναν old school thrash metal δίσκο που όμως αποτυγχάνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Το είδος του thrash, κακά τα ψέματα, εδώ και χρόνια δεν έχει μέλλον. Οι περισσότερες παλιές μπάντες έχουν από καιρό «λήξει» δισκογραφικά, σχεδόν ό,τι καινούριο βγαίνει ακούγεται σαν ένα κακέκτυπο των παλιών μεγαλείων και οι καλές κυκλοφορίες βγαίνουν με το σταγονόμετρο, τις οποίες θα τις ακούσεις, θα τις ευχαριστηθείς, και μετά θα γυρίσεις στα παλιά. Αυτός ο δίσκος λοιπόν πρόκειται για ακόμα ένα άλμπουμ αυτής της σειράς. Είναι ένα thrash metal που προσκυνάει την παλιά αμερικάνικη σχολή (σ.σ.: όχι την ακραία) και το κάνει με δυστυχώς ελάχιστη έμπνευση.
Εννοείται ότι επιβάλλεται να υπάρχει σεβασμός στην παλιά σχολή και επιρροή από αυτήν, γιατί, είτε μας αρέσει είτε όχι, ιδιώματα όπως το κλασσικό thrash έβαλαν τις βάσεις για αυτό που είναι ο ακραίος ήχος σήμερα. Άλλο όμως το να πατάς πάνω στις old school επιρροές σου και να δημιουργείς κάτι με ταυτότητα και άλλο το να είσαι ανέμπνευστος. Γιατί, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δίσκοι όπως αυτοί, είναι η απόδειξη γιατί το thrash metal τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια έχει βαλτώσει τραγικά, με τις λίγες εξαιρέσεις να αποτυγχάνουν να μας απασχολήσουν για μεγάλο διάστημα. Το “Damage S.F.P.” ηχεί σαν ένα νερωμένο thrash του ‘80, όπου όλα τα riffs του είναι κλασσικά, αλλά τους λείπει η έμπνευση, με αποτέλεσμα το άλμπουμ να ακούγεται βαρετό στο σημείο που προκαλεί χασμουρητά.
Ίσως για το ότι βγήκε έτσι ο δίσκος να ευθύνεται το ότι η μπάντα δεν κυκλοφόρησε κάτι από το 1989 και τα μέλη έχουν κολλήσει σε παλιές φόρμες που δε τους βγαίνουν. Όποιος και να ναι ο λόγος, αν όντως αγαπάνε αυτό που κάνουν και θέλουν να ξεχωρίσουν, οφείλουν να δουλέψουν περισσότερο.
5/10
Θοδωρής Κατσικονούρης
[email protected]
