Μην έχοντας ακολουθήσει την πορεία του Kiske στα προσωπικά του άλμπουμ και γνωρίζοντας την απομάκρυνση του από τις metal φόρμες, ξεκίνησα την ακρόαση του συγκεκριμένου άλμπουμ με αρκετή προκατάληψη, που όμως στην πορεία καταρρίφθηκε. Με τη συνοδεία της Amanda Somerville, η οποία έχει συμμετοχές σε μπάντες όπως οι Epica, Kamelot και Avantasia και προσθέτοντας τους Mat Sinner (Primal Fear, Sinner) και Magnus Karlsson (Primal Fear) στη σύνθεση, έχουμε ένα αξιοπρόσεκτο σύνολο που αποδεικνύει το ταλέντο του σ’ αυτό το άλμπουμ. Δυναμικά τραγούδια, με τη μελωδία να είναι ο βασικός παρονομαστής, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια συγκλονιστική στιγμή. Αυτό βέβαια ήταν εν μέρει αναμενόμενο μιας και η μουσική εξυπηρετεί κυρίως τις φωνητικές μελωδίες. Η χαρακτηριστική χροιά του Kiske είναι εδώ -χωρίς ίσως τις κορώνες του παρελθόντος- και δένει αρμονικά με αυτή της Somerville, ειδικά όταν τραγουδούν ταυτόχρονα. Έμφαση έχει δοθεί στα refrain, με άμεσες και ευκολομνημόνευτες μελωδίες. Γενικά το άλμπουμ είναι μοιρασμένο σε up tempo και μπαλαντοειδή κομμάτια, ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά και ρομαντικά, που ευνοούν την ακρόαση του, καθιστώντας το κατάλληλο και σε ευρύτερα ακροατήρια. Αχ, αυτό το vibrato…
7/10
Γιώργος Τσινάνης
