Οι Greedy Capitalist είναι μια μπάντα που ιδρύθηκε το 2017 στην Ελλάδα, αλλά πλέον εδρεύει στο Μεξικό. Το “Radical Denunciations” αποτελεί το ντεμπούτο album τους και περιέχει οκτώ κομμάτια. Το ύφος τους είναι ακραίο και περιγράφεται σαν death/thrash με groove χαρακτηριστικά. Φαίνεται πως η μπάντα παρά την μετακίνηση της στο εξωτερικό, διατηρεί τις συνδέσεις της με την Ελλάδα, κυκλοφορώντας το πρώτο της album με την Sleaszy Rider, όπως έκανε δηλαδή και στο πρώτο της EP “Filthy Tenacities” με το οποίο μας συστήθηκε.
Το “Radical Denunciations” ξεκινά με εισαγωγή από πανικόβλητο πλήθος και σύντομα κατάλαβα το γιατί. Έτσι, στο ομώνυμο με το album πρώτο κομμάτι τους ορμούν χωρίς να χάσουν στιγμή αγριότητας και ξεκαθαρίζοντας το death/thrash ύφος που προανέφερα. Στο δεύτερο, “Zero Prospect” τα solos ανανεώνουν την επιθετικότητα του κομματιού, ενώ προσδίδουν ζωντάνια και μελωδικότητα. Η ένταση του ήταν διαρκής και με ταρακούνησε. Στο επόμενο “Armed Against” κυριάρχησαν τα πιο ακραία death στοιχεία της μπάντας, τόσο στο ρυθμό των τυμπάνων με αρκετό ταμπούρο, αλλά και στα ακραία φωνητικά. Στη μέση του κομματιού υπήρξε παύση με ανάδειξη solo σε ήπιο αρχικά και μετά έντονο ρυθμό, για να διατηρηθεί η αγριότητα και μετά το solo, στη συνέχεια του στα επόμενα μέρη. Ωραίο τελείωμα.
Η όλο και αναπτυσσόμενη αγριότητα της μπάντας στα τρία πρώτα κομμάτια, έρχεται σε τέλμα με την είσοδο του τέταρτου “All Is Gone”. Πρόκειται για μια μπαλάντα με βαρύ ήχο και μελαγχολικό ύφος. Τα σφυρίγματα της κιθάρας με άγγιξαν ιδιαίτερα παρά τα ενδιαφέροντα καθαρά φωνητικά. Το album συνέχισε σε έντονους ρυθμούς έπειτα, μέχρι και το κλείσιμο. Την παράσταση έκλεψε το έβδομο “The Deluge” που είχε groove διάθεση, χωρίς να χάνει την thrash εκρηκτικότητα της μπάντας. Στο συγκεκριμένο κομμάτι υπήρχε στην εισαγωγή και ηχητικό απόσπασμα από άντρα να ουρλιάζει, χαρίζοντας στον ήχο μια ταιριαστή τρομακτική διάθεση.
Το υλικό ήταν καλοδουλεμένο και αποτυπώθηκαν εξίσου οι δυνατότητες της μπάντας. Θα ήθελα κάτι να ξεχωρίζει στις συνθέσεις περισσότερο, όπως οι εναλλαγές από ακραία φωνητικά σε καθαρά, που άκουσα στο “Deconstructive Disobedience” και στο “The Deluge” και περισσότερη μελωδικότητα στη βασική κιθάρα και όχι μόνο στο solo. Μου άρεσε η κινητικότητα της μπάντας και οι δομές των τραγουδιών και δεν με κούρασε το ακραίο της ύφος. Υπήρχε φαντασία και ποικιλία στον ήχο από όλα τα όργανα, αλλά θεωρώ ότι ακόμα ωριμάζουν σαν σύνολο και έχουν να δώσουν καλύτερα αποτελέσματα στο μέλλον. Το τελείωμα του album, το οποίο είχε πιο groove τεχνικές, θεωρώ ότι ήταν πιο ταιριαστό για τους Greedy Capitalist. Το “Radical Denunciations” ήταν μια πολύ καλή και εύστοχη πρώτη αποτύπωση του ήχου της μπάντας και καλό είναι να του ρίξετε μια ματιά.
7,5/10
Νίκος Καρβουνόπουλος
[email protected]
