Οι Obscura επιστρέφουν με μια εξωφρενικά δυνατή κυκλοφορία ονόματι “Diluvium” (σ.σ. έλαβε την θέση #11 στο top-20 με τα καλύτερα για το 2018 από το Greekrebels), το οποίο έρχεται δυο χρόνια μετά το “Akroasis”. Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής της μπάντας, Steffen Kummerer, απαντά σε όλες μου τις ερωτήσεις.
Αρχικά θα ήθελα να σας συγχαρώ για την τελευταία σας κυκλοφορία με τίτλο “Diluvium”, είναι ένα φανταστικό album. Τι ανταπόκριση έχετε μέχρι τώρα γι’ αυτό;
Μέχρι τώρα, το “Diluvium” είναι το albumμε τις μεγαλύτερες εισόδους στα chartsπαγκοσμίως και το πιο επιτυχημένο στην ιστορία των Obscura. Γενικά είμαστε ευχαριστημένοι με την θετική ανταπόκριση από οπαδούς και Τύπο. Αυτό το album συνοψίζει ένα δεκαετές concept με τέσσερα albums και η γενική γνώμη δείχνει ότι ολοκληρώσαμε όλη την ιδέα με την κορυφή μας σαν μπάντα. Προσωπικά, είμαι ευγνώμων για τους οπαδούς μας και όλους όσους μας στηρίζουν εδώ και χρόνια, κάνοντας τους Obscura μία μπάντα με διεθνείς περιοδείες και παγκόσμια επιτυχία.
Το “Diluvium” είναι το τελευταίο ενός κύκλου από τέσσερα albums με την ίδια ιδέα. Πώς κλείνει στιχουργικά αυτό το κεφάλαιο στην ιστορία σας;
Οι τέσσερις κυκλοφορίες χωρίζονται στα εξής: προέλευση (“Cosmogenesis”), εξέλιξη (“Omnivium”), συνείδηση (“Akroasis”) και τώρα το τέλος όλων, η αποκάλυψη (“Diluvium”). Οι τέσσερις δίσκοι είναι βασισμένοι σε ένα διαρκή κύκλο ζωής. Μετά το τέλος, θα υπάρξει ένα νέο ξεκίνημα κατά κάποιο τρόπο. Το “Diluvium”στο σύνολό του είναι βασισμένο σε τρία στρώματα εννοιών: φιλοσοφική, φυσική και θρησκευτική άποψη στα αιώνια θέματα και επιχειρήματα. Όλα τα τέσσερα albums συνδέονται με στίχους, μουσική και artworks.
Οπότε, τι ακριβώς ήθελαν οι Obscura να πετύχουν με αυτόν τον μεγάλο εννοιολογικό κύκλο; Έχετε ασχοληθεί στιχουργικά με τη θρησκεία και την ανθρώπινη εξέλιξη, οπότε τι ακριβώς θέλετε να περάσετε στους ακροατές σας;
Τα τέσσερα albums είναι ένα κλειστό κομμάτι τέχνης, ένας αιώνιος κύκλος ζωής και θανάτου. Ήθελα να πετύχω μία μεγάλη ιδέα που καμία άλλη death metal μπάντα δεν έκανε στο παρελθόν.
Είναι εμφανές ότι αναλαμβάνοντας ένα τόσο μεγάλο έργο, οι στίχοι σημαίνουν πολλά για τη μουσική σας. Θα έκανες πάλι μελλοντικά κάτι παρόμοιο, στιχουργικά μιλώντας;
Ξεκινήσαμε να περιοδεύουμε για την υποστήριξη του “Diluvium” και προωθούμε το album σε όλο τον κόσμο. Όντως, δουλεύω σε μία νέα σειρά δίσκων και ξεκίνησα να μαζεύω ιδέες λίγους μήνες πριν. Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να δουλέψω για άλλα δέκα χρόνια σε ένα συγκεκριμένο θέμα ή άποψη μιας ιστορίας. Ο χρόνος θα δείξει.
Ας βουτήξουμε λίγο παραπάνω στη μουσική του “Diluvium”. Θα έλεγα ότι η βασική διαφορά μεταξύ αυτού και των “Omnivium” και “Akroasis”, είναι ότι τα τραγούδια σας ακούγονται λιγότερο progressive και δίνετε έμφαση περισσότερο στα μελωδικά riffs και γενικά στη μελωδία. Είναι κάτι που είχατε στο μυαλό κατά τη σύνθεσή του;
Η γενική ιδέα πίσω από αυτά τα album διαφέρει αρκετά. Ενώ το “Akroasis” προοριζόταν να είναι ένα albumμε ένα συγκεκριμένο “χαλαρωτικό” αίσθημα, η παραγωγή και οι ενορχηστρώσεις βασίστηκαν σε πολλαπλά στρώματα και μεγαλύτερα κομμάτια, το “Diluvium” προοριζόταν να είναι ευθύ και in-your-faceκαι η παραγωγή καθαρή ώστε να δίνει αυτή τη στάση. Το “Akroasis” μπορεί να φαίνεται πιο progressive, αλλά αν αναλύσεις κάθε λεπτομέρεια το “Diluvium” έχει πολλή περισσότερη μουσική αξία και επίπεδα πολυπλοκότητας από το προηγούμενο.
Τραγούδια όπως τα “Clandestine Stars”, “Convergence” και “The Conjuration” δείχνουν μία στροφή προς το melodic death metal, όμως έχετε και κομμάτια σαν τα “An Epilogue To Infinity” και “Ethereal Skies” που πηγαίνουν προς την τεχνική πλευρά των πραγμάτων. Πόσο εύκολο ήταν να πετύχετε αυτήν την ποικιλία στο album;
Κάθε τραγούδι ηχεί διαφορετικά, αυτός ήταν ο στόχος όταν γράφαμε το albumκαι αυτός ήταν ο λόγος που μερικά τραγούδια κόπηκαν στην προ-παραγωγή. Κάποιες συνθέσεις είναι πιο τεχνικές, άλλες πιο μελωδικές, για εμένα αυτό δεν είναι σχετικό. Τα τραγούδια είναι ιστορίες με παλμό και δραματουργία από την αρχή έως το τέλος. Πρέπει να είσαι καλός αφηγητής, οποιαδήποτε τεχνική και να χρησιμοποιείς. Δεν χρειάζεται να κάνω επίδειξη δυνατοτήτων σε κανένα. Το album και το tracklist είναι βασισμένα στην ποικιλία ώστε να κρατάνε τον ακροατή σε ενδιαφέρον από την πρώτη ως την τελευταία νότα.
Αν δεν κάνω λάθος, αυτό είναι το πρώτο album που ηχογραφήσατε με τον κιθαρίστα Rafael Trujillo. Αυτό άλλαξε τον τρόπο που δούλευαν οι Obscura στο παρελθόν; Πώς ήταν η διαδικασία της ηχογράφησης;
Όχι, δεν άλλαξε κάτι για το συγκρότημα και την διαδικασία ηχογράφησης. Ο Rafael κι εγώ μοιραστήκαμε lead και ρυθμικές κιθάρες στις ηχογραφήσεις και ασχολήθηκε με τη σύνθεση. Είχαμε τέσσερις συνθέτες, τους Linus, Rafael, Sebastian και εμένα. Από τη στιγμή που δε μένουμε στην ίδια πόλη, αυτό ήταν απαραίτητο. Αν δεις τα credits στους δίσκους, φαίνεται ο συνδυασμός από τους συνθέτες. Το μόνο θέμα ήταν να μπει ο Rafael στο σύμπαν των Obscura, το οποίο σημαίνει να τον καθοδηγήσουμε στο πώς δουλεύει η μπάντα και ποια κατεύθυνση πρέπει να ακολουθήσει. Έχω ένα καθαρό όραμα για το πού οδεύει αυτό το συγκρότημα.
Έφερε ο Rafael πολλές ιδέες στο νέο album και η άφιξή του είναι ο λόγος που οι Obscura ακούγονται πιο μελωδικοί στο “Diluvium”;
Οι συνεισφορές του είναι κυρίως τα μέρη του στις lead κιθάρες και η βοήθεια σύνθεσης σε λίγα κομμάτια όπως τα “Ethereal Skies” και “Clandestine Stars” για παράδειγμα. Με τον Rafael, δεν άλλαξε κάτι πέρα από το στυλ του στα lead σημεία επειδή δεν έχει μεγάλο μερίδιο στη σύνθεση.
Ποιες είναι οι επιρροές που μπορεί να ονομάσει η μπάντα για το τελευταίο album;
Μεταξύ των “Akroasis” και “Diluvium”, άκουγα πολλή heavy μουσική όπως Triptykon, Mastodon και Ghost μεταξύ άλλων. Αυτό είχε αντίκτυπο κυρίως στις ενορχηστρώσεις για να μικρύνουν οι συνθέσεις αλλά και να σχηματιστεί κάθε ρεφρέν ενώ δουλεύαμε σε μία χειροποίητη και heavy δομή. Χαμηλώσαμε λίγο τις ταχύτητες, αλλά προσπαθήσαμε να έχουμε μεγαλύτερη ποικιλία. Κανείς δε θέλει να ακούει πενήντα λεπτά από blastbeats από την αρχή μέχρι το τέλος.
Τι πιστεύουν οι Obscura ότι είναι νέο και διαφορετικό στο “Diluvium”;
Όπως ανέφερα, η ιδέα ήταν ξεκάθαρη για το πώς θα γίνει η παραγωγή, οι ενορχηστρώσεις και τι συναίσθημα ήθελα να δημιουργήσω πριν καν γραφτεί η πρώτη νότα. Ο συνολικός παλμός και η παραγωγή άλλαξαν ενώ έμειναν τα σήματα κατατεθέν.
Θεωρώ ότι το “An Epilogue To Infinity” είναι ένα τραγούδι το οποίο είναι η επιτομή του ήχου των Obscura. Ίσως το αγαπημένο μου από το τελευταίο album. Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή από το “Diluvium”;
Το “An Epilogue To Infinity” είναι ένα από τα highlights του album και για εμένα. Το τραγούδι είναι πνευματικό παιδί του Linus Klausenitzer και η ενορχήστρωση ξεχωρίζει σαν μία μοναδική προσπάθεια. Το ίδιο το τραγούδι, σαν η τελευταία σύνθεση του album, τελειώνει με μια συγχορδία η οποία οδηγεί στο εναρκτήριο κομμάτι του πρώτου albumτου κύκλου, το “Anticosmic Overload”. Επιπλέον, τα mid-tempo heavy riffs στην αρχή δείχνουν μια νέα πλευρά της μπάντας που απολαμβάνω αρκετά. Το “Emergent Evolution” δείχνει ένα πιο μελαγχολικό πνεύμα ενώ το “The Seventh Aeon” εικονογραφεί ένα πιο δυναμικό εύρος μέσα στο album.
Το εξώφυλλο του albumείναι αρκετά περίεργο. Τι θέλετε να απεικονίσετε και πώς συνδέεται με το στιχουργικό και μουσικό περιεχόμενο του “Diluvium”;
Το artworkπαίρνει την ιδέα του “The Monist” και παρουσιάζει ένα μονοχρωματικό σχέδιο όπου το κόκκινο μέρος στη μέση μπορεί να ερμηνευτεί σας μία άμεση αναφορά στο demo μας “Illegimitation” και το δικό του artwork. Εκεί που όλα τελειώνουν, ένα νέο ξεκίνημα θα ακολουθήσει.
Δουλέψατε ξανά με τον V. Santura, οπότε ποιος είναι ο λόγος που δουλεύετε μαζί του και τι φέρνει στον ήχο των Obscura για να τον προτιμάτε;
Ο V. Santura κι εγώ φτιάξαμε τον ήχο κατατεθέν των Obscura από την πρώτη στιγμή. Δουλεύουμε μαζί από το πρώτο μας demo το 2003 και μπορεί να αποκαλείται ένα σημαντικό κομμάτι του συγκροτήματος. Δεν μπορώ να φανταστώ να δουλεύω με κάποιον άλλο μηχανικό ήχου. Ξεκινήσαμε σε αυτό το μονοπάτι πριν δεκαπέντε χρόνια και θα το ολοκληρώσουμε, όποτε γίνει αυτό. Πέρα από το να δουλεύουμε μαζί, είμαστε και στενοί φίλοι ακόμα πιο πολύ, πριν καν ξεκινήσω να παίζω κιθάρα.
Όπως βλέπω μετά το καλοκαίρι θα ξεκινήσετε περιοδεία στις ΗΠΑ. Να περιμένουμε ημερομηνίες και για Ευρωπαϊκή; Ποιες είναι οι πιθανότητες να σας δούμε στην Ελλάδα;
Ξεκινήσαμε την περιοδεία με ένα showστο Summer Breeze Festival στη Γερμανία πριν πάμε στις ΗΠΑ για μία πρώτη περιοδεία με τους Beyond Creation, Archspire, Inferi και Exist. Τον Φεβρουάριο του 2019 θα ξεκινήσουμε μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία, κυρίως στις δυτικές χώρες, το δεύτερο μέρος με τις νότιες και ανατολικές χώρες θα ανακοινωθεί αργότερα. Θα γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα σίγουρα και ελπίζω να παίξουμε σε περισσότερα μέρη από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Κάναμε πολλούς φίλους όταν επισκεφτήκαμε την Αθήνα για πρώτη φορά το 2007 στην περιοδεία του “Retribution” και κρατάμε επαφή μέχρι και σήμερα.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες σε αυτή τη συνέντευξη. Άφησε σε παρακαλώ ένα μήνυμα για τους Έλληνες οπαδούς.
Ευχαριστώ που στηρίζετε τους Obscura από την αρχή και ελπίζουμε να σας δούμε όλους την επόμενη φορά που θα έρθουμε στην Ελλάδα.
Δημήτρης Σταύρος
Μετάφραση: Γιώργος Τερζάκης
https://www.realmofobscura.com/
https://www.facebook.com/RealmOfObscura
https://open.spotify.com/artist/7i82bJxWj1Tggc7pnU1hzt
https://www.youtube.com/user/RealmOfObscura
https://twitter.com/RealmofObscura
Band Members
Steffen Kummerer – Κιθάρες, Φωνητικά
Linus Klausenitzer – Μπάσο
Sebastian Lanser – Τύμπανα
Rafael Trujillo – Κιθάρες
Discography
Retribution, 2006
Cosmogenesis, 2009
Omnivium, 2011
Akroasis, 2016
Diluvium, 2018
