Δεν υπάρχουν λόγια να σας δώσω να καταλάβετε το πόσο καλό είναι το “Theater Of War”. Ένας δίσκος από τον οποίο το metal κυλάει λιωμένο από τα ηχεία. Δεν έχασα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Άκη Πρασινίκα (μπάσο) για τα πάντα γύρω από τον καινούργιο δίσκο των Desert Near The End, ο οποίος με πολύ όρεξη απάντησε με ενδιαφέρουσες απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις.
Kατ’ αρχήν συγχαρητήρια για το “Theater Of War”, που πιστεύω ότι είναι η καλύτερη και πιο ώριμη δουλειά της μπάντας, μέχρι στιγμής. Αν δεν κάνω λάθος έχει κυκλοφορήσει κάμποσο καιρό. Συμμερίζονται τις δικές μου απόψεις οι οπαδοί της μπάντας και τα media; Ποια είναι η ανταπόκριση που έχετε μέχρι στιγμής;
Γεια σου Δημήτρη, για αρχή σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Το “Theater Of War” κυκλοφόρησε ουσιαστικά αρχές Οκτωβρίου και λίγο νωρίτερα στην Ελλάδα. Μέχρι στιγμής το άλμπουμ δείχνει να αρέσει σε πολλούς και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αυτό μας κάνει απίστευτα χαρούμενους γιατί και εμείς πιστεύουμε ότι είναι ότι καλύτερο έχουμε κάνει μέχρι τώρα και κατά κάποιο τρόπο δεν νομίζω να το ξεπεράσουμε πότε όσα άλμπουμ και αν καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε στο μέλλον. Αλλά αυτά φυσικά ήταν οι δικές μας απόψεις ή καλύτερα η δικιά μου γιατί ουσιαστικά σε αυτό το άλμπουμ σκόπευα από το 2006 περίπου ακόμα και όταν έγραφα τραγούδια για τους άλλους δίσκους μας, αλλά δεν μπορούσα να ξέρω πως θα ακουστεί στον υπόλοιπο κόσμο και είναι απίστευτη ανακούφιση να βλέπω ότι αρέσει και σε άλλους και δεν είναι του μυαλού μου χαλάσματα ή τουλάχιστον όχι μόνο δικά μου!
Εκτός του γεγονότος ότι η μπάντα ακούγεται πιο κοντά στο thrash από ποτέ, ποιες άλλες είναι οι διαφορές του “Theater Of War” με τις προηγούμενες κυκλοφορίες των Desert Near The End? Ήταν εσκεμμένη αυτή η μεταφορά του ήχου πιο κοντά στο thrash ή κάτι που βγήκε φυσικά στην μπάντα κατά τη διάρκεια σύνθεσης των κομματιών;
Η βασικότερη διαφορά κατά την γνώμη μου είναι η πρόθεση να συμπεριλάβουμε όλα τα στοιχεία που μας αποτελούν στην πιο τερματισμένη μορφή τους χωρίς να μας απασχολούν θέματα όπως: αυτό δεν μας κολλάει ή δεν είμαστε τέτοια μπάντα ή κατ’επέκταση αφού είμαστε τέτοια μπάντα, τα εκφραστικά μας μέσα είναι αυτά και τέρμα ή επίσης, αφού θέλουμε να κάνουμε αυτό, θα αφήσουμε το άλλο πίσω. Όχι, ότι μας άρεσε συνεχίζει να μας αρέσει, και ότι βρήκαμε στην πορεία θα προστεθεί! Επειδή όμως η πρόθεση από μόνη της, προφανώς και δεν αρκεί, ευτυχώς είχαμε και το υλικό αλλά και την εμπειρία επιτέλους για να το εκφράσουμε στο 100%. Όσον αφορά την πιο επιθετική κατεύθυνση του δίσκου σίγουρα την επιδιώξαμε γιατί θέλαμε να υπάρχει μια κλιμάκωση από τις προηγούμενες δουλειές μας και σίγουρα η πιο επιθετική εξέλιξη είναι σίγουρα και η πιο επιθυμητή, τουλάχιστον για μένα!
Το ότι τα κομμάτια ακούγονται πιο σκληρά από ποτέ, δεν έχει μειώσει το γεγονός ότι υπάρχει μελωδία στη μουσική σας, εκτός από grooves και ταχύτητα. Δυο παραδείγματα είναι τα “Under Blackened Skies” και “At The Shores”. Προσπαθείτε να ισορροπήσετε αυτά τα δυο στοιχεία ή βγαίνει φυσικά στη μουσική σας;
Θα έλεγα ότι μας βγαίνει φυσικά χωρίς να πολύ-εξεταζουμε το αν η πλάστιγγα γέρνει από την μεριά της μελωδίας ή της επιθετικότητας. Λόγω καταβολών τα θεωρούμε και τα δύο το ίδιο σημαντικά! Όσο για τα δύο κομμάτια που ανέφερες βρίσκονται στο εντελώς αντίθετο φάσμα το ένα από το άλλο, το “At the shores” είναι ο επίλογος του άλμπουμ, η ηρεμία μετά την καταιγίδα, η αποκλιμάκωση αν θες.. και σε έναν μεγάλο βαθμό θα το θεωρούσα μπαλάντα. Από την άλλη το “Under blackened skies” είναι ίσως από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια του “Theater Of War” γιατί περιέχει τα πιο επιθετικά αλλά και τα πιο μελωδικά σημεία του άλμπουμ.
Ποια είναι λοιπόν η κατάληξη της ιστορίας που ξεκίνησε με το “A Crimson Dawn”; Που αναφέρονται οι στίχοι του τελευταίου σας δίσκου και τι προσπαθείτε να περάσετε στον ακροατή με αυτούς;
Όντως, το “Theater Of War” ολοκληρώνει την ιστορία που αρχίσαμε με το πρώτο μας άλμπουμ φέρνοντας μας πίσω στην αρχή. Εκεί που στο “A Crimson Dawn” ξεκινήσαμε από τις ακτές της θάλασσας για το κυνήγι ενός χαμένου ήλιου, το “Theater Of War” μας φέρνει πίσω στην ίδια ακτή ίσα-ίσα για να προλάβουμε το ηλιοβασίλεμα! Όλοι οι στίχοι έχουν να κάνουν με τις απολυτότητες και το πώς τυφλώνουν τους ανθρώπους με το εκτυφλωτικό φως τους. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που ενώ έχει την δυνατότητα να ηγηθεί, επιλέγει να συμπορευτεί, να γίνει ένας “θνητός ήλιος” όπως αναφέρεται και στους στίχους, ένας ήλιος που δεν τυφλώνει αλλά οδηγεί και εμπνέει. Γιατί, και αυτό είναι η βασική ιδέα πίσω από όλο το concept, τίποτα δεν χάνεται μέχρι να ξεχαστεί. Και ότι μας εμπνέει αρκετά ώστε να κρατήσει ζωντανά μέσα μας κάποια πράγματα μπορεί και να μας οδηγήσει στο να τα ξαναβρούμε!
Δουλέψατε με τον Tue Madsen για την παραγωγή του “Theater Of War”. Από το αποτέλεσμα μπορεί κάποιος να δει ότι η δουλειά στο θέμα του ήχου είναι πολύ καλή. Πως ήταν η εμπειρία του να συνεργαστείτε με έναν τόσο καταξιωμένο μηχανικό ήχου;
Γαμάτη! Εκ του αποτελέσματος ήταν η καλύτερη ιδέα που είχαμε ποτέ! Πίστευα ότι είχαμε καλά τραγούδια αλλά θέλανε και την κατάλληλη παραγωγή για να αναδειχθούν. Οπότε έπρεπε να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα ως προς τον ήχο και ο Tue Madsen ήταν ίσως ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό λόγω της δουλειάς του με τους Heaven Shall Burn. Και όντως τον προσεγγίσαμε, το υλικό του άρεσε και πραγματικά το απογείωσε, οι προτάσεις του και το πως μεταφράζονταν στον ήχο ήταν απίστευτες! Ειλικρινά έκανε το άλμπουμ να ακούγεται ακριβώς όπως το φανταζόμουν όταν το έγραφα, και όσοι ασχολούνται με το άθλημα ξέρουν πόσο δύσκολο είναι το τελικό αποτέλεσμα να πλησιάζει την ιδέα που μπορεί να έχεις όταν τα κομμάτια είναι μόνο στο κεφάλι σου!
Υπάρχει κάτι που θα κάνατε διαφορετικά στο “Theater Of War”, είτε στο θέμα ήχου, συνθετικά ή ακόμη και στους στίχους;
Όχι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο! Ακόμα είμαστε 100% ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα σε βαθμό που το ακούμε και δεν το πιστεύουμε ότι είναι δικό μας ειδικά στον τομέα του ήχου! Τώρα συνθετικά ή στιχουργικά ρώτα μας πάλι σε μερικά χρόνια που θα έχουμε αποστασιοποιηθεί και μπορεί να βρούμε κάτι! Προς το παρών είναι ότι καλύτερο μπορούσαμε να δώσουμε!
Το εξώφυλλο είναι επίσης πολύ ωραίο και δεν συνηθίζεται να βλέπουμε εξώφυλλα ζωγραφισμένα με νερομπογιά. Πως φτάσατε σε αυτή την απόφαση και τι ακριβώς θέλετε να περάσετε με το εξώφυλλο αυτό;
Τα δύο προηγούμενα άλμπουμ μας είχανε πολύ απλά εξώφυλλα, λειτουργικά μεν αλλά απλά. Αυτήν την φορά λόγω του πόσο σίγουροι νιώθαμε για την ποιότητα του υλικού, κάτι που μας οδήγησε στο να κυνηγήσουμε την συνεργασία με τον Madsen, θέλαμε να το ντύσουμε και με ένα εξώφυλλο ανάλογης ποιότητας και γι’αυτό απευθύνθηκα στον φίλο μου Παναγιώτη Βλάμη που ήξερα ότι μπορούσε να φέρει εις πέρας την αποστολή! Και πραγματικά έφτιαξε ένα υπέροχο εξώφυλλο για τον δίσκο! Το θέμα του εξωφύλλου είναι παρμένο από τους στίχους του “At the shores” και συμβολίζει το τέλος της διαδρομής (οποιασδήποτε διαδρομής!) Μέσα από δυσκολίες και μάχες στην ακτή και την ελπίδα για κάτι καινούργιο που κρύβεται πάντα στην θάλασσα!
Πριν από λίγο καιρό παίξατε και στη συναυλία με τους Flotsam And Jetsam. Πως ήταν αυτή η εμπειρία; Δέχτηκε ο κόσμος που ήταν παρών το νέο υλικό;
Πολύ ωραία εμπειρία! Είχαμε αρκετό άγχος γιατί θα παίζαμε τον καινούργιο δίσκο για πρώτη φορά και με καινούργιο μέλος στην μπάντα, θα ήταν η πρώτη συναυλία του Πάνου μαζί μας. Αλλά τελικά πήγαν όλα καλά! Και τα τραγούδια του “Theater Of War” λειτούργησαν τέλεια στο σανίδι και η απόδοση, αν και υπήρχε άγχος όπως είπα, ήταν χωρίς λάθη και η προσθήκη δεύτερης κιθάρας δούλεψε τέλεια και συνολικά νομίζω ότι ήταν πολύ ωραία στιγμή για την μπάντα. Αυτό εισπράξαμε και από τον κόσμο και από αυτούς που μας είχαν ξαναδεί αλλά και όσους μας βλέπανε για πρώτη φορά!
Θα κάνετε κάποιες κινήσεις για να προωθήσετε το “Theater Of War” όσον αφορά συναυλίες και περιοδείες; Μπορείτε να μας αποκαλύψετε κάτι;
Πάντα είναι ο στόχος μας να παίζουμε όσες περισσότερες συναυλίες μπορούμε και σίγουρα θα το κυνηγήσουμε όσο μας επιτρέπουν οι συνθήκες και σε χρόνο και σε χρήμα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Μακάρι εδώ να είχα να αποκαλύψω και κάποιο μεγάλο σχέδιο για προώθηση του “Theater Of War” αλλά προς το παρών δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο!
Ο ήχος σας είναι κοντά σε αυτόν των Iced Earth, ενώ και ο Αλέξανδρος (φωνητικά) έχει μια χροιά που παραπέμπει στον Matt Barlow. Είναι κάτι το οποίο σίγουρα το έχετε ακούσει ξανά. Σας ενοχλεί αυτή η σύγκριση;
Οι Iced Earth είναι από τις πιο αγαπημένες μας μπάντες και οι δίσκοι τους στα 90’s είναι από τους βασικούς λόγους που ασχοληθήκαμε με την μουσική. Το έχουμε προφανώς ξανακούσει και δεν μας ενοχλεί, αντιθέτως μας τιμά, αν και σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι μπορούμε να συγκρίνουμε τις δουλειές μας με δίσκους σαν το “Stormrider” ή το “Burnt Offerings” ούτε κατά διάνοια!!! Αλλά από την άλλη επίσης, πιστεύω ότι σαν πυξίδα για κάποιον που δεν μας ξέρει είναι λίγο περιοριστικό και αποπροσανατολιστικό, γιατί δεν είναι η μοναδική επιρροή ή αναφορά που μπορεί να βρει στην μουσική μας και ειδικά στον καινούργιο δίσκο, ούτε καν η μεγαλύτερη πια! Αλλά είμαστε στην Ελλάδα, οι Iced Earth έχουν τόσο μεγάλη ιστορία εδώ οπότε ο παραλληλισμός είναι εύκολος. Ενώ σε κριτικές από το εξωτερικό από χώρες που οι δεν ήταν τόσο μεγάλοι οι Iced Earth δεν τους είναι τόσο προφανές ή τόσο αυτονόητο!
Πιστεύετε ότι η Ελληνική σκηνή έχει πλέον ανέβει σκαλοπάτια; Είμαστε στο 2016 και οι δίσκοι που έχουν κυκλοφορήσει Ελληνικά συγκροτήματα είναι πολύ καλοί. Έχουν οι Ελληνικές μπάντες την υποστήριξη που τους αξίζει και από τους οπαδούς αλλά και τα media και τους διοργανωτές συναυλιών;
Ναι, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό ναι! Λίγο στρατευμένα βέβαια, αλλά τι να κάνουμε πάντα το είχαμε αυτό. Δηλαδή βρίσκεις πιο εύκολα υποστήριξη αν είσαι κομμάτι σκηνής ή κινήματος, μουσικό ή αισθητικό! Αλλά το σημαντικότερο είναι αυτό που είπες στην αρχή της ερώτησης σου δηλαδή το ότι η Ελληνική σκηνή έχει ανέβει όντως σκαλοπάτια, και πάρα πολλά μάλιστα, και κάποιοι δίσκοι δεν είναι απλά καλοί αλλά κορυφαίοι σε παγκόσμιο επίπεδο! Γιατί αυτό μετράει και αυτό μένει στην τελική, τα τραγούδια!
Δεν θέλω να σας κουράζω πολύ. Συγχαρητήρια και πάλι για το “Theater Of War”. Αν έχω ξεχάσει να σας ρωτήσω κάτι, παρακαλώ προσθέστε το. Εύχομαι ότι καλύτερο και ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Δεν μας κουράζεις καθόλου και σε ευχαριστούμε για την πολύ ωραία συνέντευξη και νομίζω ότι τα καλύψαμε τα περισσότερα! Ευχαριστούμε όλους όσους έδειξαν ενδιαφέρων για το “Theater of War” και προσκαλούμε και τους υπόλοιπους να το τσεκάρουν, μπορεί να μην είναι ότι περιμένουν!
Follow the path across the desert… may it never end.
Μέλη:
Alexandros Papandreou – Φωνητικά
Akis Prasinikas – Μπάσο
Thanos K – Κιθάρες
Panos K – Κιθάρες
Links:
Facebook
Myspace
ReverbNation
YouTube
Δισκογραφία:
A Crimson Dawn – 2011
Hunt for the Sun – 2014
Theater of War – 2016
Συνέντευξη: Δημήτρης Σταύρος
