Να πω την αλήθεια, δε συνηθίζω να εντυπωσιάζομαι στο μεγαλύτερο μέρος της μουσικής που φτάνει στα αυτιά μου κάθε μήνα. Θες η πληθώρα των συγκροτημάτων, θες το ότι σπάνια πλέον θα ακούσω κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο, θες το ότι δεν υπάρχει χώρος για μετριότητες όταν συνεχίζει να βγαίνει εξαιρετική μουσική; Κάτι τέτοιο συνέβη και με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, αν και αρχικά έμεινα με ανοιχτό το στόμα από αυτό που άκουγα.
Οι Depraved Murder κατάγονται από την Ινδονησία και αν δει κανείς τις φάτσες τους θα νομίζει ότι πηγαίνουν ακόμα στο Δημοτικό. Ίσως και γι’ αυτό να έπαθα πλάκα με το κτήνος που εξαπολύθηκε από τα ηχεία μου. Βέβαια, η αρχική εντύπωση σύντομα έδωσε τη θέση της στο συναίσθημα που περιεγράφηκε στην αρχή, κυρίως για δύο λόγους. Πρώτον, ο ήχος στα drumsο οποίος δεν σπάει μόνο αυτιά, αλλά και νεύρα. Δεύτερον, τα κομμάτια μοιάζουν σαν να είναι ακριβώς ίδια μεταξύ τους. Ίσως και αυτό να οφείλεται στα drums, καθώς είναι τόσο ψηλά στη μίξη που σκεπάζουν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα, ειδικά τις κιθάρες και το μπάσο.
Πέραν αυτού όμως, η δουλειά που έχει γίνει είναι πραγματικά πολύ καλή. Το brutal death metal των παιδιών είναι βάρβαρο και με εξαιρετικά κτηνώδη φωνητικά. Δυστυχώς όμως αυτό το ταμπούρο που δεν λέει να σταματήσει κουράζει πολύ από ένα σημείο και ύστερα. Η μισή ώρα που κρατάει το “Manifestation”φάνηκε πολύ περισσότερη και από ένα σημείο κι ύστερα ανυπομονούσα να τελειώσει.
Για την ιστορία όμως, αυτή είναι η δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας η οποία διαδέχεται το “Remnants Of Depravity”του 2015. Λίγο που άκουσα το συγκεκριμένο album, η παραγωγή ήταν κατώτερη μεν αλλά και πάλι τα drums ήταν πιο ψηλά απ’ ότι έπρεπε. Έτυχε και στις δύο περιπτώσεις; Είναι κάτι το οποίο ήθελαν να κάνουν; Δεν ξέρω, αλλά προσωπικά θα με κάνει να προσπεράσω. Λίγο διαφορετικά να ήταν τα πράγματα στο συγκεκριμένο κομμάτι και θα μιλούσα για δισκάρα.
6/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
