Maiden United, Meden Agan, Silent Wedding
20 Ιανουαρίου 2012, Αν Club
Λίγο πριν ξεκινήσει η βραδιά και η περιέργειά μου ήταν μεγάλη. Από τη μια γιατί το να ακούς διασκευασμένα κομμάτια των Iron Maiden από ένα δυνατό lineup (Wilson από Threshold, Jolie και Coolen από Within Temptation) είναι εντάξει, αλλά αν πρόκειται για ακουστικές διασκευές τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Ο δεύτερος λόγος ήταν οι δύο ελληνικές μπάντες που με τη σειρά τους έπρεπε να μετατρέψουν το πρόγραμμά τους σε ακουστικό, δίνοντας έτσι ώθηση στους Maiden United να κλείσουν τη συναυλία με κομμάτια που οι περισσότεροι ξέρουμε, αλλά, άραγε θα προτιμούσαμε να ακούσουμε ακουστικά;
Τη βραδιά λοιπόν άνοιξαν οι Silent Wedding, ένα συγκρότημα που παρακολουθώ χρόνια. Γενικά θεωρώ προτέρημα της μπάντας τη μελωδικότητα στις συνθέσεις τους που με την ευκαιρία του ακουστικού live αναδείχθηκαν ακόμα περισσότερο. Αν και τους προτιμώ στην κανονική εκδοχή τους. Οι γνώριμοι για εμένα ήχοι του The Tale of Strahd, στη συνέχεια το Real Temptations και ήδη μας είχαν μεταφέρει σε ένα «μελωδικό» κλίμα, ό, τι πρέπει για τη ζεστή ατμόσφαιρα που είχε ήδη αρχίσει να αποκτάει το Αν club. Με μια πιασάρικη ακουστική διασκευή του If I could fly, στη συνέχεια το δικό τους A cry from within, καταλήγοντας στο Rainbow in the Dark, που ερμηνεύτηκε αξιοπρεπέστατα από τον frontman τους. Η εμφάνιση τους κόντευε να ολοκληρωθεί με το I am you, φτάνοντας στο τελείωμα με έναν ευφυέστατο συνδυασμό του Parisienne Moonlight από Anathema και του The Idol από Wasp.
Και εκεί είναι που ανέβηκαν στη σκηνή οι Meden Agan. Για την Ηλιάννα τα λόγια είναι περιττά, είναι μια φωνή που δε χρειάζεται ούτε stage, ούτε μικρόφωνο, αρκεί να σου σιγοψιθυρίσει δυο τρεις χαμηλές νότες και θα καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Θεωρώ ότι ήταν και αρκετά επικοινωνιακή με ένα κοινό που δεν ήξερε πώς να κάτσει ή να συμπεριφερθεί, λόγω του ότι δεν ήταν συνηθισμένο για ένα ακουστικό live σε έναν τέτοιο χώρο. Οι «λυρικοί» Meden Agan ξεκίνησαν με το Universe Unseen, το Dissolve into Grey και το All Seems Lost, για να φτάσουν στη διασκευή Stand My Ground από Within Temptation, και τη συμμετοχή- έκπληξη της Sanna από Dimlight στα φωνητικά. Εκεί φτάνουν στο Tribute to Life, το Sleeping Sun από Nightwish (που μας έφερε όλους πιο κοντά) και το Blinded by Faith.
Έχοντας ήδη κρυφακούσει το sound check των Maiden United ήξερα περίπου τι θα με περίμενε. Ο Wilson έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας κάνοντας παράλληλα και show, ενώ τα κομμάτια των Iron Maiden είχαν διασκευαστεί άψογα. Μπορώ να πω ότι αναδείκνυαν μουσικά μέρη που μπορεί η ένταση των κανονικών εκτελέσεων να κρύβουν. Σε σημεία τα κομμάτια δεν αναγνωρίζονταν. Ξεκίνησαν με το Revelations, το Where Eagles Dare και το Quest for Fire. Συνέχισαν με το Flash of the Blade, το Prowler, το Only the Good Die Young, το Sun and Steel, Children of the Damned (ουφ), Τhe Τrooper, κλείνοντας με το To Tame a Land. Και εκεί ήρθε ένα encore που μας το πρότεινε ο ίδιος ο Wilson με το The Evil that Men Do και το Wasted Years. Να σημειώσω ότι έλειπε η Anneke από Gathering η οποία συμμετέχει στην μπάντα και ευχήθηκαν να είναι μαζί τους την επόμενη φορά.
Η γενική εντύπωση είναι ότι αν και ο ήχος δε θεωρώ ότι ευνόησε και πολύ καμιά από τις μπάντες, κατάφεραν να δημιουργήσουν και οι τρεις μια πολύ ζεστή και «εναλλακτική» ατμόσφαιρα . Η συναυλία των Maiden United δεν ήταν για τους θαυμαστές των Iron Maiden αλλά για τους υποστηρικτές της καλής μουσικής. Και όσοι δεν ήρθαν, γιατί σίγουρα θα μπορούσαν να έρθουν πολλοί περισσότεροι, έχασαν μια κάπως «νοσταλγική» μελωδικότατη βραδιά με ένα αξέχαστο μουσικό φινάλε. Όσο για τους πραγματικούς κολλημένους με Iron Maiden, τόσες φορές τους έχετε δει πια, οπότε την επόμενη φορά προτείνω να τολμήσετε μια συναυλία των Maiden United.
Ήλια Τσάρα
