rustnrage showdown
Albums

Rust ‘n’ Rage – Showdown (Ektro)

Eight-ίλο-κατάσταση από Φινλανδία. Οι Rust n’ Rage μετράνε τρία χρόνια ζωής και το “Showdown” είναι το πρώτο full length album τους. Ξεπερνώντας λοιπόν το σεξιστικό εξώφυλλο (κατάλοιπο μιας εποχής που όλοι φωνάζανε Sex, Drugs And Rock ‘n’ roll) περνάω στα του δίσκου. Έντεκα κομμάτια λοιπόν, τα οποία δεν είναι καθόλου κακά (αλλά δεν είναι και τόσο καλά..). Το “Road to Nowhere” που ανοίγει το δίσκο είναι μια ορχηστρική σύνθεση ενάμιση λεπτού και είναι η εισαγωγή του “Secret Highways”. Τώρα ναι μεν ωραία σύνθεση στη μουσική, αλλά υπάρχει ένα θέμα. Λίγη έμπνευση στους στίχους βρε παιδιά. Το “Hotter Than You” είναι ένα επίσης καλό κομμάτι. Με τα πάνω και τα κάτω του, ενώ το “Locked ‘n’ Loaded” δηλώνει “Live Fast, Die Young” που το χουμε –κάπου- ξανά ακούσει. Το “This Time” είναι από αυτά τα τραγούδια που βάζεις στο αυτοκίνητο βάζεις και το Ray Ban και το παίζεις ο Badass του χωριού (αν και τα φωνητικά σε ξενερώνουν λίγο). Ας δώσω όμως ένα συγχαρητήρια στον κιθαρίστα ο οποίος δίνει ρέστα στο είδος! Στην εισαγωγή του “Hit the Ground” κάτι παίζει με το συγχρονισμό, αλλά δεν ξέρω αν αυτό έγινε επίτηδες ή όχι. Γενικά όλο το κομμάτι είναι λίγο.. απογοήτευση και είμαι ακριβώς στα μέσα της ακρόασης του δίσκου. Επόμενο κομμάτι το “Thrill Me” και νομίζω πως το συγκεκριμένο κομμάτι όντως άξιζε τον τίτλο του. Ήταν απ’ τα καλύτερα που άκουσα μέχρι στιγμής. Το “Where The Angels Go To Die” είναι μια εμφανής προσπάθεια Blues/Rock σύνθεσης και δεν ήταν καθόλου μα καθόλου κακό. Απλά, πιστεύω πως η φωνή προσπαθεί να μιμηθεί τον Blues χαρακτήρα που –για όσους ακούμε το είδος- μας κάνει να νιώθουμε τον πόνο τον τραγουδιστή. Τα “Hollow Life” και “Sounds of the City” λίγο πολύ έχουν τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων κομματιών. Ωραίες συνθέσεις, που θα μπορούσαν να φτάσουν στα ύψη τα κομμάτια, αλλά για μια ακόμη φορά η φωνή τα ρίχνει πάρα πολύ. Ο δίσκος μας αφήνει με το “Black Rose”, και τελικά πήρε έντεκα κομμάτια για να φτάσουμε τελικά στο πιο ώριμο συνθετικά. Γενικά η μπάντα κάπου μεταξύ τέταρτου και πέμπτου κομματιού το έχασε λίγο. Ο τραγουδιστής σε πολλά – πάρα πολλά – σημεία υπερβάλλει και καταλήγει να φαλτσάρει, ενώ ο κιθαρίστας παρόλο που είναι πολύ καλός τεχνικά δεν έδωσε σχεδόν σε κανένα του σόλο χαρακτήρα που να το ξεχωρίζει (και αυτό είναι λίγο κακό). Πικρόγλυκα, και χλιαρά τα πράγματα για τους Rust n’ Rage, ελπίζω στο μέλλον να ετοιμάσουν μια καλύτερη δουλειά.

4.5/10

Ντένια Παλαιολόγου

[email protected]

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X