Έχει πάντα ενδιαφέρον ένας δίσκος, όταν από τις πρώτες νότες σε κάνει να χέζεσαι πάνω σου. Και πώς να μην νιώσεις έτσι όταν το opener “Zaklęcie”, είναι λες και ακούς μια λειτουργία στον Σατανά. Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως… Οι In Twillight’s Embrace (ονοματάρα) φτάνουν αισίως στον πέμπτο δίσκο τους και μάλλον λόγω της τρομερής επιτυχίας των συμπατριωτών τους Behemoth, πλέον μπορούν να χαρακτηριστούν σαν μια καθαρόαιμη black metal μπάντα, με κάποια death metal στοιχεία.
Η μπάντα είχε κάνει αίσθηση στους underground κύκλους με τις πρώτες της κυκλοφορίες οι οποίες είχαν ένα καθαρόαιμο melodic death metal Gothenburg στυλ, το οποίο όμως με τα χρόνια, άρχισε να δίνει τη θέση του στο καθαρόαιμο black metal στοιχείο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η μετατόπιση άρχισε το 2015, χρονιά που και οι Behemoth κυκλοφόρησαν το κλασσικό πλέον “The Satanist”.
Οι In Twillight’s Embrace στο “Lawa”, ακούγονται πιο επιθετικοί από ποτέ, με τα Immortal, Behemoth riffs να κατακλύζουν τη μουσική τους και να δίνουν μια φοβερή αίσθηση παγωμένων τοπίων αλλά και κακίας. Παρ’ όλη την «σατανική» αίσθηση που έχουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης του δίσκου, υπάρχουν αρκετά μελωδικές στιγμές, που μπορώ να πω ότι μου κρατάνε αρκετά το ενδιαφέρον, όπως στα “Krew”και “Zywi Nieumarli”.
Υπάρχουν όμως και στιγμές, όπου η μπάντα θυμάται το παρελθόν της και βάζει αρκετά hooks και πιο μοντέρνα στοιχεία στη μουσική της, έτσι ώστε ορισμένες καταστάσεις να θυμίζουν Lamb Of God και Mors Subita. Μια από αυτές τις στιγμές είναι και το “Dziś Wzywają Mnie Podziemia”, το οποίο μάλλον είναι από τα κορυφαία του δίσκου.
Θα πρέπει να κάνουμε ειδική μνεία στο γεγονός ότι η μπάντα αυτή το φορά, έγραψε εξ’ ολοκλήρου τους στίχους στην μητρική τους γλώσσα, τα Πολωνικά, κάτι το οποίο μπορεί να ξενίζει στην αρχή, αλλά ακούγεται κάπως και πιο σατανικό και σκοτεινό. Έτσι και αλλιώς, τα δαιμονικά φωνητικά του Cyprian Łakomy, δεν αφήνουν περιθώριο αποκρυπτογράφησης αυτών, μόνο με το αυτί.
Η αλήθεια είναι πως το “Lawa”, είναι ένας αρκετά διασκεδαστικός δίσκος ο οποίος θα αρέσει μάλλον σε όλους του οπαδούς του καθαρόαιμου black metal. Το κακό είναι πως δεν έχει και πολλά καινούργια πράγματα να προσφέρει στο είδος, ενώ κανείς ακούγοντας τις πρώτες κυκλοφορίες της μπάντας, μάλλον μπορεί να βγάλει το συμπέρασμα ότι οι Πολωνοί τα κατάφερναν καλύτερα στο μελωδικό death metal. Όχι, το “Lawa” δεν είναι ένας κακός δίσκος, απλώς δεν έχει αρκετά στοιχεία για να μου κρατήσει το ενδιαφέρον όσο άλλες black metal κυκλοφορίες.
6,5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
