Αρχικά πρέπει να πω ότι η μεταγραφή του σχήματος από μια “all-around-roster” εταιρεία (βλ. Massacre Records) σε μια εταιρία αμιγώς ακραίου ήχου (βλ. Agonia Records), ήταν από μόνο του μια έκπληξη όταν αυτοί υπέγραψαν εκεί. Αλλά ας πάμε να δούμε τα πράγματα πως έχουν σε αυτήν εδώ την κυκλοφορία.
Όσοι από εσάς δεν γνωρίζετε το Αμερικανικό αυτό σχήμα, θα σας πω ότι οι Halcyon Way αποτελούν ίσως ένα από τα καλύτερα δείγματα του progressive metal στις μέρες μας. Παρακολουθώ την μπάντα από την κυκλοφορία του “Building The Towers” (2010), του δεύτερου δίσκου του σχήματος, με το οποίο και είχα πάθει την πλάκα μου για να έρθει το προ τριετίας “Conquer” να με στείλει αδιάβαστο! Το εν λόγω άλμπουμ είχε την ικανότητά να συνδυάζει το παλιό με το νέο, το παραδοσιακό με το βαρύ ήχο. Κάτι το οποίο συνεχίζει να συμβαίνει και στο “Bloody But Unbowed”, αφού το σχήμα επιδέξια προσθέτει ακόμα περισσότερα στοιχεία στο “μείγμα” της μουσικής του. Παρακάτω σας τα εξηγώ όλα.
Ακούγοντας κανείς το σχήμα, θα μπορέσει να βρει αναφορές από τους Megadeth και τους Dream Theater στους Testament και ακόμα και τους Chimaira, κάτι που τους κάνει πραγματικά ιδιαίτερους. Όπως και στο “Conquer”, υπάρχει μια συγκλονιστική, πραγματικά, επιθετικότητα που αναμφισβήτητα φέρει μια μοντέρνα αισθητική, η οποία όμως πηγάζει κατά βάση στο power metal. Το σχήμα συχνά πυκνά παρεμβάλλετε από διαφορετικά ερεθίσματα άλλωστε στη μουσική του, κάτι το οποίο είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπιστεί από τον εκάστοτε ακροατή ακούγοντας το δίσκο. Με τις επιρροές, είναι εύκολο να βρείτε μερικές ευχάριστες στιγμές μέσα σε κάθε κομμάτι. Από το old-school ύμνο του “Blame” [με τρομερό video clip] στο σύγχρονο, γεμάτο χρήση ηλεκτρονικών στοιχείων death metal riffing του “Slaves To Silicon” [το lyric video του δίσκου] και το ακραίο death metal (κατά βάση) γεμάτο μελωδίες “Superpredator”, υπάρχουν πολλοί λόγοι να παραμείνετε “κολλημένοι” καθώς το άλμπουμ εξελίσσεται και σας τραβά στην δύνη του. Ακόμα και το “Desolate” που κλείνει το δίσκο είναι μια εξαιρετική κομματάρα. Αν θες να ακούσεις από την άλλη σολάρες, πατάς το “The Church Of Me”, στο οποίο θα βρεις και μια εξαιρετική μπασογραμμή να σε κερδίζει.
Υπάρχουν λόγοι πολύ ιδιαίτεροι που κάνουν όμως το “Bloody But Unbowed” να θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να μπει στο προσωπικό μου TOP-20 για φέτος. Αυτοί πρέπει να αναφερθούν. Η “The Nailhead Choir” αποτελούμενη από τους κυρίους Todd LaTorre (Queensryche), Matt Barlow (Ashes Of Ares/ex–Iced Earth), Ben Huggins (Galactic Cowboys), Sean Peck (Cage/Denner–Shermann), Troy Norr (THEM), Norm Skinner (Niviane), Sean Shields (ex–Halcyon Way) αλλά και από τον νυν frontman του σχήματος, Steve Braun, ο οποίος είναι καταιγιστικός σε όλο το δίσκο, έχουν δώσει άλλον τόνο με τα δεύτερα φωνητικά στο δίσκο ενώ πολύ ωραία προσθήκη αποτελούν τα gospel φωνητικά της S. Turner (aka Babe Animal). Ως guest στο δίσκο εμφανίζεται και ο Jonah Weingarten των Pyramaze παίζοντας πλήκτρα.
Για το τέλος αποτείνω τα σέβη μου στον Travis Smith (Opeth, Overkill, Death, Iced Earth) για το εκπληκτικό εξώφυλλο και ακόμα μεγαλύτερα σέβη στον Mark Lewis (Whitechapel, Trivium, Bad Wolves, Death Angel), τον άνθρωπο που ήταν πίσω από την κονσόλα και η μίξη και το master του ανθρώπου, τα οποία μονάχα ως σεμιναριακά μπορούν να χαρακτηριστούν από εμένα.
Κάντε χάρη στον εαυτό σας και αποκτήστε το άλμπουμ αυτό. Θα πάθετε την πλάκα σας! Η καλύτερη στιγμή των Halcyon Way μέχρι σήμερα.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
