Μπορώ να πω πως την Robin Beck την ανακάλυψα σχετικά αργά, εν έτη 2007 με το άλμπουμ “Livin’ On A Dream”, δίσκο τον οποίο άκουσα τότε προς τα τέλη της στρατιωτικής μου θητείας και τον οποίο πραγματικά λάτρεψα! Τα χρόνια πέρασαν όμως και με βρίσκω να ακούω την νέα δουλειά της κυρίας Beck με τίτλο “Underneath”. Όσες φορές και να τον ακούσω τον δίσκο δεν μπορώ να σταματήσω η να αποτρέψω τον εαυτό μου να πατήσω το “play” ξανά και ξανά. Πραγματικά, στις μέρες μας πόσοι γράφουν έναν τόσο εκπληκτικό AOR/Melodic Hard Rock δίσκο; Απειροελάχιστοι! Σε αυτό συμβάλει και το εκπληκτικό της team το οποίο αποτελείτε από τους James Christian (Τραγουδιστής των House Of Lords και σύζυγος της Robin; Έπαιξε επίσης και το μπάσο, πλήκτρα, ενώ έκανες και δεύτερες φωνές στο δίσκο), Jimi Bell, Glen Burtnik & Tommy Denander στις κιθάρες, τον Jeff Batter στα πλήκτρα, τον BJ Zampa στα τύμπανα ενώ στις δεύτερες φωνές συμμετέχουν πέραν της ιδίας (και του συζύγου που ανέφερα πιο πριν), η Fiona και η 16χρονη Liv Beck, κόρη της Robin, σε πρώτη της εμφάνιση. Αρχικά ο δίσκος ξεκινά με το “Wrecking Ball”, το καλύτερο δυνατό opening track που θα μπορούσε να υπάρχει, αφού δικαιωματικά κατέχει την θέση που έχει στο track list του δίσκου. Σύνθεση γεμάτη ενέργεια με ένα ultra catchy refrain, ενώ αυτό που εντυπωσιάζει είναι η δουλειά που έχει πέσει στα δεύτερα φωνητικά. Εύκολα κομμάτι που θα παίζει σε οποιοδήποτε ραδιοφωνικό σταθμό σε οποιοδήποτε σταθμό στον κόσμο, χάρη στην pop φύση του. Το “Sprain” ήταν επίσης μια σύνθεση που με άγγιξε καθώς η Robin όχι απλά ερμηνεύει, αλλά “δίνει πόνο” όπως λέμε. Στο ομώνυμο του δίσκου, το “Underneath”, έχει να πέσει πολύ κλάμα. Μπαλαντάρα από τις λίγες! Κυρίαρχο ρόλο στο κομμάτι παίζουν τα πλήκτρα, τα οποία ντύνουν υπέροχα και σε συνδυασμό με άλλη μια εκπληκτική ερμηνεία και άψογα δεύτερα! Μου έφερε στο μυαλό μπαλάντες που έγραφαν μπάντες όπως Bad English, Cinderella, Winger και άλλες λοιπές! Άλλη μπαλαντάρα είναι επίσης η οικογενειακή υπόθεση που φέρει τον τίτλο “Burnin’ Me Down”, όπου Robin Beck, Liv Beck & James Christian “παίζουν μπάλα”, με τον τελευταίο να σου παίρνει τα μυαλά με την ερμηνεία του. Μας καταστρέφει τόσα χρόνια με τους House Of Lords αλλά και εδώ μάγεψε! Κυριολεκτικά, σε στέλνει αδιάβαστη η κομματάρα! Από κει και πέρα πολύ ωραίες συνθέσεις είναι οι “Perfect Storm” & “I Swear The Night” (άλλο κομμάτι για πολλά “ξίδια”). Ωστόσο, στο μοναδικό κομμάτι που θα φέρω ένσταση και νομίζω πως θα μπορούσε ο δίσκος να αντέξει δίχως αυτού, δεν είναι άλλο από το “Catfight”. Είναι μια σύνθεση η οποία πραγματικά θα κολλούσε γάντι σε τραγουδίστριες τύπου Avril Lavigne και της όλης συνομοταξίας. Αλλά και πάλι, μια κακή σύνθεση στις έντεκα; Δεν έγινε και κάτι! Όλος ο δίσκος είναι αριστουργηματικός. Οι λάτρεις του καλού μελωδικού Hard Rock/AOR θα πρέπει να τον τσεκάρετε σίγουρα!
9/10
Νίκος Σιγλίδης
