Θα το ξαναγράψω, έχει πολύ πλάκα να διαβάζεις τα συνοδευτικά κείμενα που στέλνονται για την προώθηση μιας κυκλοφορίας. Όταν προθυμοποιούνται κάποιοι να τα στείλουνε, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Μπαίνεις μέσα σε μια άλλη πραγματικότητα επειδή απορείς για το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος κάτι τόσο αδιάφορο για εσένα ώστε να κάθεται να γράφει ολόκληρα δοκίμια για τη μπάντα και τη νέα της δουλειά.
Οι Deadspawn λοιπόν από την Αμερική υπάρχουν από το 2009, αλλά μάλλον δεν βιάστηκαν και τόσο. Τους πήρε τέσσερα χρονάκια να βγάλουν το πρώτο τους EP, τους πήρε άλλα δύο για το δεύτερο και επιτέλους ήρθε η ώρα για το πρώτο full-lengthτο οποίο έχει δέκα κομμάτια και κρατάει πενήντα λεπτά.
Διαβάζω λοιπόν ότι στη συγκεκριμένη κυκλοφορία και σε σύγκριση με το πρώτο EP, το κουαρτέτο από την Αριζόνα μεταμορφώθηκε από τσιράκια του σκοταδιού σε δούκες τις κόλασης. Διαβάζω επίσης ότι μέσα στο “Pestilence Reborn” κρύβεται ο πόνος, ο τρόμος, η παράνοια και ότι θα στοιχειώσει τα ξεχασμένα σημεία στα όνειρά σου. Δηλαδή, σοβαρά τώρα; Σιγά τους σκιαχτικούς δηλαδή που θα χάσουμε και τον ύπνο μας με αυτό που ακούμε.
Για να μην το κουράζω και συγχύζομαι περισσότερο, death metal παίζουν οι Deadspawn αν δεν το καταλάβατε ήδη. Επηρεασμένοι προφανώς από τον αμερικάνικο ήχο, παίζουν περισσότερο σε mid-tempoρυθμούς χωρίς να λείπουν και μερικά ξεσπάσματα με blastbeats. Είναι ξεκάθαρα ταγμένοι στην παλιά σχολή, χωρίς ίχνος νεοτερισμού στη μουσική τους. Αποκλειστικά ακραία φωνητικά, ασταμάτητο riffing, φρενήρη solos και αρκετό κοπάνημα στα drums. Όχι δηλαδή κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει, όχι κάτι το οποίο θα φέρει κάποια αναγέννηση στο είδος.
Εν συντομία, τίποτα το σπουδαίο. Χιλιοπαιγμένα πράγματα τα οποία μας τα έχουν πει και άλλοι και με πάρα πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Όσο φανατικός οπαδός του death metal και να είσαι, μετά από ελάχιστες ακροάσεις θα το βαρεθείς και θα αναζητήσεις κάτι καλύτερο. Α, να μην ξεχάσω: κάκιστη και ανεπίτρεπτη παραγωγή για τη χρονολογία που βρισκόμαστε.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
