Κατά μεριά Καναδά πάμε αυτή την φορά όπου συναντάμε τους Haiduk. Τρίτη κυκλοφορία για το γκρουπ ή πιο σωστά για τον Luka Milojica όπου οι Haiduk είναι το solo project του. Δεν ξέρω αν το κάνει σκόπιμα, αλλά η κάθε κυκλοφορία του είναι με διαφορά τριών χρόνων. Τα μέλη του συγκροτήματος βασικά δεν υπάρχουν, οι Haiduk είναι αποκλειστικά ο Luka Milojica όπου παίζει όλα τα όργανα μόνος του, όπως κάνει και τα ελάχιστα φωνητικά που υπάρχουν στο δίσκο.
Γενικά όταν βλέπω το λεγόμενο “one man band” από την μία χαίρομαι μιας και το να κάνεις ένα τέτοιο εγχείρημα σημαίνει ότι έχεις και την τεχνογνωσία, το ταλέντο αλλά και την έμπνευση που δεν θέλεις να την περιορίσεις. Από την άλλη… φοβάμαι το αποτέλεσμα πολύ. Πολλές φορές αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που νιώθουμε δεν υλοποιείται όπως θα θέλαμε και το χειρότερο είναι ότι δεν το καταλαβαίνουμε. Δυστυχώς τέτοια περίπτωση είναι και το “Exomancer”. Δίσκος που ενώ παρουσιάζεται σαν death / black metal ουσιαστικά είναι instrumental. Τα φωνητικά είναι ελάχιστα στον δίσκο όπου από την άσχημη παραγωγή / ήχο που έχει το CD περνάνε απαρατήρητα και συνθέσεις που επαναλαμβάνονται.
Ο ήχος αισθητικά είναι κοντά σε Hypocrisy. Καλές ιδέες υπάρχουν, όπως και το “Blood Ripple” θεωρώ ότι είναι από τα καλά κομμάτια του δίσκου αλλά ο ήχος είναι τόσο άσχημος που όλο το αποτέλεσμα καταντάει τρομερά κουραστικό. Σέβομαι ότι είναι μια προσπάθεια ενός μόνο ατόμου και πόσο που δεν υποστηρίζεται από κάποια εταιρεία, αλλά το να μην έχεις σωστό ήχο είναι κάτι που δεν συγχωρείται, μάλλον πιο σωστά ο άσχημος ήχος δεν συγχωρεί. Σου καταστρέφει όσο και εξαίσιο να είναι το αποτέλεσμα σου, ελπίζω την επόμενη φορά να ακούσουμε κάτι καλύτερο.
3/10
Δημήτρης Εμμανουήλ
[email protected]
