Οι Ordeal & Plight συστήθηκαν για πρώτη φορά στο κοινό το 2012 ως μια εναλλακτική μπάντα η οποία επιθυμεί να αποτινάξει τα δεσμά της ένταξης σε ένα συγκεκριμένο μουσικό είδος, ενώ δεσμεύτηκαν πως κάθε καινούριος δίσκος τους δε θα θυμίζει σε τίποτα κανέναν από τους προηγούμενους. Το εν λόγω μουσικό project τείνει να πραγματοποιεί συχνές εναλλαγές μελών, προερχόμενων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, με την παρούσα σύνθεση να αποτελείται από τους Stefan Hackländer και Reiner H. Wiese (ιδρυτικά μέλη της μπάντας) καθώς και τους Ryanne Von Dorst (Dool), Alessandro Tartarus (Secrets Of The Moon, Tulcandra, Haradwaith), Daniel Schweigler (Sweet Ermengarde) και Cornelia Schmitt (Mandrah).
Μέσω της κυκλοφορίας της δεύτερης δισκογραφικής τους δουλειάς, η οποία χαρακτηρίζεται από έντονα post-rock, ambient, electronic και doom στοιχεία, οι Ordeal & Plight φαίνεται να παραμένουν πιστοί στο ραντεβού τους με τον πειραματισμό, εξερευνώντας νέα ηχητικά μονοπάτια. Το “Her Bones In Whispers” πρόκειται για έναν δίσκο ο οποίος δημιουργήθηκε προκειμένου να αποπνέει ένα αίσθημα θλίψης, μελαγχολίας, άγχους και απογοήτευσης στον ακροατή, με την ιδιαίτερη και εκκεντρική του ενορχήστρωση να τον διαφοροποιούν από οτιδήποτε έχεις ακούσει τον τελευταίο καιρό. Όπως δηλώνουν τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας, το “Her Bones In Whispers” αποτελεί έναν δίσκο τον οποίο πρέπει κανείς να ακούσει ξαπλωμένος στο πάτωμα, καθότι ο σκοπός της δημιουργίας του δεν είναι να σε διασκεδάσει.
Ακούγοντας τις συμβουλές της μπάντας, λοιπόν, έσβησα τα φώτα, ξάπλωσα στο πάτωμα, έβαλα τον δίσκο να παίζει, έκλεισα τα μάτια και παραλίγο να με πάρει ο ύπνος. Υπήρξε όμως κάτι το οποίο τελικά κατάφερε να με κρατήσει ξύπνια και σε πλήρη εγρήγορση, και αυτό ήταν η ανυπομονησία μου να τελειώσει αυτό το μαρτύριο συνολικής διάρκειας σαράντα πέντε λεπτών στο οποίο υπέβαλα τον εαυτό μου. Οι Ordeal & Plight, από όσα υποσχέθηκαν γι’ αυτόν τον δίσκο, μονάχα ένα πράγμα πέτυχαν, να μη διασκεδάσω ούτε στιγμή. Δεν είναι εύκολο να περιγράψω αυτό που άκουσα. Αδιάφορα σκόρπια φωνητικά, περίεργες μελωδίες οι οποίες δεν συνάδουν μεταξύ τους και ένα ύφος κάθε άλλο παρά rock. Από όλα τα συναισθήματα που ήθελαν να μεταδώσουν στους ακροατές, σε έμενα κατάφεραν να μεταδώσουν μονάχα αυτό της απογοήτευσης.
1/10
Κατερίνα Νίκου
[email protected]
