Οι Metal Inquisitor δεν είναι και το πιο παραγωγικό συγκρότημα στην ιστορία του heavy metal. Από την σύλληψη τους το 1998, έχουν κυκλοφορήσει πέντε μόλις δίσκους αλλά και μια πλειάδα συλλογών, splits και EPs. Από την άλλη, για ένα συγκρότημα που εμφανίζεται παροδικά στην σκηνή έχουν ένα αρκετά σταθερό lineup. Το 2018 κλείνει με την πέμπτη τους κυκλοφορία με τίτλο “Panopticon” η οποία και έρχεται σχεδόν πέντε χρόνια μετά από το προηγούμενο “Ultima Ratio Regis” (2014).
Παραδεχθείτε το: ακόμα και αν δεν έχετε ακούσει νότα από τους Metal Inquisitor είστε σίγουροι πως ξέρετε τι παίζουν – και σίγουρα δεν παίζουν guttural grind. Ας το πάρει όμως το ποτάμι και ας αναφέρουμε ότι το συγκρότημα παραμένει πιστό στις αξίες του NWOBHM. Αυτό για εμένα προσωπικά έχει τα καλά και τα κακά του.
Από την μια σέβομαι και εκτιμώ συγκροτήματα που με πάθος υπηρετούν την μουσική τους. Δεν θα ακούσετε τίποτα που θα σας εκπλήξει στο “Panopticon”. Up-tempo κομμάτια στην πλειοψηφία τους με διπλές κιθαριστικές επιθέσεις και πολλές, μα πάρα πολλές, αναφορές στους πρώιμους Iron Maiden. Λογικό όλο αυτό. Ακόμα και η παραγωγή ακούγεται “επιμελημένα ατημέλητη”. Τι θέλω να πω με αυτό; Απλά το συγκρότημα χωρίς να θάβει τον ήχο του προσπαθεί αρκετά να αναπαραστήσει την δομή των τότε παραγωγών.
Από την άλλη αλήθεια τι μπορεί να προσφέρει μια δουλειά σαν αυτή του “Panopticon” σε όποιον έχει προχωρήσει στα ακούσματα του εν έτη 2018; Απολύτως τίποτα. Χωρίς να μπορεί κάποιος να πει ότι τα κομμάτια εδώ είναι κακά πρακτικά δεν άκουσα κάτι σε αυτά που να μην έχω ξανακούσει άπειρες φορές στο παρελθόν. Εδώ δεν λέω ότι οι Metal Inquisitor κοπιάρουν κάποιον: όμως η εμμονή τους αυτή μάλλον τους οδηγεί στο να αυτοπεριορίζονται όσον αφορά το τι μπορούν να κάνουν και να προσφέρουν στους οπαδούς τους.
Σαν συγκρότημα έχουν όλα τα φόντα να γράψουν πιο εμπνευσμένη μουσική από αυτή εδώ. Παρ’ όλα αυτά, μάλλον οι φίλοι και νοσταλγοί του ιδιώματος σίγουρα θα βρουν την δουλειά αυτή πιο ενδιαφέρουσα από εμένα.
6.5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
