Μετά από τέσσερα χρόνια από όταν κυκλοφόρησε το πρώτο full length album της μπάντας και τρία χρόνια μετά από ένα split, οι Πολωνοί Hegemone παρουσιάζουν τη δεύτερη κυκλοφορία της καριέρας τους με τον τίτλο “We Disappear”.
Σε μουσικό επίπεδο, οι Πολωνοί κινούνται σε ήχους sludge, black, post-metal. Σκοτεινός και βαρύς ο ήχος τους, με growls post φωνητικά που εκφράζουν απελπισία, δυνατά black κιθαριστικά riffs, όπως η έναρξη του “Fracture”, blast beats και ένα αρκετά βαρύ μπάσο, distorted κιθάρες, μελαγχολικά και ταυτόχρονα λυρικά περάσματα με drums. Ο ήχος τους επίσης διακρίνεται από αρκετές εναλλαγές, καθώς από τη μία είναι αρκετά αργός και εκφραστικός και από την άλλη ενέχει αρκετά βίαια ξεσπάσματα. Το “Raising Barrows” θα μπορούσε να υποστηριχθεί πως είναι το κομμάτι εκείνο του δίσκου που συνδυάζει άψογα όλα τα παραπάνω στοιχεία και για αυτό ξεχωρίζει. Κάπου στο δίσκο μπορεί κανείς να διακρίνει και λίγο πιο ambient χαρακτηριστικά, όπως στο “Π”, και ιδίως στην έναρξη του “Хан Тәңірі”, το οποίο επίσης ενέχει και αρκετά πιο αιθέρια post στοιχεία. Σε αυτό συμβάλει και η συμμετοχή της Karolina Sawicka προς το τέλος του κομματιού. Γενικά, τα τρία τελευταία κομμάτια του δίσκου κινούνται περισσότερο σε χώρους post-black και ψυχεδελικού ατμοσφαιρικού black σε σύγκριση με το πρώτο μισό του δίσκου, που τείνει περισσότερο προς τον sludge, black ήχο. Η καλή παραγωγή συμβάλλει στον καθαρό ήχο και στην ατμόσφαιρα που θέλουν οι Hegemone να μεταδώσουν: μία ατμόσφαιρα προπάντων σκοτεινή και σε δεύτερο επίπεδο μελαγχολική και συναισθηματική.
Συνολικά, οι Πολωνοί Hegemone προσφέρουν έξι συνθέσεις που χωρίς να είναι καινοτόμες και πρωτοποριακές, καταφέρνουν να ταξιδέψουν τον ακροατή, χωρίς να χρειάζεται και ιδιαίτερη προσπάθεια στην κατανόηση αυτών των συνθέσεων από μέρους του. Πρόκειται για μία αρκετά καλή κυκλοφορία, η οποία μουσικά δεν αποκλίνει από το ύφος και τη μουσική ταυτότητα της μπάντας και η οποία αξίζει την ακρόαση των φίλων αυτού του είδους.
7/10
Αλίκη Μαξούτογλου
[email protected]
