Πέμπτη δισκογραφική δουλειά για το αυστριακό post-black metal ντουέτο μετά το “Arson” του 2018. Αλλά και δέκατη πέμπτη να ήταν, η αντιπάθεια μου για το συγκεκριμένο είδος είναι λίγο πολύ γνωστή και αυτή εδώ η κυκλοφορία δεν αποτελεί εξαίρεση, παρά τις περγαμηνές του συγκροτήματος.
Σύμφωνα με τις αντίστοιχες δοξασίες, ο “Mӕre” είναι ένας δαίμονας που επισκέπτεται τους ανθρώπους στον ύπνο τους, κάθεται πάνω στο στήθος τους και τους προκαλεί υπνική άπνοια σε βαθμό πνιγμού. Αρκετά ταιριαστό θέμα με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο δίσκος και την κλειστοφοβικότητα που αποπνέουν οι post-black metal δουλειές εν γένει.
Σας αρέσει το blackgaze και τα συγγενή υποϊδιώματα; Εξαιρετικά, αναμένεται κατά πάσα πιθανότητα να απολαύσετε το “Mӕre”, όσο απολαύσατε και τους υπόλοιπους δίσκους του συγκροτήματος. Δε σας αρέσει το blackgaze και τα συγγενή υποϊδιώματα; Αυτός ο δίσκος δεν πρόκειται να σας αλλάξει γνώμη.
Η παραγωγή είναι καλή, τα φωνητικά όσο εκνευριστικά (ή ελκυστικά, ανάλογα σε ποια κατηγορία ανήκετε) περιμένει κανείς, οι μελωδίες μονότονες σε βαθμό ναρκοληψίας (συγγνώμη, πολύ ατμοσφαιρικές και σκοτεινές εννοούσα) και ο ήχος στα τύμπανα κάτι που ανεξάρτητα το μουσικό στρατόπεδο στο οποίο ανήκετε, δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί μέσα στη μέρα σας. Ή τη νύχτα σας.
Ο δίσκος περιέχει δέκα κομμάτια, η πλειοψηφία των οποίων ξεπερνά τα επτά λεπτά, οπότε αν θέλετε να κάνετε καψόνια σε κάποιον που δεν την παλεύει με το είδος, βρήκατε τον τέλειο τρόπο. Πέρα από την πλάκα, ο δίσκος περιέχει ορισμένα πολύ ωραία riffs και όσο προσεγμένη δουλειά μπορεί να βάλει κανείς στο συνθετικό κομμάτι και στις ενορχηστρώσεις. Όντας αντιπροσωπευτικότατος για το ύφος στο οποίο κινείται, η ακρόασή του δεν παύει να αποτελεί μια επίπονη διαδικασία για τους μη θετικά προσκείμενους σε αυτό.
Φανταστείτε έναν άνθρωπο που δε γουστάρει καθόλου doom να προσπαθεί να ακούσει ολόκληρο δίσκο των Velnias ή οποιονδήποτε με στοιχειώδες γούστο να προσπαθεί να ακούσει ό,τι έχουν βγάλει οι Lacuna Coil από το “Karmacode” κι ύστερα. Καταλαβαίνουμε αγαπητοί μου φίλοι, πόσο δύσκολες στιγμές πέρασα. Δεδομένου όμως ότι υπάρχει σημαντική μερίδα κόσμου που τα πλήκτρα στο “Song To Say Goodbye” (διασκευή σε Placebo) έχουν να τους πουν πολλά περισσότερα από ότι πρόκειται να πουν ποτέ σε εμένα, η βαθμολογία είναι ανάλογη.
7/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com
