Επιστροφή στα δισκογραφικά δρώμενα για τους Arrayan Path μετά το “Αρχέγονοι” με το επίσης εξαιρετικό “The Marble Gates To Apeiron”. Εντόπισα για άλλη μια φορά τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, Νικόλα Λεπτό, και μιλήσαμε για την νέα τους δουλειά.
Νικόλα, καλώς ήρθες ξανά στο περιοδικό μας. Πες μας καταρχάς πως είναι τα πράγματα στην Κύπρο με την πανδημία. Εύχομαι να είστε όλοι καλά.
Γεια σου Μιχάλη! Τα πράγματα εδώ θα μπορούσε να ήταν και καλυτέρα αλλά και χειρότερα. Πρέπει να κάνουμε όλοι μας υπομονή μέχρι να τελειώσει όλο αυτό και εμείς ως απλοί πολίτες να κάνουμε ο καθένας αυτό που πρέπει.
Πάμε λοιπόν στην νέα σας δουλειά, ονόματι “Τhe Marble Gates To Apeiron”. Μίλησε μας λίγο για τις ηχογραφήσεις του δίσκου; Πόσο καιρό σας πήρε σαν διαδικασία; Είχατε θέμα με την πανδημία;
Στην ουσία συνθέσαμε τον δίσκο μέσα στην καραντίνα και τον ηχογραφήσαμε με την πρώτη ευκαιρία μόλις χαλάρωσαν τα μέτρα. Θυμάμαι να κάθομαι στο μπαλκόνι αμέτρητες ώρες να δουλεύω τις μελωδίες και από κάτω κρανίου τόπος. Ήταν μια καταθλιπτική κατάσταση την οποία εγώ βίωσα δημιουργώντας. Ίσως αυτό και να βοήθησε ψυχολογικά ώστε να περάσει πιο ανώδυνα. Εν πάσει περιπτώσει, κάναμε τις ηχογραφήσεις λίγο έξω από την Λευκωσία σε ένα όμορφο χωριό που λέγεται Μοσφιλωτή. Από τις 19:00 και μετά άκουγες μόνο τα πουλιά. Μετά το στείλαμε στον παραγωγό μας στο Σαν Μαρίνο για μίξη/master. Όλη η διαδικασία σύνθεσης και ηχογράφησης διήρκησε από τα μέσα του Μάρτη μέχρι τέλος Αυγούστου, δηλαδή περίπου τεσσερισήμισι μήνες. Η πανδημία μας καθυστέρησε ελάχιστα αλλά δεν μας δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα.
Από το μεγαλεπήβολο “Αρχέγονοι” στο “The Marble…”. Σαν album, το “Αρχέγονοι” είχε θέση νέα υψηλά στάνταρ κατά την άποψη μου. Είχατε στο μυαλό ότι θα έπρεπε να το ξεπεράσετε ή για εσάς ήταν απλά μια ακόμα δουλειά των Arrayan Path;
Ναι, και για μένα το “Αρχέγονοι” ήταν αν όχι το καλύτερο, σίγουρα το πιο φιλόδοξο μας album. Ήταν ένα αρκετά δύσκολο album όμως και θεώρησα ότι αυτή την φορά πρέπει να δώσουμε κάτι πιο ευκολοάκουστο στον κόσμο. Δεν είχα στο μυαλό μου ότι πρέπει να ξεπεράσω το προηγούμενο, στο κάτω κάτω οι απόψεις για το τι είναι καλό ή όχι πάντα διίστανται.
Βρήκα το “The Marble..” να τείνει πιο πολύ προς το heavy και λιγότερο προς το συμφωνικό σε σχέση με τον προκάτοχό του. Συμφωνείς σε αυτό;
Ναι, απόλυτα. Είναι σίγουρα πιο άμεσο.
Από το 2010 και μετά είστε αρκετά δραστήριοι συνθετικά. Θυμάμαι πως μου είχες πει ότι προτιμάς να συνθέτεις μουσική από το να κάθεσαι να πίνεις καφέ και δεν διαφωνώ σε αυτό. Πόσο εύκολο όμως (ή δύσκολο) είναι να κρατάς το επίπεδο συνέχεια ψηλά αλλά και το όραμα που έχεις για το συγκρότημα συγκεκριμένα;
Ναι, αυτό ακούγεται σαν κάτι που μάλλον το είπα εγώ! Τι να πω, θεωρώ πως μια μπάντα πρέπει να δουλεύει συστηματικά και να δημιουργεί συνεχώς. Αυτό δεν άλλαξε στο μυαλό μου. Και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε εμείς ως μπάντα. Και ναι, είναι δύσκολο να κρατάς ψηλά το επίπεδο αλλά δεν πρέπει να επαναπαύεσαι τις δάφνες σου επειδή είχες ένα πετυχημενο δίσκο. Πρέπει να προχωράς πάντα μπροστά. Και εμείς είχαμε δίσκους που ήταν λιγότερο καλοί από άλλους. Ε, και; Πρέπει να είναι όλα δεκάρια; Δηλαδή αν κάτσω πέντε χρόνια και δεν κάνω τίποτα, μετά θα γράψω δισκάρα;
Μίλησέ μας λίγο για τους στίχους του δίσκου. Θα ήθελα να μάθω κάποια πράγματα γύρω από το ομώνυμο αλλά και το “Black Sails”.
Παρ’ όλο που δεν είναι concept δίσκος, έχει μια κοινή συνισταμένη. Αφορά την ανθρώπινη φύση και πόσο αναλλοίωτη έχει μείνει στον χρόνο. Χωρίσαμε το album σε τρία μέρη, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και τα τραγούδια μιλούν για εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα που καταλήγουν όμως πάντα στην αντιμετώπιση κάθε κατάστασης από τον άνθρωπο και πόσο παρόμοια θα σκεφτόταν, είτε στο παρελθόν είτε στο μέλλον. Το ομώνυμο τραγούδι μιλά για την μετοίκηση του ανθρωπίνου είδους σε άλλο πλανήτη γιατί αυτόν που ζούμε τώρα τον έχουμε καταστρέψει. Κάπου μέσα στο τραγούδι βάλαμε τους παλιούς αρχαίους Θεούς οι οποίοι πάντα έπαιζαν κάποιο ρόλο στις αποφάσεις των ανθρώπων. Το “Black Sails” είναι η γνωστή ιστορία της επιστροφής του Θησέα στην Αθήνα όπου ξέχασε να αλλάξει τα μαύρα πανιά του πλοίου, με αποτέλεσμα ο πατέρας του να τον θεωρήσει νεκρό και στην απόγνωση του να πέσει από τον γκρεμό. Και ο χαμός του παιδιού σου είναι ένας πόνος διαχρονικός και ατελείωτος.
Να υποθέσω ότι το “Virus” είναι επηρεασμένο από τα όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Ναι, περιγράφει όλες αυτές τις καταστάσεις. Τους επιστήμονες, τον εγκλεισμό στο σπίτι, την ανθρώπινη (και πάλι) συμπεριφορά, τις αντιδράσεις και την δημιουργία δύο στρατοπέδων, γιατί ακόμα και τώρα που έπρεπε να είμαστε ενωμένοι, καταφέραμε και πάλι να γίνουμε δύο παρατάξεις οι οποίες, πίστεψε με, έχουν και πολιτικές αλλά και θρησκευτικές προεκτάσεις.
Για άλλη μια φορά κυκλοφορείτε δουλειά κάτω από την στέγη της Pitch Black Records. Λογικά είστε ευχαριστημένοι με την δουλειά που έχουν κάνει τόσα χρόνια…
Θεωρώ πως είναι μια καλή και αμφίδρομη σχέση εμπιστοσύνης, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και κατανόησης και από τις δύο πλευρές.
Πάλι ηχογραφήσατε με guest drummer. Αυτή την φορά με τον Danny Conway. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Έχουμε αλλάξει τόσες φορές drummer που πήρα εγώ προσωπικά την απόφαση να μην έχουμε σταθερό μέλος σε αυτή την θέση. Χωρίς να σημαίνει πως αυτό δεν θα αλλάξει στο μέλλον. Ο Danny Conway είναι ο drummer μας στις συναυλίες και παρ’ όλο που ο παλιός μας drummer Stefan Dittrich θα έκανε τις ηχογραφήσεις, δώσαμε την ευκαιρία στον Danny.
Αυτή την φορά το εικαστικό το ανέλαβε ο Γιάννης Νάκος. Πως και τον επιλέξατε;
Από το Facebook. Είδα τις δουλειές του και εντυπωσιάστηκα, οπότε επικοινώνησα μαζί του. Να σου πω εδώ πως το εξώφυλλο είχε παραδοθεί σε μας πριν καν τελειώσουμε την σύνθεση των τραγουδιών. Άρα ήξερα πως ήθελα να δουλέψω μαζί του από την αρχή και κινήθηκα γρήγορα χωρίς καμία αμφιβολία.
Έχω την αίσθηση ότι στα σαράντα έξι λεπτά του, το “The Marble…” είναι το μικρότερο album σας σε διάρκεια. Επίσης, σαράντα έξι λεπτά είναι ιδανική διάρκεια για βινύλιο. Να ελπίζουμε σε κάτι τέτοιο ή όχι…
Ίσως και το “Terra Incognita” να ήταν κάπου εκεί. Η αλήθεια είναι ότι μειώσαμε την διάρκεια του album με αυτό το σκεπτικό. Η εταιρία μας όμως είναι μικρή, οπότε για να γίνει αυτό θα πρέπει να γίνει με την δική μας επίσης συμβολή. Θα πρέπει να συζητήσουμε μεταξύ μας οι υπόλοιποι να δούμε αν μας συμφέρει να το κάνουμε.
Αν θα σου έβαζα το μαχαίρι στον λαιμό και σου έλεγα να επιλέξεις μόνο ένα τραγούδι από το album, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Να την η ερώτηση! Χμ… Θα πω το “Black Sails”, αν και έχω μια προσωπική σύνδεση με το “The Mourning Ghost”, κυρίως λόγω στίχων.
Ξέρω πως δεν είσαστε ένα συγκρότημα που περιοδεύει. Παρ’ όλα αυτά και με το καλό όταν περάσει αυτή τη κατάσταση, θα δώσετε κάποιες συναυλίες;
Εννοείται πως αυτό θα γίνει! Δεν περιοδεύουμε επειδή δεν έχουμε βλέψεις για κάτι περισσότερο από αυτό που κάνουμε αλλά δεν σημαίνει πως δεν απολαμβάνουμε να παίζουμε μπροστά από κόσμο και ειδικά μπροστά από οπαδούς των Arrayan Path.
Μην μου πεις ότι ήδη έχεις ξεκινήσει να γράφεις για τον διάδοχο του “The Marble..”…
Κοίτα, ο τρόπος που γράφω μουσική είναι λίγο περίεργος. Δεν κάθομαι να γράψω μόνο όταν έρθει η ώρα για νέο δίσκο. Μπορεί έξι μήνες να μην ασχοληθώ με σύνθεση τραγουδιών και μετά για δύο εβδομάδες να γράφω συνεχώς και να έχω την βάση για τρία, τέσσερα τραγούδια. Οπότε όταν θα έρθει η ώρα για νέο album, εκτός από τις νέες ιδέες, θα επισκεφτώ και τους προσωπικούς μου φακέλους από ιδέες που μπορεί να έγραψα τρεις μήνες πριν ή και χρόνια ακόμα. Πάντα έχουμε μια βάση. Ως αποτέλεσμα λοιπόν των πιο πάνω, θεωρώ ότι το 2022 σίγουρα θα έχουμε νέο album!
Νικόλα, σε ευχαριστώ για το χρόνο σου. Κλείσε αυτή την συνέντευξη με ένα μήνυμα σε όλους τους φίλους σας στην Ελλάδα!
Ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μας στηρίζουν τόσα χρόνια! Εμείς θα προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο, για να σας δίνουμε καλή μουσική. Αν σας απογοητεύουμε και καμιά φορά απολογούμαστε αλλά η φιλοσοφία της μπάντας δεν θα αλλάξει ποτέ. Πάντα κοιτάζουμε μπροστά. Φιλιά!
Μιχάλης Νταλάκος
Band Members
Νικόλας Λεπτός – Φωνητικά
Σωκράτης Λεπτός – Κιθάρες
Χριστόφορος Γαβριήλ – Κιθάρες
Μιχάλης Τραπεζάρης – Μπάσο
Discography
Road To Macedonia, 2004
Terra Incognita, 2010
Ira Imperium, 2011
IV: Stigmata, 2013
Chronicles Of Light, 2016
Dawn Of Aquarius, 2017
Αρχέγονοι, 2018
The Marble Gates To Apeiron, 2020
