Οι συμπατριώτες Odyrmos είναι νέοι στη σκηνή, μιας και ιδρύθηκαν ως one-man project από τον Αντρέα Τσεκρέκο το 2020. Η πρώτη κυκλοφορία του σχήματος ήταν το ΕΡ ονόματι “Eternal Sleep” της ίδιας χρονιάς, με ξεκάθαρη κατεύθυνση το dungeon synth και το dark ambient. Έκτοτε, ο ιθύνων νους αποφάσισε μια νέα πορεία προς περισσότερο black metal κατευθύνσεις και με την προσθήκη του Alan Brucke στα φωνητικά, το σχήμα κυκλοφορεί φέτος το πρώτο του full-length με τίτλο “For The Brightest Light”.
Είναι ευρέως γνωστό ή αποδεκτό ότι το black metal και το dungeon synth είναι συγκοινωνούντα δοχεία, ήδη από τις πρώτες κυκλοφορίες καλλιτεχνών όπως ο Mortiis στα 90s. Για να επιστρέψουμε στο “For The Brightest Light”, οι Odyrmos δείχνουν να έχουν προχωρήσει και αναπτύξει τον ήχο τους σε σχέση με το ΕΡ τους, και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην είσοδο σε black metal χωράφια. Πάμε όμως στο περιεχόμενο.
Πολλά από τα dungeon synth/dark ambient κομμάτια του δίσκου έχουν ξεκάθαρα τη σφραγίδα ενός κυρίου Louis Cachet, ενώ και τα black metal κομμάτια δείχνουν εξίσου επηρεασμένα από αυτόν. Τα δύο μουσικά ιδιώματα φαίνονται δειλά δειλά να μπλέκονται κυρίως στο τέταρτο κομμάτι “Quiet Despair”, μιας και η κυκλοφορία γενικότερα περιέχει είτε dungeon synth είτε black metal. Το mid-tempo και η μελαγχολική διάθεση κυριαρχούν – μια παρεκτροπή παρατηρούμε στο ambient “At The End Of Forever” που, με την πιο αισιόδοξη/επική του διάθεση, με έκανε να ψάχνω να βρω τα d20 μου και τους δίσκους του ημίθεου Vangelis.
Προσωπικά, θα προτιμούσα μια πιο ξεκάθαρη μίξη των dungeon synth και black metal, κάτι που πιστεύω θα αποδώσει καρπούς για τους Odyrmos και θα τους προσδώσει πιο ξεχωριστό χαρακτήρα – αλλά και πάλι, μπορεί κανείς να πει ότι αυτό θα ήταν δική μου προτίμηση έχοντας κατά νου ονόματα όπως oι Erythrite Throne. Σε γενικές γραμμές, οι Odyrmos μας παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον ντεμπούτο, που ενώ δεν αποτελεί κάτι νέο, δείχνει ότι το σχήμα γουστάρει αυτό που παίζει και ότι υπάρχουν προοπτικές εξέλιξης.
6,5/10
Στέλιος Σπαντίδης
[email protected]
