Επόμενη στάση συνεντεύξεων, Illusory. Περιμέναμε 3 χρόνια για να ακούσουμε καινούργιο υλικό από την μπάντα, και τα παιδιά δεν μας απογοήτευσαν με το “Polysyllabic”. Η εξέλιξη τους είναι δεδομένη και το μέλλον τους ανήκει. Όλα τα μέλη της μπάντας μας απάντησαν με περίσσια όρεξη και πληροφορίες σε ότι αφορά το “Polysyllabic” αλλά και τους Illusory. Μας είπαν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα… enjoy.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας να απαντήσετε στις ερωτήσεις μου. Θα ήθελα κατά πρώτο λόγο να μας αν είστε ευχαριστημένοι με το “Polysyllabic” και σε πιο βαθμό πιστεύετε ότι σας έχει ολοκληρώσει σαν μουσικούς;
Κώστας: Εμείς ευχαριστούμε για τη στήριξη και για το βήμα που μας δίνετε, ώστε να μιλήσουμε για το δεύτερο «παιδί» μας.
Το “Polysyllabic”, όπως και κάθε άλμπουμ, φωτογραφίζει μία συγκεκριμένη δημιουργική περίοδο. Ξεκινήσαμε με τις πρώτες ηχογραφήσεις των τυμπάνων την επομένη της κυκλοφορίας του “The Ivory Tower” και όλη την περίοδο που μεσολάβησε ήμαστε στο στούντιο δουλεύοντας συνεχώς πάνω στις ιδέες μας, προτείνοντας, προσθέτοντας, αφαιρώντας και αλλάζοντας. Ενορχηστρώσαμε, ψάξαμε τους στίχους μας και ασχοληθήκαμε με τα εικαστικά του άλμπουμ και την κατεύθυνση της παραγωγής. Για το συγκεκριμένη διάστημα λοιπόν είμαστε πολύ ευχαριστημένοι Όσο για την ολοκλήρωσή μας σαν μουσικοί, το ίδιο το άλμπουμ μας βοήθησε πολύ να εξελιχθούμε, ο καθένας στο όργανό του, ανακαλύπτοντας νέα πράγματα και βελτιώνοντας ό,τι τον κρατούσε πίσω.
Ποια είναι η ανταπόκριση που έχετε μέχρι στιγμής από φίλους, οπαδούς αλλά και τα media για την τελευταία σας κυκλοφορία;
Γιώργος Π: Η ανταπόκριση από τον κόσμο και τα media είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική Το καλό με το “Polysyllabic” είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, από τους οποίους είχαμε ανταπόκριση, είχαν διαφορετική επιλογή όσον αφορά τα κομμάτια που ξεχώρισαν από το άλμπουμ. Αυτό μας δείχνει ότι το απολαμβάνουν και το εκλαμβάνουν διαφορετικά ο καθένας. Κάτι τέτοιο για εμάς είναι δείγμα ότι έχουμε κάνει καλή δουλειά.
Σας πήρε σχεδόν τρία χρόνια για να κυκλοφορήσετε το “Polysyllabic”, υπήρχε κάποιος ειδικός παράγοντας που σας έκανε να καθυστερήσετε τόσο;
Dee: Ο σκοπός μας ήταν μέσα σε ενάμιση χρόνο να έχουμε έτοιμο το “Polysyllabic”, ούτως ή άλλως, πριν τη κυκλοφορία του ντεμπούτου μας, “The Ivory Tower”, είχαμε ήδη σε προ-παραγωγή οκτώ τραγούδια για το δεύτερο album. Μέχρι τα μέσα του 2014 είχαμε έτοιμα άλλα δέκα.
Η επιλογή μέσα από τόσα έτοιμα κομμάτια ήταν μια πολύ ευχάριστη σπαζοκεφαλιά, αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα. Ο λόγος που βγήκαμε έξω από τα πλάνα μας; Μερικά από τα κακώς κείμενα που συνέβαιναν με την πρώτη μας εταιρία. Βλέπεις περιμέναμε, βάσει δικής της προτροπής και υπόσχεσης, να παίξουμε μια σειρά από Live προκειμένου, όπως είναι λογικό, να προωθήσουμε το “The Ivory Tower” όπως του έπρεπε. Εδώ να επισημάνω ότι οι κριτικές για το ντεμπούτο μας ήταν φανταστικές και από τα έντυπα αλλά και από τα διαδικτυακά περιοδικά, εντός και εκτός Ελλάδας. Τα Live λοιπόν αυτά τα περιμέναμε έναν ολόκληρο χρόνο, κάνοντας πρόβες και προετοιμάζοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.. μα δεν ήρθαν ποτέ. Όταν αποφασίσαμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας έπρεπε επίσης να αποφασίσουμε το πιο σωστό. Να αφήσουμε το “The Ivory Tower” χωρίς ούτε ένα Live, έτσι ώστε να μην αργήσει το “Polysyllabic” ή να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να προωθήσουμε το ντεμπούτο μας, ως έπρεπε και το δεύτερο album μας να καθυστερήσει; Είμαι σίγουρος λοιπόν ότι επιλέξαμε το ορθό! Δώσαμε για ένα χρόνο μια σειρά από Live σε Αθήνα και άλλες πόλεις της χώρας, προωθώντας έστω και αργά το πρώτο μας album και νιώσαμε πολύ καλά για αυτό. Το χρωστούσαμε στους εαυτούς μας και στη δουλειά μας!
Αυτή η 3-χρονη απουσία ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο δίσκος ήταν τόσο πλούσιος σε χρονική διάρκεια; Μια ώρα και 12 λεπτά είναι σίγουρα ένας δίσκος που αν μη τι άλλο είναι μεγάλος. Η μήπως ακόμη και σε έναν χρόνο να γράφατε το δίσκο, πάλι την ίδια διάρκεια θα είχαμε;
Γιώργος Π: Φυσικά και δεν ήταν αυτός ο λόγος. Όταν γράφουμε μουσική δεν κοιτάμε το χρόνο που διαρκεί κάθε τραγούδι. Μόλις ολοκληρωθεί η σύνθεση και η ενορχήστρωση είναι αυτή που μας αρέσει, το τραγούδι γράφεται για το εκάστοτε album. Ενημερωτικά, υπήρξαν άλλα 4-5 που έμειναν εκτός.
Νικήτας: Εγώ δεν θα το χαρακτήριζα απουσία. Τα τρία χρόνια αυτά παίζουν ρολό στα τεχνικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά του δίσκου και όχι στη διάρκεια. Πιθανότατα η διάρκεια να παρέμενε η ιδία ακόμα κι αν στη διάθεση μας είχαμε μόνο ένα χρόνο.
Οι επιρροές της μπάντας είναι εμφανείς και περιλαμβάνουν κυρίως ονόματα σαν τους Judas Priest, Accept και Saxon. Με μεγάλη μου χαρά όμως παρατήρησα ότι οι ILLUSORY δεν σταματούν εκεί στο “Polysyllabic”. Παρατήρησα αρκετές αναφορές σε Savatage και ίσως στους Queensryche, ενώ στιγμές σαν το “Dreamshade” είναι σαν να έχουν βγει από την ατμόσφαιρα του “Streets” των Savatage. Ήταν εύκολη για εσάς η τοποθέτηση αυτών των επιρροών στην μουσική σας και η μίξη τους;
Dee: Πάντα μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το πως μπορείς να ακουστείς σε κάποιον ακροατή και τι μπορεί να του θυμίσεις. Μα ομολογώ ότι πρώτη φορά κάποιος ακούει σε εμάς μπάντες όπως οι Judas Priest, οι Accept και οι Saxon. Βεβαίως σέβομαι την άποψή σου στο έπακρο. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω εδώ είναι ότι αυτές οι τεράστιες μπάντες δεν είναι ανάμεσα σε εκείνες που αποτελούν μουσική επιρροή για τους ILLUSORY. Όσον αφορά τη δεύτερή σου παρατήρηση, τη θεωρώ πολύ εύστοχη, μιας και οι Savatage, αλλά και οι Queensryche, αποτελούν μέρος των επιρροών μας.
Οι επιρροές μας είναι αρκετές μα ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα να τις εντάξουμε στην ταυτότητα της μπάντας. Και στον πρώτο δίσκο μπορείς να ακούσεις ίδια στοιχεία. Και στον επόμενο το ίδιο θα συμβεί. Είμαστε πολλά χρόνια μπάντα και σίγουρα έχουμε τη δική μας ταυτότητα. Σίγουρα θυμίζουμε πολλά, όλες οι μπάντες θυμίζουν κάτι, αυτό είναι γνωστό. Όμως, μπορεί να μας δωθεί ακόμα και ένα γνωστό, κλασσικό, κομμάτι για διασκευή και αυτός που ξέρει καλά τη μπάντα μας να ακούσει ξεκάθαρα την ταυτότητά της.
Γρηγόρης: Θεωρώ πως δεν υπάρχει δύσκολο ή εύκολο στο να συνθέσεις κάτι, είναι καθαρά στο να το έχεις μέσα σου πιστεύω. Άσχετα από τις επιρροές μας (ξεχωριστά του καθενός στη μπάντα), προσπαθούμε να τροποποιούμε κάθε ιδέα που έχουμε ώστε να είναι πιο πλούσια και προφανώς να μην είναι copy – paste από τις επιρροές μας. Γενικά πάντως δεν είχαμε δυσκολίες στη σύνθεση των κομματιών και στη μίξη των επιρροών μας, σίγουρα χρειαστήκαμε μπόλικο χρόνο και δουλειά για αυτό που φτιάξαμε… Όταν όμως γράφεις μουσική με αγάπη και πώρωση, δεν μπορεί τίποτε πραγματικά να σε δυσκολέψει!
Πως προέκυψε η συνεργασία με την χορωδία Voice Box; Ποια ήταν η ιδέα πίσω από την χρησιμοποίηση του χορωδιακού τραγουδιού;
Dee: Λίγο πριν αρχίσουν οι ηχογραφήσεις για το “Polysyllabic”, η μπάντα μας συμμετείχε στο Live αφιέρωμα για την πολύ γνωστή τηλεοπτική σειρά “Sons Of Anarchy”. Εκεί γνώρισα τη Μαργαρίτα Παπαδημητρίου, η οποία είναι ο ιθύνων νους των Voice Box. Ψάχναμε με τη μπάντα από καιρό μια χορωδία για το “Dreamshade” και όταν άκουσα τους Voice Box αυτομάτως τελείωσε και το ψάξιμο. Το trivia πίσω από το “Dreamshade” είναι το ακόλουθο… Την περίοδο της προ-παραγωγής είχαμε συνθέσει τα χορωδιακά μέρη για την εισαγωγή και το τέλος του κομματιού, αλλά όχι και για το σημείο στη μέση. Αυτό το σημείο εμπεριείχε ένα κιθαριστικό θέμα, το οποίο δεν άρεσε στο νέο μας κιθαρίστα, το Γρηγόρη. Έτσι λοιπόν του είχα πει να το αφήσουμε ανοιχτό και ίσως να έπαιζαν ένα θέμα τα πλήκτρα εκεί.
Όταν άκουσα τους Voice Box, το ίδιο βράδυ, γυρίζοντας σπίτι μου, συνέθεσα τις φωνητικές γραμμές για το σημείο στη μέση του κομματιού. Όταν βρήκα δε και το ποίημα του Alfred Lord Tennyson και το πόσο ταίριαζε με τους στίχους ανατρίχιασα. Χαίρομαι πολύ που το κομμάτι αυτό χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από δημοσιογράφους, φίλους και οπαδούς των ILLUSORY.
Είναι εμφανές ότι η μπάντα θέλει να εξελιχθεί και δεν θέλει να περπατήσει σε έναν σίγουρο δρόμο. Η επιλογή του “Odd-Y-Sea” για lyric video, έγινε με αυτό το σκοπό; Δηλαδή να μας προετοιμάσει για τα καινούργια στοιχεία στη μουσική σας;
Κώστας: Το “Odd-Y-Sea” είναι από τα κομμάτια που μας ήλθαν αυτόματα στο νου, όταν σκεφτόμασταν για το πρώτο video. Ο τρόπος που καλπάζει, η γέφυρα στη μέση, το ρεφρέν μέσα σε ένα άλλο ρεφρέν… Οι στίχοι ακόμα-ακόμα, που προσεγγίζουν το θέμα από άλλη σκοπιά. Το διαλέξαμε γιατί θεωρήσαμε ότι αντιπροσωπεύει μέρος της νέας μουσικής μας πρότασης.
Η εξέλιξη μας απασχολεί, εννοείται αυτό, τα τραγούδια μας όμως δεν γράφονται με γνώμονα αυτό και – κατά τη γνώμη μου πάντα – καλώς δεν γράφονται έτσι. Γράφουμε με σκοπό να φτιάξουμε κάτι που δεν θα ακούγεται σαν «λέξεις με μουσική» αλλά σαν ένα ολοκληρωμένο θέμα, σαν ένα πραγματικό τραγούδι. Βάζουμε το κομμάτι πάνω από εμάς, πάνω από κάθε τι. Αυτό είναι που στέλνουμε «προς τα έξω», από εκεί περιμένουμε την αποδοχή.
Νικήτας: Να προσθέσω ότι είναι ένας πολύ ευχάριστος πονοκέφαλος να πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα σε καλά τραγούδια για το ποιο θα γίνει lyric video ή video clip. Το “Odd-Y-Sea”, κατά την άποψή μου, είναι ένα από τα δυνατά τραγούδια του δίσκου μας και εμπεριέχει τη μουσική του ταυτότητα.
Το “Polysyllabic” είναι concept σαν το “The Ivory Tower” ή στιχουργικά πλέον η μπάντα είναι πιο ελεύθερη; Τι πραγματεύεται η μπάντα στην τελευταία της δουλειά, στιχουργικά;
Γιώργος Κ: Όχι, το “Polysyllabic” δεν είναι concept δίσκος όπως ο “The Ivory Tower”, υπάρχει όμως το κομμάτι “Polysyllabic Thoughts”, το οποίο αναφέρεται για ακόμα μια φορά στο Steven Towers, τον κεντρικό χαρακτήρα από το concept του πρώτου μας δίσκου. Έχουμε αποφασίσει σε κάθε δίσκο μας να γράφουμε έστω και ένα τραγούδι, το οποίο θα αναφέρεται σε αυτόν και τη συνέχεια της ιστορίας του. Στο “Polysyllabic” είμαστε όντως πιο ελεύθεροι στιχουργικά και τα τραγούδια μας αναφέρονται σε διάφορες καταστάσεις. Για παράδειγμα, το κομμάτι “The Eyes Of Hades” αναφέρεται σε ένα ζοφερό και ίσως όχι και τόσο μακρινό μέλλον, στο οποίο οι μηχανές θα έχουν καταπατήσει πολλά από τα κεκτημένα του ανθρώπινου γένους, εκεί που η τεχνητή νοημοσύνη θα έχει κάνει μεγάλο κακό στον ίδιο το δημιουργό της, τον άνθρωπο.
Αυτό που πραγματευόμαστε στο album αυτό στιχουργικά αλλά και μουσικά είναι να καταφέρουμε οι συνθέσεις μας να μείνουν αποτυπωμένες στον ακροατή και να του κερδίσουν το ενδιαφέρον.
Η μπάντα φαίνεται να έχει κάνει βήματα μπροστά με την τεχνική της. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και με τα σπασίματα ρυθμών, με τα πολύπλοκα μέρη αλλά και στα solo. Εκεί όμως που υπάρχει μια φοβερή εξέλιξη, είναι στη φωνή του Dee Theodorou. Ποια ήταν η προσέγγιση της μπάντας αλλά και του Dee όσον αφορά τα φωνητικά και τις μελωδικές γραμμές στο “Polysyllabic”;
Κώστας: Η προσέγγισή μας έχει να κάνει με τη δουλειά μας και τον τρόπο αντίληψης και σκέψης μας. Δουλεύουμε συνέχεια, δουλεύουμε σταθερά και πραγματικά σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την αναγνώριση. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπουμε πως αυτό το κάτι παραπάνω που επιτυγχάνουμε δεν περνάει απαρατήρητο. Οι συνθέσεις του “Polysyllabic” διαθέτουν αρκετά σημεία που σκεφτήκαμε και δουλέψαμε από κοινού. Πάνω στο δέσιμο των κομματιών προτείναμε το ένα ή άλλο σημείο και αυτομάτως προβάραμε ξανά και ξανά, για να μπορέσουμε να τα εντάξουμε όπως πρέπει μέσα στα τραγούδια μας. Δεν σου κρύβω ότι έχουμε ακούσει αρκετές φορές από φίλους της μπάντας, αλλά και παιδιά που γνωρίζουμε στα Live μας τη φράση «Καλά, πως τα θυμάστε όλα αυτά»; Η απάντηση είναι μόνο μία. Πρόβες, πρόβες και πάλι πρόβες. Η δουλειά είναι το κλειδί. Και μια και μιλάμε για δουλειά, εδώ ο τραγουδιστής μου ταιριάζει γάντι. Νομίζω ότι αν ο Dee είχε «μεσαίο όνομα», αυτό θα ήταν «Δουλειά». Δεν είναι μόνο ότι ζει και αναπνέει ILLUSORY κάθε δευτερόλεπτο που περνάει… Δεν σταματάει να δουλεύει, όπως και δεν σταματάει να μαθαίνει. Είναι προς τιμή του το γεγονός ότι κάνει μαθήματα φωνητικής, ότι εξελίσσεται σαν μουσικός και σαν συνθέτης, όπως και τεχνικά. Είναι άνθρωπος που δεν ξεχνάει τι του λες, που δεν χρειάζεται να του πεις κάτι δυο φορές για να το καταλάβει. Και αυτό στο λέω εγώ που έχω μαζί του τις περισσότερες εντάσεις, που «τσακωνόμαστε» για ένα σωρό θέματα για τη μπάντα και μάλιστα συνέχεια. Είμαι πολύ υπερήφανος για το Dee, όπως, φυσικά, για όλους τους μουσικούς συντρόφους μου στο συγκρότημα. Δουλεύουν πολύ και προσφέρουν τα μέγιστα για την εξέλιξή μας.
Έχω την αίσθηση ότι η μίξη του δίσκου θα μπορούσε να ήταν καλύτερη. Μου φαίνεται ότι οι κιθάρες είναι αρκετά «πίσω» σε σχέση με το rhythm section αλλά και τα φωνητικά. Ισχύει για εσάς κάτι τέτοιο ή ήταν κάτι που κάνατε εν γνώση σας;
Dee: Πάντα μπορεί μια μίξη να είναι καλύτερη από μια άλλη και παρόλα αυτά στον κάθε ακροατή να ακούγεται διαφορετικά. Εμείς δουλέψαμε αυτή τη φορά στο καταπληκτικό Matrix Studio και από την αρχή ο σκοπός μας ήταν η παραγωγή να μην έχει «συνταγή». Ασχολούμαι επαγγελματικά με την ηχοληψία και την παραγωγή πολλά χρόνια και έχω τις ενστάσεις μου όσο αφορά το πόσο οι δουλειές συγκροτημάτων μοιάζουν μεταξύ τους ηχητικά. Και βέβαια αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει η περπατημένη και οι συγκεκριμένες συνταγές των studio και των παραγωγών. Συγκεκριμένα δείγματα τυμπάνων, συγκεκριμένοι ενισχυτές κιθάρας, συγκεκριμένα plugins κτλ. Ένσταση έχω επίσης για όλο αυτό το over compression στο mastering, λες και αν ακουστεί κάποιος δίσκος 1dB δυνατότερα κερδίζει κάποιο βραβείο. Τα συγκροτήματα πρέπει να καταλάβουν ότι για 1dB παραπάνω διακυβεύεται η ουσία της μουσικής τους.
Πιστεύω ότι το balance όλων των οργάνων στη μίξη είναι το ιδανικό. Μάλιστα υπήρχε έντονα και η άποψη από άλλους επαγγελματίες τα φωνητικά να είναι ακόμα πιο δυνατά.
Άκουσα και κάποια oriental riff (π.χ.“Solitary Nomad”) και στοιχεία μέσα στο “Polysyllabic”. Με την άνοδο του είδους αυτού, πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος για περαιτέρω ανάπτυξη αυτών των επιρροών στη μουσική σας;
Κώστας: Το Ανατολίτικο στοιχείο δεν αποτελεί κοσμογονία στο Metal… Οι Φρύγιες και Μιξολύδιες κλίμακες ανέκαθεν φιλοξενούνταν σε κομμάτια στο ιδίωμα και σε εμάς βγήκαν κατά τη διάρκεια «κατασκευής». Μας άρεσε ο τρόπος που ηχούσαν και τα συμπεριλάβαμε Για να είμαι ειλικρινής, δεν σκεφτήκαμε ποτέ το ζήτημα με αυτό τον τρόπο, δεν επιδιώξαμε να έχουμε τέτοιου «τύπου» θέματα μόνο και μόνο για να τα έχουμε. Απλά, εκεί μας οδήγησε ο τρόπος σκέψης και σύνθεσης. Χώρος υπάρχει για τα πάντα στη μουσική μας. Θυμίζω μόνο ότι στο “Swan Song” υπάρχει ένα σημείο που παραπέμπει στη δημοτική μουσική και την ελληνική παράδοση. Υιοθετούμε το «Η μουσική είναι μία» στο σύνολό του και έτσι πορευόμαστε.
Dee: Να θυμίσω εγώ ότι δεν «περπατάμε» πάνω σε αυτές τις κλίμακες για πρώτη φορά. Υπάρχουν πολύ έντονα δείγματα τέτοιου τύπου σύνθεσης και στο πρώτο μας album και συγκεκριμένα στα τραγούδια “Shades Of Gray” και “Ivory Tower”.
Γρηγόρης: Μας αρέσει να βάζουμε διάφορα στοιχεία στα κομμάτια μας, είτε αυτά έχουν ανατολίτικο στυλ ή οτιδήποτε άλλο, ώστε να κάνουν τη διαφορά, πάντα στα πλαίσια του Metal που παίζουμε. Δε θέλουμε να υπάρχει μονοτονία. Πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη σε όλο αυτό, και μάλιστα να έχει μεγάλη απήχηση από το κοινό. Έχουμε δεχτεί πολύ καλά σχόλια για κομμάτια μας τα οποία εμπεριέχουν αυτό το στυλ.
Ποιες είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ του “The Ivory Tower” και του “Polysyllabic”, όσον αφορά πως τις βλέπουν οι ILLUSORY;
Γιώργος Π: Οι διάφορες νομίζουμε ότι είναι εμφανέστατες Οι συνθέσεις είναι πιο «φρέσκες» και έχουμε την αίσθηση ότι το Prog στοιχείο είναι πιο έντονο στη δεύτερη δουλειά μας. Επίσης θεωρούμε ότι η παραγωγή είναι ένα βήμα παραπέρα, χωρίς να υποτιμάμε την παραγωγή του ντεμπούτου μας.
Ξέρουμε ότι οι ILLUSORY θα παρουσιάσουν ζωντανά το “Polysyllabic” στο Crow Club. Τι θα πρέπει να περιμένουμε από αυτή την εμφάνιση; Έχετε στα σχέδια σας και άλλες συναυλίες ή περιοδείες που θα κάνετε για την προώθηση του “Polysyllabic”;
Κώστας: Στο Crow θα γίνει η «πρώτη επίσημη», ας την πούμε έτσι, για το 2017. Εκεί θα παίξουμε τραγούδια από το “Polysyllabic”, θα παίξουμε από τον πρώτο μας δίσκο, “The Ivory Tower”, καθώς και κάποιες εκπλήξεις. Μαζί μας θα είναι οι Voice Box, η απίστευτη πραγματικά χορωδία, η οποία μάλιστα συμμετέχει και στο δίσκο μας. Μαζί μας θα είναι επίσης οι Galliard Syndrome, οι οποίοι χαίρουν της απόλυτης εκτίμησής μας. Είναι ένα πολύ σοβαρό σχήμα, έβγαλαν ένα δίσκο, “Velvet Rings”, που μας άρεσε πολύ και προκάλεσε αίσθηση και είναι καταπληκτικά παιδιά. Σκεφτήκαμε πολλά ονόματα για το βράδυ της 11ης Μαρτίου, οι Galliard Syndrome όμως ήταν για μας η πλέον αυθόρμητη πρώτη επιλογή. Υποσχόμαστε να περάσουμε όλοι καλά. Όσον αφορά επερχόμενες συναυλίες, αυτή τη στιγμή που μιλάμε υπάρχουν στο τραπέζι διάφορες προτάσεις. Κάποιες από αυτές θα ευοδωθούν, κάποιες πάλι θα παραμείνουν απλά προτάσεις. Για οτιδήποτε επιβεβαιώνεται επίσημα, θα το μαθαίνετε άμεσα από την επίσημη ιστοσελίδα μας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σκοπός μας είναι να παίξουμε παντού και να διαφημίσουμε το “Polysyllabic” παντού. Το αξίζει άλλωστε.
Να μην σας κουράζω άλλο. Και πάλι ευχαριστώ για το χρόνο σας και σας εύχομαι κάθε επιτυχία. Οι τελευταίες φράσεις της συνέντευξης ανήκουν σε εσάς.
Γιώργος Π: Εμείς ευχαριστούμε για το βήμα που μας δίνετε έτσι ώστε να μπορεί να μάθει ο κόσμος κάποιες περαιτέρω λεπτομέρειες για τη μπάντα μας.
SHINE ON!
Μέλη:
Greg Bakos -κιθάρες
Niki Danos – μπάσο
Costas Koulis – Τύμπανα
George Papantonis – κιθάρες
George Konstantakelos – πλήκτρα, κιθάρες
Dee Theodorou – φωνητικά
Links:
Official WebSite
Facebook
Twitter
Instagram
Soundcloud
YouTube
Δισκογραφία:
Polysyllabic 2016
The Ivory Tower 2013
