Ιδρυμένη το 2008 από τους Gergő Hájer (κιθάρα) και Ákos Szathmáry (μπάσο), η ουγγρική extreme groove metal μπάντα Omega Diatribe από την Βουδαπέστη επιστρέφει δυναμικά με το τρίτο κατά σειρά album της με τίτλο “Metanoia”. Το mastering του οποίου ανέλαβε ο θρυλικός Jens Bogren στα Fascination Street Studios.
Το συγκρότημα προτάθηκε για το βραβείο του «Καλύτερου album της χρονιάς» με το ντεμπούτο τους “Iapetus” και «Καλύτερη στουντιακή παραγωγή» στην Ουγγαρία όπου κατάφερε να φτάσει στην δεύτερη θέση. Το σχήμα πλέον ολοκληρώνουν οι Tamás Höflinger (κιθάρα), Richard Szpuszenik (τύμπανα) και Milán Lucsányi (φωνητικά).
Πρώτη μου εμπειρία με το συγκρότημα και από το κύριο riff του εισαγωγικού κομματιού “You Can’t Save Me” τα παιδιά δείχνουν ότι βαδίζουν στα χνάρια των Meshuggah (όπως επίσης και από το εξώφυλλο του δίσκου που θυμίζει αυτό του “The Violent Sleep Of Reason”). Δυνατό refrain με ανατολίτικου χαρακτήρα κλίμακες/συγχορδίες στην πρώτη κιθάρα.
Το εισαγωγικό riff του “Grinder Or Self” για ένα δευτερόλεπτο μου θύμισε metalcore της σειράς αλλά η τροπή του κομματιού άλλαξε γρήγορα σε κοφτές djent νότες. Η φωνή του Milán πραγματικά δένει άριστα με την αγριότητα και το βάρος της μουσικής. Ανατολίτικο ύφος στις κιθάρες πάλι στο επόμενο κομμάτι με τίτλο “Parallel”.
Ένα πιο μοχθηρό ύφος στην μουσική παρατηρείται στο “Death Touch” όπως με την προσθήκη αφηγητικών σχεδόν και καθαρών φωνητικών σημείων. Το “Isolation” είναι ένα filler κομμάτι με απόσπασμα του ενός λεπτού από σκηνή της ταινίας “Network” του 1976. Οριακά η φωνή του Milán στο “Global Fire” θύμιζε αυτή του Corey Taylor ανά σημεία. Σχεδόν crust punk ρυθμοί στα τύμπανα κυρίως στο “Mirror Neuron” και μια αλλαγή των φωνητικών από βρώμικο ύφος σε περισσότερο hardcore στυλ στο πρώτο couple.
Το “Coronal Mass Ejection” στην αρχή πήγε να με παραπλανήσει νομίζοντας ότι θα άγγιζε πιο πολύ τα πλαίσια της μπαλάντας λόγω της εισαγωγικής κιθάρας αλλά διαψεύσθηκα όσο τα υπόλοιπα όργανα μπήκαν στο παιχνίδι . Τελευταίο κομμάτι, μελωδική μπαλάντα αυτή τη φορά με τίτλο “Long”, αφιερωμένο εις μνήμην ενός αγαπητού απ’ ότι φαίνεται προσώπου της μπάντας ονόματι Gábor “Long” Hosszú.
Μια άριστη/αξιόλογη δουλειά, δυνατές συνθέσεις, δυνατά φωνητικά. Σίγουρα θα ψάξω παραπάνω τους Ούγγρους μετά από την ακρόαση αυτού του δίσκου.
8/10
Γιάννης Σεβίλογλου
[email protected]
