Οι Ironmaster είναι ένα supergroup συγκρότημα από την Σουηδία που δημιουργήθηκε το 2020 από τους Janne Jaloma (Dark Funeral, Imperium, Despite), Jonas Kjellgren (World Below, ex-Pexilated, ex-Carnal Forge), Roberth Karlsson (Scar Symmetry, Facebreaker), όπως είναι λογικό παίζουν ατόφιο death metal, και μετά το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Thy Ancient Fire” κυκλοφορούν την συνέχεια με τον τίτλο “Weapons Of Spiritual Carnage”.
Το “Weapons Of Spiritual Carnage” λοιπόν, προσφέρει στον ακροατή, δυναμικό και τεχνικό death metal με αρκετά στοιχεία από thrash και black metal. Λαμβάνοντας υπόψη και τα ονόματα που απαρτίζουν το συγκρότημα, όπως καταλαβαίνει κανείς, το επίπεδο παιξίματος εδώ βρίσκεται στα ανώτερα επίπεδα και στα αυτιά μου καταλαβαίνω και μία επιπλέον εξέλιξη στον τρόπο παιξίματος αλλά και σύνθεσης των κομματιών, τα οποία είναι πιο γρήγορα και βαριά από ποτέ! Διαβάζοντας το Δελτίο Τύπου και την ροή και το άκουσμα των κομματιών κατά την ολοκλήρωση της ακρόασης του δίσκου, καταλαβαίνει κανείς πως σκοπός του συγκροτήματος είναι ο ακροατής να αποκτήσει μία συνολική εμπειρία ακρόασης και να μην εστιάσει σε συγκεκριμένα κομμάτια.
Ωραία όλα αυτά θα πω εγώ, αλλά μου φάνηκε σαν ο δίσκος σε ορισμένα σημεία να έκανε κοιλιά σαν να προσπαθούσε το συγκρότημα να τραβήξει την διάρκεια σε κάποια κομμάτια παραπάνω από αυτό που θα έπρεπε. Εμένα πάντως τα αυτιά μου ξεχώρισαν κάποια κομμάτια που θεωρώ πως είναι άξια αναφοράς, όπως το εναρκτήριο “Solemn Pestilence”, το τρομερό με τις πολύ καλές εναλλαγές “Ocean Of Searing Hatred” και το “Cast Into The Hollow” που στην αρχή και όχι μόνο, ρίχνει πολύ τις ταχύτητες και προσφέρει μία εναλλακτική προσέγγιση στην μουσική που έπεται (σ.σ.: για μένα το κομμάτι του δίσκου!).
Από ένα σούπερ συγκρότημα σαν τους Ironmaster πάντα περιμένεις το κάτι παραπάνω και οι προσδοκίες βρίσκονται στα ύψη. Εδώ στο “Weapons Of Spiritual Carnage” μας προσφέρουν δυνατό και ατόφιο death metal, που όμως κάτι του λείπει για να θεωρηθεί δισκάρα. Δεν είναι καθόλου κακό, αλλά οι προσδοκίες ίσως είναι πολύ περισσότερες από ότι πρέπει.
6.5/10
Βαγγέλης Φαρρής
[email protected]
