Έκτο studio album για τους Αυστραλούς Ilium, με μία σημαντική αλλαγή. Μετά από 5 χρόνια πίσω από το μικρόφωνο ο Mike DiMeo(ex-Riot, ex-Masterplan) δίνει τη θέση του στον Lance King(ex-Pyramaze). Ο δίσκος ξεκινάει με το πολύ δυνατό, ομώνυμο τραγούδι My Misanthropia και κλείνει το μάτι για το τι θα επακολουθήσει. Μία γρήγορη εισαγωγή με αρκετές αλλαγές σε mid και ξανά fast temp, που κρατάει το ενδιαφέρον. Στη συνέχεια το κομμάτι Quetzalcoatl και μας λέει την ιστορία του φτερωτού ερπετού από την μυθολογία των Αζτέκων. Με λίγο πιο 80’s διάθεση και με τα πλήκτρα να κυριαρχούν. Και πάμε στο Penny Black, που είναι και το αγαπημένο μου του δίσκου. 1000% power, πιο κοντά στον ευρωπαϊκό ήχο με τα drums να βαράνε αλύπητα. Το κομμάτι θυμίζει κάτι απo Gamma Ray και Heaven’s Gate. Κάτι που παρατήρησα και θεωρώ πολύ καλό είναι ότι κάθε κομμάτι έχει, μέσα στο γενικό στυλ των Ilium, την δική του ταυτότητα και δύσκολα θα βρεις κάτι να επαναλαμβάνετε. Ο δίσκος, αν και κάνει μία μικρή κοιλιά στη μέση, είναι μία πολύ καλή power κυκλοφορία.
8/10
Λία Δαβράδου
