Πρέπει να ομολογήσω πως τους Σουηδούς progsters Loch Vostok τους είχα χάσει για πάρα πολλά χρόνια, μιας και η τελευταία κυκλοφορία τους που είχα ακούσει ήταν το “V: The Doctrine Decoded”, ένα φανταστικό πραγματικά άλμπουμ το οποίο κυκλοφόρησε εν έτει 2012. Φτάνοντας στο σήμερα, οι Loch Vostok καταφέρνουν και κυκλοφορούν έναν δίσκο ορόσημο για τον χώρο του extreme progressive metal. Αυτός δεν είναι άλλος από τον “Opus Ferox – The Great Escape”.
Από το “V: The Doctrine Decoded” μέχρι και σήμερα στην σύνθεση της μπάντας παραμένουν οι Teddy Möller (Wuthering Heights, ex-F.K.Ü.) στις κιθάρες και growl φωνητικά (πλέον), Niklas Kupper (ex-Searing I) στις κιθάρες και Lawrence Dinamarca (Manticora, ex-Nightrage) στα τύμπανα. Νέο αίμα αποτελούν οι Patrik Janson (The Murder Of My Sweet, ex-Platitude) στο μπάσο και και ο Jonas Radehorn (The Citadel) στα lead φωνητικά, παίρνοντας την θέση του Teddy Möller στα lead καθαρά και πραγματικά μπορώ να πω πως κολλάει γάντι στην μπάντα, ο οποίος σε πολλά σημεία μου θυμίζει έντονα τον Daniel Gildenlöw (Pain Of Salvation), το οποίο εμένα προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου.
Όσοι έχετε παρακολουθήσει την μπάντα, γνωρίζετε ότι είναι δύσκολο να την κατατάξεις κάπου, γι’ αυτό θα προέτρεπα αναγνώστες που έρχονται σε πρώτη επαφή τους να μην το κάνετε. Την αρχή κάνει το “The Freedom Paradox”, ένα τραγούδι με αμιγώς progressive metal βάση, στο οποίο το συγκρότημα προσφέρει δυναμικά riffs, μοντέρνες ενορχηστρώσεις και εξαιρετικές φωνητικές μελωδίες. Εκεί είναι που το super πιασάρικο “Enter The Resistance” ακολουθεί και ο Jonas Radehorn με τα καθαρά φωνητικά του να αποτελούν την κύρια φωνή, δείχνουν να εγκλωβίζουν τον ακροατή με τις χορωδίες και τις όλες μελωδίες ενώ δεν λείπουν και τα growls του Teddy Möller, κρατώντας τον ακροατή σε εγρήγορση για το πώς θα κορυφωθεί το κομμάτι. Το “The Glorious Clusterfuck” από την άλλη προσφέρει μια ενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα σε έναν πιο επιθετικό αλλά μερικές φορές σκοτεινό, μελαγχολικό ρυθμό που σε κάνει να κουνάς ρυθμικά το κεφάλι σου για να έρθει μετά το “Disillusion”, ένα πιο μελαγχολικό τραγούδι όπως αυτά που μας έχουν συνηθίσει οι Evergrey στα τελευταία τους άλμπουμ.
Όπως κινήθηκαν τα προηγούμενα, στο ίδιο μοτίβο είναι και το “Galacticide”. Μελαγχολικό με κάποια up-tempo μέρη. Εκεί είναι που σκάει ίσως η καλύτερη σύνθεση του δίσκου, το “When The Wolves Have Eaten Everything”, επαναφέροντας τον ακροατή στα καθαυτού progressive metal μονοπάτια, τότε στο ακόλουθο “Generation Fail” προσφέρει μια πιο επιθετική σύνθεση/πλευρά του δίσκου, όπου τα blast beats στα τύμπανα και τα growls δεν λείπουν. Στο “Seize The Night” επανέρχεται μια ακόμα πιασάρικη σύνθεση για να μαλακώσει την όλη ατμόσφαιρα ώσπου το “The Great Escape” κάνει την εμφάνισή του. Είναι το κομμάτι εκείνο που με βάση το progressive θα διακρίνεις στοιχεία από το power metal ηχόχρωμα.
Για το τέλος, το “Save You” φέρνει αυτήν την ενδιαφέρουσα πινελιά στον ήχο του με εναλλαγές μελωδιών συνεχώς. Το τραγούδι θα τελειώσει με μια έντονη έκρηξη που οδηγεί σε πιο extreme death metal μονοπάτια, κάτι που πραγματικά ο ακροατής δεν το περιμένει. Αξίζει να πούμε ότι η εταιρεία μας παραχώρησε προς ακρόαση το “Black Neon Manifesto”, το bonus κομμάτι διάρκειας μόλις…οχτώ λεπτών! Η σύνθεση συγκεντρώνει κυριολεκτικά κάθε πτυχή του σύμπαντος της μπάντας, είτε πρόκειται για μεγαλοπρεπή μέρη, είτε πρόκειται για τα άκρως επιθετικά τους, είτε πρόκειται για τα πιο πιασάρικα μέρη τους.
Το δια ταύτα της υπόθεσης είναι πως το “Opus Ferox – The Great Escape” για εμένα προσωπικά βρίσκεται ήδη στην εικοσάδα με τα καλύτερα της χρονιάς, καθώς αυτό το άλμπουμ περιέχει τα πάντα προς ακρόαση. Είναι φρέσκο, μοντέρνο αλλά πάνω από όλα πιστό στις ρίζες του. Διακατέχεται από μια τρομακτική σε έκταση δημιουργικότητα, γεμάτη εξαιρετική συνοχή και διαύγεια. Δεν πρόκειται με τίποτα να σας απογοητεύσει.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com
