Οι Razgate είναι Ιταλοί, έχουν φτάσει στη δεύτερη κυκλοφορία τους με τίτλο “Welcome Mass Hysteria” και έχουν υπογράψει στην Punishment 18. Τι είδος μουσικής παίζουν; Όποιος από αυτές τις πληροφορίες δεν ξέρει, μάλλον δεν είναι μεγάλος οπαδός του thrash metal. Οι Razgate αν και έχουν δημιουργηθεί το 2011 από τους κιθαρίστες Giacomo Burgassi και Francesco Martinelli, άργησαν αρκετά να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους “Feral Evolution”, λόγω μη σταθερής σύνθεσης.
Το ντεμπούτο και οι συναυλίες που ακολούθησαν, ήταν αυτά που τράβηξαν την προσοχή της Ιταλικής Punishment 18¸ η οποία δεν φοβάται να επενδύσει σε τοπικές μπάντες. Δεν έχω ακούσει κάτι από το παρελθόν των Razgate, αλλά φαντάζομαι δεν θα υπάρχουν και πολλές διαφορές από το “Welcome Mass Hysteria”. Στο δεύτερό τους δίσκο, οι Ιταλοί δείχνουν ότι είναι λάτρεις του thrash που υπάρχει και υπήρχε πέρα από τον Ατλαντικό. Το πρώτο που αναγνωρίζει κανείς στη μουσική των Razgate, είναι οι Anthrax. Το δεύτερο είναι οι Testament και κάπως έτσι καταλαβαίνουμε ότι στο αποτέλεσμα θα υπάρχουν και οι Slayer αλλά και οι παλιοί Metallica φυσικά.
Το “Welcome Mass Hysteria” μπορεί να είναι ένας κλασσικός thrash metal δίσκος, αλλά δυστυχώς χωλαίνει σε αρκετά σημεία. Το πρώτο και σημαντικότερο, είναι η συνολική διάρκεια αυτού και η διάρκεια των κομματιών. Νομίζω ότι 50 λεπτά αυτού του τύπου thrash είναι πάνω από αρκετό και πολλές συνθέσεις έχουν τραβηχτεί από τα “μαλλιά” για να περάσουν τα 5 λεπτά. Από εκεί και μετά, στο μυαλό μου μετά από πολλές ακροάσεις δεν μένει σχεδόν τίποτα, εκτός από το “Agony Is Real”, λόγω ενός πολύ μελωδικού break που υπάρχει προς στο τέλος του τραγουδιού. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια, ναι έχουν κοφτερά riffs, ναι έχουν τρελά σόλο, φρενήρεις ρυθμούς, grooves και gang vocals, αλλά…
Αλλά, απλώς δεν μένει τίποτα στο κεφάλι του ακροατή. Μόνο το ότι υπάρχουν κάποια καλά riffs και μια πολύ καλή – ίσως ιδανική – παραγωγή στο δίσκο. Από εκεί και πέρα η έλλειψη πρωτοτυπίας και η επανάληψη ενός συγκεκριμένου μοτίβου αλλά και η μη ποικιλία στον ήχο, είναι αρκετά βαρετή για έναν όχι και τόσο φανατικό οπαδό του thrash metal. Προσωπικά βρήκα πολύ λίγα πράγματα που μου κράτησαν το ενδιαφέρον στις ακροάσεις του “Welcome Mass Hysteria”, χωρίς όμως να μπορώ να χαρακτηρίσω αυτόν, σαν ένα κακό δίσκο. Θα τον συνιστούσα μόνο στους φανατικούς οπαδούς του είδους.
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
