Συνεντεύξεις

My Silent Wake

Οι My Silent Wake δεν είναι μια άγνωστη μπάντα στους λάτρεις του gothic/doom/death metal ήχου. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν την ενδέκατη ολοκληρωμένη τους δουλειά με τίτλο “Damnum Per Saeculorum”, όπου και γι’ αυτήν απαντά στις ερωτήσεις μας ο κιθαρίστας της μπάντας, Dave MacLean.

Καλησπέρα Dave. Καταρχάς σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Συγχαρητήρια για την κυκλοφορία του “Damnum Per Saeculorum”, είναι ένα album που πραγματικά ευχαριστήθηκα και που προσβλέπω και σε επόμενες ακροάσεις.  Αν δεν απατώμαι, ο λατινικός τίτλος του δίσκου σας μεταφράζεται σαν “Απώλεια μέσα στους Αιώνες”. Τι ακριβώς αντιπροσωπεύει για εσάς αυτός ο τίτλος; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα που θέλετε να περάσετε;

Ο τίτλος προέκυψε σε κατά την διάρκεια μιας συζήτησης που είχαμε εν μέσω των ηχογραφήσεων του δίσκου. Όσο ακούγαμε το υλικό που είχαμε συγκεντρώσει μέχρι εκείνη την στιγμή, έγινε ξεκάθαρο πως η έννοια της απώλειας αποτελούσε κεντρικό θέμα σε πολλά από τα τραγούδια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ο δίσκος έχει βέβαια τις όποιες μεσαιωνικές στιγμές του ηχητικά αλλά έχει επίσης και κάποια σύγχρονα και φουτουριστικά κομμάτια και νιώσαμε πως ο δίσκος θα πρέπει να το “αντανακλά” αυτό σε έναν βαθμό. Οι φίλοι που θα αγοράσουν το CD μας ίσως παρατηρήσουν πως τα κομμάτια “κατηγοριοποιούνται” ενωτικά εν μέρη σε τέσσερις διαφορετικούς αιώνες.

Παρατήρησα μια κάποια μικρή αλλαγή σε αυτόν τον δίσκο, μία λιγότερο επιθετική προσέγγιση η οποία παρεμπιπτόντως μπορώ να πω πως βγήκε αρκετά ωραία. Νιώσατε την ανάγκη να ρίξετε λίγο τους ρυθμούς για κάποιον συγκεκριμένο λόγο ή ήρθε φυσικά?

Οι My Silent Wake πάντα φλέρταραν με την λιγότερο επιθετική metal πλευρά των πραγμάτων, κάτι το οποίο κάναμε εμφανές στο παρελθόν με την παραγωγή μερικών ακουστικών/ambient δίσκων. Η OpaLoka Records ήταν κατηγορηματική στο να ξαναδουλέψει μαζί μας μετά το ‘Invitation to Imperfection , αλλά δεν νομίζω πως αυτό ήταν γραφτό να είναι το επόμενο μας άλμπουμ, απλά έτυχε να έχουμε όλα αυτά τα τραγούδια μαζεμένα. Το να κάνουμε την όλη διαδικασία και παραγωγή μόνοι μας σήμαινε πως μπορούσαμε να γράψουμε όπου και όποτε εμείς θέλαμε, κάτι που πιθανώς λειτούργησε υπέρ μας δεδομένου του πως εξελίχθηκε το 2020, αλλά σήμαινε επίσης πως είχαμε και αυτό το album έτοιμο πριν την επόμενη death/doom δουλειά μας. Προσωπικά αυτός ο ήχος παρεκκλίνει λίγο από το στυλ μου, έτσι είχε πλάκα το να δοκιμάσω το πόσο “διαφορετικά” μπορούσα να προσεγγίσω το All Our Fears Are Over, το οποίο γράφτηκε καθαρά για αυτό το album. Αντιθέτως το To Feel the Caress of LongDead Lovers ήταν το πρώτο κομμάτι που έγραψα για την μπάντα δύο με τρία χρόνια πριν, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα ότι θα κατέληγε σε ένα ambient album σαν και αυτό. Κάποιοι από τους στίχους του Simon είναι τριάντα χρόνων, ένιωσε πως τώρα ήταν η σωστή ώρα για να λάμψουν. Άλλη μια αναφορά σε “διαφορετικές χρονικές περιόδους” εδώ. Σαν οπαδός του πιο extreme metal είναι ωραίο το ακούς και να γράφεις κάτι λίγο ηπιότερο περιστασιακά.

Δεκαπέντε είναι ένας σεβαστός αριθμός κομματιών για έναν δίσκο. Είχατε σκοπό να κυκλοφορήσετε λιγότερα κομμάτια αρχικά ή εξ αρχής ήσασταν αποφασισμένοι να τα συμπεριλάβετε όλα σε έναν δίσκο;

Πολλά από τα κομμάτια γράφτηκαν μεμονωμένα από διαφορετικά μέλη της μπάντας και κατατέθηκαν στην “χύτρα”, οπότε δεν υπήρξε και πολύ σκέψη όσον αφορά την διάρκεια του δίσκου. Το να ήμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για την παραγωγή σήμαινε επίσης πως δεν χρειαζόταν να ανησυχούμε για θέματα πληρωμής για τον χρόνο του στούντιο. Έγινε ξεκάθαρο σχεδόν από την αρχή ότι θα ήταν ένα μεγάλο σε διάρκεια album. Για την ακρίβεια κατάφερα να χωρέσω σχεδόν την τελευταία στιγμή το Monochrome στον δίσκο, το οποίο έγραψα ενώ η μίξη ήταν ήδη σε αρκετά προχωρημένο στάδιο. Νομίζω πως από την στιγμή που τα κομμάτια μπορούσαν να “σταθούν” μεμονωμένα και χωρούσαν σε ένα CD θα συμπεριλαμβανόντουσαν όλα.

Για ποια κομμάτια είσαι περισσότερο περήφανος, ποια είναι τα αγαπημένα σου;

Είμαι πάρα πολύ περήφανος για όλο το δίσκο, για πολλούς διαφορετικούς λόγους. Το να βλέπεις απλές ιδέες να μετατρέπονται σε ολοκληρωμένα τραγούδια, να “αυτοσχεδιάζεις” κιθαριστικά και φωνητικά πολύ έξω από την “ζώνη ασφαλείας σου”, το να δοκιμάζεις παράξενα μουσικά και κάποια όχι και τόσο μουσικά όργανα, το να συμπεριλαμβάνεις φίλους και οικογένεια σε διάφορους τομείς ήταν σπουδαίο. Τα αγαπημένα μου κομμάτια είναι τα Berceuse”, “Of Loss and Regret και The Caress of…”.

Ένας δίσκος σαν το “Damnum Per Saeculorum” θα μπορούσε να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό live με την συνοδεία ορχήστρας. Έχετε σκεφτεί να κάνετε κάτι τέτοιο όταν η κατάσταση με τις συναυλίες επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς;

Η ιδέα είναι τρομερή όσο και τρομακτική ταυτόχρονα. Το Diadem θα ήταν τέλειο, όπως και το Berceuse, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ από που να πρώτο ξεκινήσεις να οργανώνεις ένα τέτοιο εγχείρημα.  Δεν γράψαμε αυτά τα κομμάτια εξ αρχής για να παιχτούν live, οπότε θα χρειαζόταν πολύ δουλειά για να τα ενορχηστρώσουμε. Θα χρειαζόταν να αφαιρέσουμε τα όποια πλήκτρα και synth και να δουλέψουμε τα σημεία που “αυτοσχεδιάσαμε”, να φωνάξουμε όλους τους guest τραγουδιστές. Αλλά ο ήχος του ταμπούρου στο All Our Fears Are Over είναι ο απορροφητήρας της κουζίνας μου, κάτι που θα μπορούσε να αποδειχθεί προβληματικό σε live περιβάλλον. Θα χρειαζόταν να αρκεστούμε σε ήχους από trigger.

Πως βλέπεις όλο αυτό το ζήτημα με την επιδημία του Covid-19; Πως διαχειριστήκατε την περίοδο της καραντίνας; Σας ήταν εύκολο να αποδεχτείτε όλα αυτά να νέα μέτρα;

Εξαιτίας των μεγάλων αποστάσεων ζούμε αρκετά χώρια, δεν προβάρουμε ούτε κάνουμε τόσο πολύ παρέα όσο θα θέλαμε ακόμα και στις καλές περιόδους. Μιας και ήμασταν ήδη αφοσιωμένοι στην σύνθεση του δίσκου όταν μας βρήκε το lockdown δεν είχαμε κλεισμένες εμφανίσεις, οπότε ο καθένας μας συγκεντρώθηκε στο να διαχειριστεί τις καθημερινές προκλήσεις των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, την προμήθεια βασικών αγαθών και στο να μείνει ασφαλής. Μέναμε σε επικοινωνία μέσω chat. Το lockdown επίσης σήμαινε πως δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε το video clip για το Warhawks όπως θα ήθελα – η αρχική μου ιδέα συμπεριλάμβανε όλη την μπάντα, αλλά έπρεπε να δουλέψουμε με ότι μας δινόταν. Αξίζει να αναφέρουμε πως η βιομηχανία της μουσικής στο κομμάτι των live ειδικά υποφέρει σε μεγάλο βαθμό στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν είμαι σίγουρος πόσοι από αυτούς τους μικρούς χώρους που παίζουμε συνήθως θα εξακολουθούν να υπάρχουν το 2021. Και τι θα γίνει με όλους αυτούς τους διοργανωτές, ηχολήπτες εταιρίες ήχου κλπ; Ελπίζω να συνεχίσουν να υπάρχουν χώροι για να φιλοξενήσουν μπάντες σαν και εμάς στο μέλλον.

Μετράτε ήδη σχεδόν δεκαέξι χρόνια σαν μπάντα. Είστε ικανοποιημένοι με την πορεία σας μέχρι τώρα;

Κοίτα, νομίζω πως όλοι μας αποζητάμε ευκαιρίες για καλύτερα και μεγαλύτερα live, υψηλότερα slot σε περιοδείες και support, για παράδειγμα. Το να εκθέσεις την μπάντα σε ένα πιο ευρύ κοινό, να ανοίξεις μεγαλύτερες “πόρτες”. Δεν θα μας χαλούσε και ένα πλατινένιο album!!(γέλια) Πέρα από τα αστεία, σαν το νεότερο μέλος της μπάντας προσωπικά είμαι εντυπωσιασμένος από τους ρυθμούς που δουλεύει η μπάντα, τον αριθμό δίσκων που έχουν κυκλοφορήσει οι My Silent Wake μέχρι τώρα, και χαίρομαι που έχω συνεισφέρει και εγώ σε όλο αυτό. Αγαπάμε το να γράφουμε και να παίζουμε μουσική, είτε death metal είτε ενδοσκοπικά έργα για πιάνο, και μέχρι τώρα αυτό και κάνουμε.

Τι εξακολουθεί να σε τροφοδοτεί στο να παράγεις μουσική; Ποια είναι η κύρια πηγή έμπνευσης σου;

Όσο η ανθρωπότητα “εξελίσσεται”, η ιστορίες στις εφημερίδες γίνονται όλο και καλύτερες. Εξακολουθούμε να κάνουμε δύσκολη την ζωή σε κάποιους, ακατόρθωτη σε άλλους. Ακόμα θρηνούμε αυτούς που χάθηκαν. Η μουσική έχει την δύναμη να κάνει επίκληση σε αναρίθμητα συναισθήματα, και προσπαθούμε να τα δημιουργούμε, τόσο για εμάς όσο και για άλλους.

Ποιό ήταν το δυσκολότερο κομμάτι για εσένα συνθετικά στο καινούριο album; Τόσο μουσικά όσο και συνθετικά.

Προσωπικά θεωρώ πως το Monochromeήταν δύσκολο κομμάτι. Οι στίχοι είναι τροποποίηση ενός ποιήματος που είχε γράψει η γυναίκα μου σχετικά με το να ζεις με χρόνιους πόνους. Ήθελα να το κάνω να ταιριάζει πάνω στην μουσική, παράλληλα όμως προσπαθώντας να σεβαστώ την επιλογή των λέξεων της, καθώς και το όποιο μέτρο στους στίχους της. Μουσικά το κομμάτι είναι πολύ απλό, αλλά ήμασταν αποφασισμένοι να κάνουμε εμείς τα φωνητικά, κάτι το οποίο απαιτούσε το να μάθουμε να τραγουδάμε, να δουλέψουμε ότι μπορούσαμε να προσφέρουμε και να κάνουμε άπειρα takes ο καθένας μέχρι να έχουμε κάτι το οποίο θα μπορούσε να σταθεί σε έναν δίσκο στον οποίο συμμετέχουν τόσο σπουδαίοι τραγουδιστές!

Υπάρχει κάτι που θα άλλαζες ή θα τροποποιούσες με εντελώς διαφορετικό τρόπο στο “Damnum Per Saeculorum”;

Από την στιγμή που λίγο ως πολύ είχαμε πλήρη έλεγχο στην όλη διαδικασία, από τις ηχογραφήσεις και το mix μέχρι το εξώφυλλο, νομίζω πως βγήκε σε μεγάλο βαθμό ακριβώς όπως το θέλαμε. Πάντα μπορείς να κάνεις το κάτι παραπάνω, να διορθώσεις λαθάκια και θεματάκια εδώ και εκεί, να προσθέταμε ίσως μερικά πράγματα ακόμα, αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να το παρακάνεις. Πέρα από αυτά, θα θέλαμε κάποια στιγμή να κυκλοφορήσει και σε βινύλιο.

Θα ήθελες να πεις δυο λόγια για το video του “Warhawks”;

Όπως προανέφερα, η περιορισμοί του Covid-19 την διάρκεια των γυρισμάτων, σήμαινε πως δεν θα μπορούσαμε να συγκεντρωθούμε όλοι μαζί σαν μπάντα ή ακόμα και το ενδεχόμενο του να μην μπορούμε να βγούμε καν από τα σπίτια μας, παρά μόνο για απολύτως απαραίτητους λόγους όπως η εργασία μας και τα όποια ψώνια. Αυτό επίσης σήμαινε πως η αρχική μου ιδέα για το video δεν ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, και χρειάστηκε για ακόμα μια φορά να αυτοσχεδιάσω στον κήπο μου. Ο Ian κατάφερε να μου στείλει κάποια πλάνα με αυτόν να τραγουδάει τα βασικά φωνητικά, αλλά τα περισσότερα πλάνα είναι με εμένα να κοιτάω την φωτιά που είχα ανάψει. Δεν νομίζω ότι θα κερδίσει κανένα βραβείο σαν video. Έχει να κάνει όμως καθαρά με την μουσική βέβαια.

Τι επιφυλάσσει το άμεσο ή και μακρινό μέλλον για τους My Silent Wake;

Έχουμε αρκετό υλικό γραμμένο για το επόμενο πιο death/doom heavy album για το οποίο ανυπομονούμε όλοι μας. Καθώς τα μέτρα εδώ αρχίζουν να αυξάνονται πάλι, είναι αβέβαιο το πότε θα μπορέσουμε να βρεθούμε σαν μπάντα ξανά για να προβάρουμε, να ξεκινήσουμε να γράφουμε τύμπανα και να δοκιμάσουμε φωνητικές γραμμές. Το επόμενο album συνθετικά παρουσιάζει κοινά ως προς τον τρόπο με το “Damnum Per Saeculorum”, με το κάθε μέλος να παραθέτει τις σχεδόν ολοκληρωμένες ιδέες του, αλλά έχουμε μερικά κομμάτια ακόμα που γράφτηκαν από κοινού τα οποία χρειάζονται λίγη ακόμα δουλειά. Αν όλα πάνε καλά ελπίζουμε να καταφέρουμε να ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις μέσα στο 2021.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που για τον χρόνο που διέθεσες ώστε να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου, οπότε τα τελευταία λόγια είναι δικά σου για να κλείσουμε την συνέντευξη.

Ευχαριστούμε για την συνέντευξη Γιάννη, ευχαριστούμε όλους όσους διαβάζουν και γενικά μας παρακολουθούν στηρίζοντας μας αγοράζοντας τα CD μας – Χρειάζεται να χρηματοδοτήσουμε περισσότερα!!!

Συνέντευξη: Γιάννης Σεβίλογλου
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μάρης

Official Website
Facebook
Bandcamp #1
Bandcamp #2

Band Members
Ian Arkley – Lead Φωνητικά, Lead Κιθάρες, Πιάνο, Synths, Didgeridoo
Addam Westlake – Μπάσο
Gareth Arlett – Τύμπανα
Simon Bibby – Πλήκτρα
David MacLean – Ρυθμικές Κιθάρες

Discography
Shadow of Sorrow, 2006
The Anatomy of Melancholy, 2007
A Garland of Tears, 2008
IV Et Lux Perpetua, 2010
Silver Under Midnight, 2013
Preservation Restoration Reconstruction, 2013
Eye of the Needle, 2014
Damnatio Memoriae, 2015
Invitation to Imperfection, 2017
There Was Death, 2018
Damnum Per Saeculorum, 2020

RodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X