Οι Loviatar κατάγονται από την Οτάβα του Καναδά και αποτελούν μέρος της σκηνής από το 2010. Μόλις το 2017, έπειτα από αρκετά EPs, κυκλοφόρησαν το ομότιτλο ντεμπούτο full-length τους και πλέον επιστρέφουν με το “Lightless”, το δεύτερο album τους. “Lightless”… Λιτό όνομα, αλλά αν μη τι άλλο ταιριαστός τίτλος για doom metal κυκλοφορία. Την ίδια στιγμή, ο κατάλληλος για να περιγράψει το περιεχόμενο αυτής τους τη νέας δουλειάς.
Οι Loviatar ασχολούνται στιχουργικά με μύθους και θρύλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στερούνται τον κλασσικό πεσιμισμό του doom. Θα ήταν αδύνατο, άλλωστε, όταν η μουσική κουβαλά τέτοιο κλειστοφοβικό σκοτάδι και αποκαρδιωτική ατμόσφαιρα. Δεν μένει όμως στην εσωτερική απόγνωση και γενικότερη σκυθρωπή συναισθηματικότητα, αφού φροντίζει να διατηρεί παράλληλα ένα υποχθόνιο, απειλητικό αέρα, ο οποίος εξαπλώνεται ήρεμα-ήρεμα και στο τέλος κυριαρχεί. Έτσι, ενώ σίγουρα μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ευαίσθητο album, με τίποτα δε μπορεί να θεωρηθεί «δακρύβρεχτο». Κάθε άλλο, μάλιστα.
Το “Lightless” κρατιέται σε νεφελώδεις, συχνά αργόσυρτους doom ρυθμούς, ωστόσο την ίδια στιγμή κλείνει το μάτι και στο post-metal. Απλώνει, με αυτό τον τρόπο, ένα βαρύ, πυκνό νέφος μέσα στο οποίο ξεπροβάλλουν και τα φωνητικά. Δεν πρωταγωνιστούν, αλλά αποτελούν περισσότερο το στοιχείο που δένει τα πάντα μεταξύ τους. Κάνω ειδική μνεία σε αυτά, καθώς στην αρχή δεν ξετρελάθηκα μαζί τους, καθώς μου φάνηκε ότι στερούνταν δυναμικότητας, ακόμη και για doom δεδομένα. Αυτό διήρκεσε περίπου ένα τραγούδι, αφού στη συνέχεια, ενώ συνήθιζε το αυτί σε αυτά, δε μπορούσα να φανταστώ καλύτερη ερμηνεία για αυτό το δίσκο. Ηθικό δίδαγμα: μη βιάζεστε να κρίνετε, παιδιά μου.
Με το “Lightless”, οι Loviatar μας δίνουν έναν μελαγχολικό δίσκο, ο οποίος μέσα στην απειλητικότητα και απόγνωσή του κρύβει ψήγματα σκοτεινής μελωδίας. Περιέχει έξι κομμάτια, μέτριας, θα έλεγα, διάρκειας. Συγκεκριμένα, όλα τους κυμαίνονται μεταξύ των τεσσάρων-έξι λεπτών, με μοναδική εξαίρεση το τελευταίο, δεκάλεπτο κομμάτι. Χάρη και σε αυτό, δεν πλατειάζει, αλλά αντιθέτως περνάει τα συναισθήματά του άμεσα και στοχευμένα.
8/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
