Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ιδιαίτερη μπάντα από το Levanger της Νορβηγίας. Μια χώρα που δεκαετίες τώρα φημίζεται στον χώρο του metal για τα festivals της και βεβαίως το black metal. Σε αυτά τα κρύα παγωμένα μέρη της Σκανδιναβίας που ο χριστιανισμός ήρθε πιο δύσκολα, ήταν λογικό οι παγανιστικές λατρείες να επικρατήσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι σε άλλες περιοχές. Πιθανόν και ο λόγος όλης αυτής της extreme έκφρασης, από αρχές 80s.
Με μια νέα black metal κυκλοφορία έχουμε να κάνουμε και εδώ, που έρχεται με πρωταγωνιστές τους Keiser. Μία μπάντα που ξεκίνησε την πορεία της εν έτει 2015. Χρειάστηκε να περάσουν δύο έτη για να καταφέρουν να κυκλοφορήσουν μόνοι τους το ντεμπούτο LP τους, με τίτλο “The Succubus”. Μια κυκλοφορία μέτρια προς καλή μεν αλλά χωρίς την αναγνώριση που της άξιζε δε. Η παραγωγή δεν ήταν καλή, η μουσική όμως ικανοποιητική για τον χώρο.
Το συγκρότημα αποτελείτο από δύο άτομα, πάνω στα οποία βασίστηκε η κυκλοφορία του πρώτου LP. Υπεύθυνος για τύμπανα, μίξη, mastering και μέρος των φωνητικών, ο Geir Marvin Johansen, που δουλεύει ταυτόχρονα και με τους Funeral Harvest. Την δουλειά στην κιθάρα, μπάσο, και synthesizer είχε αναλάβει ο Mikael Torseth.
Στην νέα τους κυκλοφορία, του δεύτερου LP, έχουμε «υπογραφή» εταιρίας πλέον. Την οικεία σε μας Non Serviam (για ευνόητους λόγους).
Σε αυτή τη νέα δουλειά έχουμε και την συμμετοχή δύο νέων μελών. Ο Mikael Torseth είναι πλέον αφοσιωμένος σε κιθάρα και φωνητικά. Στο μπάσο ανέλαβε αρκετά εποικοδομητικά ο Jon Einar Hektoen. Ένας κύριος που είναι ενεργός σε άλλες τέσσερις μπάντες. Επιγραμματικά δύο από αυτές είναι οι Vecordious και Cleaver. Σε ρόλο δεύτερου κιθαρίστα έχει αναλάβει από το 2018 ο William Aamodt.
Όπως σας ανέφερα και πιο πάνω, έχουμε να κάνουμε με ένα ιδιαίτερο συγκρότημα. Το black metal είναι βέβαια εμφανές, αλλά. Εμφανείς είναι επίσης και οι διαφόρων ειδών επιρροές που έχουν οι φίλτατοι παίχτες μας. Όταν έχεις ακούσει πολλά πράγματα, δυσκολεύεσαι να «πακετοποιήσεις» ένα νέο συγκρότημα. Κάτι που, όταν συμβαίνει, ποτέ δε μου αρέσει (πακετάρισμα). Από την άλλη όμως, θα πρέπει να προετοιμάσεις και κόσμο που ήδη έχει ακούσματα για το τι να περιμένει σε μια επερχόμενη δουλειά.
Dissection κατά πολύ λοιπόν και οπωσδήποτε, θα σας περάσουν από το νου κατά το άκουσμα, Amon Amarth, Hypocrisy, και Bathory. Δεν θα μπορέσω να αγνοήσω το γεγονός, πως στο τέταρτο κομμάτι του album θα βρείτε αυτούσιο riff των Manowar, από το “Blood Of My Enemies”. H κλασική μουσική δίνει το παρόν σε αρκετά σολιστικά σημεία του lead κιθαρίστα. Η νοοτροπία που έχουν μου αρέσει. Το να μην έχεις νόρμες, πάντα ήταν λατρεία για μένα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα ακούσετε και το κλασικό γρατζούνισμα υψηλών συχνοτήτων στην κιθάρα. Και αυτό μέσα είναι.
Απλώς να έχετε υπόψη σας πως θα βρείτε heavy, thrash και power metal σημεία σε αυτή την κυκλοφορία. Απλά δεν επαρκούν να επισκιάσουν την black metal ταυτότητα του συγκροτήματος. Η παραγωγή είναι ανώτερη του μετρίου πλέον αλλά υπάρχουν ακόμη περιθώρια βελτίωσης. Το μπάσο έπρεπε να είχε λίγο παραπάνω όγκο.
Επικρατέστερα τραγούδια για μένα από το νέο LP των Keiser, “Our Wretched Demise”, είναι τα εξής δύο: τo τελευταίο του album με τον ομώνυμο τίτλο, “Our Wretched Demise” και το δεύτερο τραγούδι “Scourge Of The Wicked”. Καλή απόλαυση για τους λάτρεις του μελωδικού black metal.
7/10
Σπύρος Γρηγορίου
[email protected]
