Τους Ιταλούς Frozen Crown ενδεχομένως να τους γνωρίζετε σαν όνομα, καθώς λογικά όλο και κάποια διαφήμιση κάποιου εκ των video clip τους θα σας έχει πετάξει το Facebook ή το YouTube. Εάν πάλι δεν έχει τύχει, τότε να αναφέρουμε πως το κουιντέτο από το Μιλάνο έχει ήδη δυο άλμπουμ στο δυναμικό του, τα “The Fallen King” και “Crowned In Frost”. To “Winterbane” που κυκλοφορεί φέτος έρχεται για να προσπαθήσει να ταράξει τα νερά του πολύπαθου power metal και φυσικά τα καταφέρνει τόσο καλά όσο κάποιος που προσπαθεί να σφουγγαρίσει τη θάλασσα.
Πρώτη επαφή με τoυς Frozen Crown μέσω του “Winterbane” και γίνεται σύντομα αντιληπτό ότι η μπάντα το κατέχει το άθλημα. Και καλοί παίκτες είναι και ωραία παραγωγή έχει το άλμπουμ και τα κομμάτια είναι τίμια, όμως… Ο χώρος έχει κατακλυστεί από εργολαβικές κυκλοφορίες. Προσέξτε. Όχι κοινότυπες, διότι για power metal μιλάμε. Έχουν παιχτεί σχεδόν τα πάντα. Θα το όμως λέω μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Μπορείς να ξεχωρίσεις ακόμα παίζοντας αυτή τη μουσική εάν: α) παίζεις δίχως αύριο και βγάζεις την έντασή σου στον ακροατή, β) έχεις τραγουδιστή που τα δίνει όλα.
Οι Frozen Crown δεν κάνουν ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Η μουσική είναι τυπικό power metal με κάποιες συμφωνικές στιγμές, με αρκετά καλά όμως riffs, όπως αυτά του εναρκτήριου, νεοκλασικού “Embrace The Night”. Δανείζονται ιδέες από τους Dragonforce στο πιο γρήγορο κομμάτι του δίσκου “Far Beyond” και «καλπάζουν» σαν τους Iron Maiden στα “The Lone Stranger” και “The Water Dancer”. Δεν ακούγεται και τόσο κακό και πράγματι δεν είναι. Απλά είναι παραπάνω αδιάφορο του επιτρεπτού.
Όλα αυτά ντύνονται με τη φωνή της Giada Etro, μιας καλής τραγουδίστριας, η οποία έχω την εντύπωση ότι αν δεν ήταν σύντροφος του mastermind Federico Mondelli ίσως και να μη βρισκόταν σε αυτή τη θέση. Προφανώς η Etro έχει μια αρκετά τυπική, μάλλον περισσότερο pop φωνή, που σε καμία περίπτωση δε διαθέτει την απαραίτητη δύναμη για να δώσει έξτρα πόντους στις συνθέσεις όπως π.χ. η φοβερή Brittney Slayes των Unleash The Archers.
Στο τέλος αυτό που μένει από το “Winterbane” είναι πως πρόκειται για μια δουλειά καταδικασμένη στο απλά ΟΚ. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ο δίσκος που θες να αγοράσεις οπωσδήποτε. Δεν είναι επίσης ο δίσκος που θα επιλέξεις να stream-άρεις ολημερίς και ολονυχτίς. Αν τύχει και τον πετύχεις θα περάσεις σχετικά ευχάριστα ακούγοντας τον αλλά δε θα δακρύσεις και από τη συγκίνηση. Το θέμα είναι όμως: θα καταφέρει να σε προκαλέσει στο να φτάσεις να πατήσεις το play; Μάλλον δε νοιάζει τους Frozen Crown ίσως και τόσο πολύ.
Υ.Γ.: Υπάρχει επίσης μια διασκευή στο έπος “Night Crawler” των Judas Priest, η οποία καλυτέρα να παραμείνει ασχολίαστη.
5/10
Βασίλης Μπατίλας
vasilis_vd@hotmail.com
