Η μίξη pop και rock μουσικής δεν αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο φαινόμενο πλέον καθώς είναι κάτι που αρκετοί καλλιτέχνες έχουν καταφέρει με αρκετή ευκολία αλλά και επιτυχία. Ευτυχώς οι Enemy Inside ανήκουν σε αυτή την κατηγορία μιας και οι κυκλοφορίες τους αποτελούν ιδανικό μίγμα των μουσικών αυτών επιρροών.
Ερχόμαστε λοιπόν στην δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά της μπάντας με τίτλο “Seven” που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και συνεχίζει επάξια να αναδεικνύει τα δυνατά σημεία της. Ωστόσο θα πρέπει να αναφέρω πως εκτός από την καλοδουλεμένη συνηθισμένη φόρμουλα, αυτή τη φορά πήγαν και λίγο παραπέρα εξελίσσοντας τον ήχο τους με την προσθήκη κάποιων growls αλλά και breakdowns.
Το άνοιγμα του δίσκου με το “Crystallize” μπορώ να πω πως δεν με ενθουσίασε αρκετά και θεωρώ πως είναι ένα από τα πιο βασικά κομμάτια του άλμπουμ, ωστόσο η ισορροπία επανήλθε στη συνέχεια με το “Alien” που μας έβαλε περισσότερο στην ατμόσφαιρα για την πορεία. Όμορφες μελωδίες, πιασάρικοι ρυθμοί και φυσικά τα υπέροχα φωνητικά της Nastassja είναι τα στοιχεία που ξεχωρίζουν καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Συνέχεια με το “Release Me” που συνεχίζει με την ίδια ατμόσφαιρα για να ακολουθήσει το “Break Through” όπου πέφτουν λίγο οι ρυθμοί με μια ήρεμη εισαγωγή που κλιμακώνεται σε full rock κομμάτι μέχρι το τέλος.
Ακολουθεί το “In My Blood”, κομμάτι που ξεχώρισα από την αρχή καθώς έχει απίστευτα δυναμικές μελωδίες, ειδικά στο σημείο του breakdown, όπου το headbanging είναι αναπόφευκτο. Μετά από αυτό το “Bulletproof” δεν είναι αρκετό για να ακολουθήσει αν και περιέχει ένα πολύ δυναμικό σόλο αλλά είναι καλή εισαγωγή για το ομότιτλο, “Seven”, το οποίο είναι αρκετά πιο σκοτεινό από τα υπόλοιπα κομμάτια και στο οποίο η Nastassja μας δίνει μία γεύση από τα growls της. “Black Butterfly” και η ώρα περνάει ευχάριστα ενώ το “Black And Gold” δεν μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και το ένιωσα σαν filler στο άλμπουμ.
Και τέλος, τα “Dynamite” και η διασκευή στο τραγούδι της Jennifer Paige, “Crush”, που αποτελεί ένα ιδιαίτερο αλλά όμορφο κλείσιμο μιας και η μπάντα έδωσε το δικό της στίγμα. Γενικά είναι ένα καλοδουλεμένο άλμπουμ και η μπάντα σίγουρα πήρε τον ήχο που είχε και τον πήγε ένα βήμα παραπέρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι φανερό πως έχουν ιδέες, πράγμα που αποδεικνύεται και από την ίδια τη θεματολογία του δίσκου και τολμούν να πειραματιστούν μουσικά και στιχουργικά. Αναμένουμε τα επόμενα!
7,5/10
Ελίζα Καπουράλου
elizakap1989@gmail.com
