Οι Σουηδοί Darkane επέστρεψαν με το έβδομο άλμπουμ τους με τίτλο “Inhuman Spirits”, στο οποίο εμπεριέχονται δέκα νέες συνθέσεις μελωδικού death / thrash. Μελωδικότατες κιθάρες, επιθετικά drums, thrashy καθαρά φωνητικά στο εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι δίνουν τη θέση τους στο death με growls φωνητικά “Awakening”, με κύριο χαρακτηριστικό του ένα μελωδικό κιθαριστικό σόλο που μειώνει αλλά συνδυάζεται πολύ καλά με την επιθετικότητα των drums που πρωτοστατούν. Το “Embrace the Flames” επαναφέρει τον thrash χαρακτήρα της μπάντας, κυρίως σε φωνητικό επίπεδο, με τις κοφτές κιθάρες και το στιβαρό μπάσο να δίνουν έναν πιο groovy ρυθμό προς τα μέσα του κομματιού. Τα επόμενα δύο κομμάτια εμπλέκουν το trash με το death, τα καθαρά και τα growls φωνητικά, συνοδευόμενα από περισσότερη επιθετικότητα στις κιθάρες και τα drums.
Μία ιδιαίτερη νότα παρέχει το “Mansion of Torture”, καθώς εν μέσω της trashy μουσικότητάς του ενσωματώνει και στοιχεία αρκετά μελωδικά σε κιθαριστικό επίπεδο και στο ρεφραίν, drums που κινούνται ως επί το πλείστον σε λίγο πιο χαλαρούς τόνους, όπως και στο ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ. Πιο σκοτεινό ηχόχρωμα προσφέρει το “Quintessence of Evil”, με την εναλλαγή κοφτών και μελωδικών ρυθμών, ενώ το “A Spiral to Nothing” κινείται σε πιο melodeath ρυθμούς μουσικά και punk φωνητικά. Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ είναι μία πιανιστική σύνθεση, αρκετά χαλαρή, ταξιδιάρικη, συναισθηματική. Αν πρόθεση του συγκροτήματος ήταν να χαλαρώσει τον ακροατή, το έχει καταφέρει, διαφορετικά δεν ταιριάζει στο όλο ύφος του άλμπουμ.
Συνολικά, πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο άλμπουμ, με συχνές εναλλαγές μεταξύ και εντός των κομματιών, που δεν καθιστούν τον δίσκο βαρετό και κουραστικό. Ο ακροατής μπορεί σε κάθε τραγούδι να βρει και από μία πτυχή της προσωπικότητας της μπάντας. Καθόλου αδιάφορος δίσκος και είναι αρκετά πιθανό πως οι fans του είδους και ιδίως του συγκροτήματος θα αποζημιωθούν για την πολυετή αναμονή τους από την προηγούμενη κυκλοφορία των Σουηδών.
6,5/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
